Επιστολή Πειραιώς Σεραφείμ προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη για τον Οικουμενισμό

Η είδηση έκανε ταχύτατα το γύρο της μπλογκόσφαιρας και φυσικά δε μπορεί παρα να σχολιαστεί και σε μας. Αντιγράφουμε από εδώ:

Μακροσκελή επιστολή που αριθμεί 73 σελίδες απέστειλε ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο  ασκώντας σφοδρή κριτική για το ζήτημα του διαλόγου με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και τους Προτεστάντες. Στο επίκεντρο της κριτικής του επισκόπου της Ελλαδικής Εκκλησίας βρίσκεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και το περιεχόμενο των ομιλιών του σε Μιλάνο και Κωνσταντινούπολη με αφορμή τους εορτασμούς για τα 1700 χρόνια από την υπογραφή του Διατάγματος των Μεδιολάνων, αλλά και το πρόσφατο ταξίδι του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Πράγα.

Η επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς κοινοποιείται και στο σύνολο των Μητροπολιτών της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Εν ολίγοις, ο Μητροπολίτης Πειραιώς ζητά τη σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου για το μέλλον των διεκκλησιαστικών διαλόγων και για τον καθορισμό της δέουσας συμπεριφοράς προς τις αιρέσεις (επειδή στην πράξη βλέπει να καταπατώνται οι σχετικοί κανόνες της Εκκλησίας). Επισημαίνει με συγκεκριμένες αναφορές στους λόγους του Πατριάρχη ότι οι αρχηγοί των αιρέσεων αντιμετωπίζονται σαν κανονικοί ορθόδοξοι αρχιερείς και αναιρεί προσεκτικά, με πολλές πατερικές και συνοδικές αναφορές, τις οικουμενιστικές ιδέες που προκύπτουν από αυτή την αντιμετώπιση.

Ολόκληρη την επιστολή του π. Σεραφείμ μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ και εδώ.

Μετά την ανάγνωσή της, δε μπορούμε παρά να συγχαρούμε το Μητροπολίτη Πειραιώς για την ενέργειά του αυτή (κάποτε του ασκήσαμε κριτική για άλλες πράξεις), καθώς και για την εμπεριστατωμένη διατριβή του (επιστολιμαία διατριβή), και να δηλώσουμε αλληλέγγυοι προς αυτόν, εν όψει της επίθεσης που περιμένουμε να εξαπολυθεί εναντίον του από διάφορες πλευρές. Ελπίζουμε να βρουν το θάρρος να του συμπαρασταθούν και συνάδελφοί του Μητροπολίτες που συμμερίζονται τις απόψεις του.

Εννοείται ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία είναι απολύτως θεμιτό και νόμιμο ένας επίσκοπος περιφερειακής Εκκλησίας, ή και ένας απλός πιστός, να ασκεί κριτική σε Πατριάρχη ή και σε ολόκληρη την Ιεραρχία. Βέβαια μπορεί και να σφάλλει ή τα κίνητρά του να μην είναι αγαθά - σ' αυτή την περίπτωση, ας τον ελέγξουν ορθόδοξα και πατρικά οι πνευματικοί του πατέρες. Εδώ όμως ο π. Σεραφείμ φοβάμαι πως δε σφάλλει. ΜΑΚΑΡΙ να σφάλλει. Αλλά ο ορθόδοξος λαός - όσοι τουλάχιστον κουβαλάνε ίδια μυαλά με μένα - σ' αυτό το θέμα βλέπει να σφάλλουν άλλοι.

Ατυχώς, δεν περιμένουμε και πολλά από την κίνησή του. Ο Θεός να δώσει να διαψευστούμε! Όμως για λίγο θα προκληθεί θόρυβος, αλλά ούτε Πανορθόδοξη Σύνοδο περιμένουμε (ποιος θα τη συγκαλέσει;), ούτε κάποια ουσιαστική υποχώρηση των οικουμενιστικών τάσεων που βλέπουμε να βασανίζουν την Ορθοδοξία, εμποδίζοντάς την να βοηθήσει ουσιαστικά στη σωτηρία των ετεροδόξων και, εν μέρει, και των αλλοθρήσκων... Γιατί πώς να προσκαλέσεις τον αδελφό σου στην Ορθοδοξία, όταν του έχει πει πως η δική του πίστη είναι εξίσου χριστιανική ή εξίσου αληθινή με την ορθόδοξη πνευματικότητα;

Γι' αυτό το λόγο, φοβάμαι πως το μεγαλύτερο εμπόδιο αυτή τη στιγμή στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή δεν είναι η οικονομική αδυναμία, ούτε η ισχυροποίηση του βίαιου Ισλάμ ή η εξάπλωση στην ταλαίπωρη Δύση ενός Ισλάμ με χριστιανίζον προπαγανδιστικό προσωπείο, αλλά ο Οικουμενισμός. Επ' αυτού ολίγα, εδώ.

Φωτο από εδώ

Για τους μη γνώστες, πληροφορούμε πως Οικουμενισμός ονομάζεται η ιδέα ότι όλες οι εκδοχές του χριστιανισμού (Ορθοδοξία, Καθολικισμός, Προτεστάντες διαφόρων αποχρώσεων) περιέχουν εξίσου την Αλήθεια του Χριστού και συναποτελούν τη μία αληθινή Εκκλησία, που είναι διασπασμένη και πρέπει να ενωθεί. Πρόκειται για μια χριστιανίζουσα εκδοχή της πανθρησκειακής μεταφυσικής που εξαπλώθηκε έντεχνα και λέει πως όλες οι θρησκείες περιέχουν εξίσου την Αλήθεια και βοηθούν εξίσου τον άνθρωπο να προοδεύσει πνευματικά και ηθικά και, τέλος πάντων, να "σωθεί".

Για να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να πούμε πως η άποψη αυτή δεν είναι αληθινή. Όλες οι θρησκείες δεν έχουν τον ίδιο Θεό, όπως μαρτυρούν άνθρωποι που έχουν ενταχθεί σε περισσότερες από μία. Όλες οι χριστιανικές εκδοχές επίσης δεν είναι εξίσου αληθείς, όπως μαρτυρούν άνθρωποι που εγκατέλειψαν τον Καθολικισμό και τον Προτεσταντισμό και προσχώρησαν στην Ορθοδοξία, εξηγώντας πολύ καλά τους λόγους που τους προέτρεψαν στο οδυνηρό ταξίδι τους - π.χ. ο επίσκοπος και μάρτυρας Παύλος ντε Μπαγεστέρ, ο θεολόγος και ερημίτης π. Γαβριήλ Bunge, ο π. Πλακίδας Deseille, ο π. Πήτερ Γκίλκουιστ (με μια ολόκληρη κοινότητα χιλιάδων προτεσταντών), ο Ματθαίος Γκάλατιν, ο π. Σεραφείμ Ρόουζ και πολλοί, πολλοί άλλοι...

Η ορθόδοξη πρόσκληση προς τους αιρετικούς - όταν είναι όντως ορθόδοξη - έχει κίνητρο την αγάπη και όχι το φανατισμό ή τη μισαλλοδοξία. Στοχεύει όχι στη δική μας πολιτισμική ή αποικιοκρατική εξάπλωση, αλλά στη δική τους πραγματική απελευθέρωση από τα δεσμά αιώνων ή (προκειμένου για τις διάφορες θρησκείες) και χιλιετιών!

Αντίθετα, στις σχέσεις πάρα πολλών σύγχρονων επισκόπων και πατριαρχών της Ορθόδοξης Εκκλησίας με αιρέσεις ("Εκκλησίες") και θρησκείες, αν και στα λόγια κατατίθεται η μαρτυρία της Ορθοδοξίας για την Αλήθεια, στην πράξη παρατηρούμε άφθονες οικουμενιστικές εκτροπές. Αυτές οι εκτροπές ανησυχούν πάρα πολύ πλήθος ορθόδοξων χριστιανών και προκαλούν σάλο αντιδράσεων! Παρά τις αντιδράσεις όμως, δε βλέπουμε σοβαρά αποτελέσματα.

Ο Οικουμενισμός και η πανθρησκειακή σύγχυση στην ουσία αποτελούν έναν πρόδρομο του Αντιχρίστου: είναι ο προθάλαμος της "ενότητας όλων των ανθρώπων" σε μια "κοινή θρησκεία" που θα λατρέψει κάποιον άλλο - όχι τον Αληθινό Θεό - φαινομενικά χωρίς οι (πλήρως εξαπατημένοι) άνθρωποι ν' απαρνηθούν τις θρησκείες τους. Ο δρόμος αυτός όμως, σύμφωνα με τους αγίους διδασκάλους της χριστιανικής αγάπης προς όλους τους ανθρώπους και προς όλα τα όντα, δεν οδηγεί στην πνευματική και ηθική τελειοποίηση, ούτε στη σωτηρία ή στο Φως.

Γι' αυτό και αντιδρούμε - δεν αντιδρούμε στους διαλόγους, αλλά στην ισοπέδωση των πάντων. Ας σημειωθεί πως η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία αλλά θεραπευτική οδός και πως αποτελεί οδό γνώσης και εμπειρίας και όχι τυφλής πίστης. 
 πηγή