Όταν ο πατέρας μου αγόρασε αυτό το σπίτι, είχαμε θέα προς το βουνό. Ο χορτιάτης φαινόταν πολύ καθαρά, το ίδιο και το πανόραμα. Στην ευθεία το σέιχ σου και ο μικρός λόφος της Τούμπας.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια η ανοικοδόμηση γύρω τριγύρω ήταν ραγδαία, ότι ακάλυπτο χτίστηκε και ότι έμοιαζε με μονοκατοικία γκρεμίστηκε. Ως θέα, παρέμειναν ο ουρανός, τα σύννεφα κι ο ήλιος.
Και νοτιοδυτικά ο Όλυμπος, το βουνό που σπάνια διακρίνεται λόγω της υγρασίας της ατμόσφαιρας αλλά είναι μεγάλη απόλαυση όταν συμβαίνει αυτό. Ειδικά αυτή την εποχή προβάλλεται μπροστά και δείχνει να είναι δίπλα, τόσο που νομίζεις πως αν απλώσεις το χέρι, ακούμπησες..
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου