Του Μιχάλη Μιχελή
Ήταν το καμάρι του κόσμου.
Έγινε σύμβολο της εξουσίας και μέσω της λαϊκής προπαγάνδας των καταπιεστικών καθεστώτων.
Γεννήθηκε στις 26 Μαΐου του 1938 στο Βόλσμπρουκ της Κάτω Σαξονίας και πήρε την κωδική ονομασία «ΦάουΒε» (VW), «το αυτοκίνητο του λαού». Ο Χίτλερ θέλησε να δώσει τη δική του απάντηση, μ’ ένα φτηνό αυτοκίνητο, στην παντοκρατορία της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Η ιστορία του «Φόλκσβαγκεν» ξεκινά ουσιαστικά στη δεκαετία του ’20. Ο Γερμανός, φτωχός και περιθωριοποιημένος, για τις προσωπικές μετακινήσεις του είχε για κύριο μέσο, την μοτοσυκλέτα και το ποδήλατο. Το αυτοκίνητο ήταν είδος πολυτελείας, παρ’ όλο που στη Γερμανία η Μερσεντές, η Στάγιερ και η Χάνομακ, προσπάθησαν να προσεταιριστούν τον τίτλο του λαϊκού αυτοκινήτου. Στη δεκαετία του ’30, ένας Γερμανός στους 50 είχε αυτοκίνητο. Οι Ναζιστές λοιπόν όταν ανήλθαν στην εξουσία, θέλησαν να φτιάξουν ένα όχημα, που να μπορεί ο λαός να το κάνει κτήμα του. Η διαφήμιση-προπαγάνδα τους ήταν συγκεκριμένη: «Αν βάλεις στην άκρη 5 μάρκα τη βδομάδα, θ’ αποκτήσεις το δικό σου αυτοκίνητο». Δηλαδή με 990 «Ράιχμαρκ» (περίπου 396 δολάρια), το αυτοκίνητο του λαού θα γίνει δικό σου. Με αυτή λοιπόν την διαταγή, το συνδικάτο των ναζιστών εργατών («Deutsche Arbeitsfront»), πήρε την πρωτοβουλία να βγάλει ένα φτηνό και δυνατό όχημα, που το σχήμα του, να γίνει σύμβολο της ναζιστικής υπεροχής. Οι πρώτες παραγγελίες αφορούσαν 336.000 αιτήσεις.
Ανέλαβε λοιπόν ο κολλητός του Χίτλερ ο Φερδινάνδος Πόρσε και ο Έρβιν Κομέντα να φτιάξουν το σκαραβαίο, στα πρότυπα του τσέχικου Τάτρα και περιφερειακά συστήματα γαλλικής επινόησης. Ως πρωτότυπο κυκλοφόρησε το 1937 κι ενθουσίασε τον Φίρερ. Έδωσε λοιπόν διαταγή να φτιαχτεί γρήγορα το εργοστάσιο, που ανέλαβαν να κτίσουν Ιταλοί εργάτες και που εγκαινιάστηκε σαν σήμερα, πριν από 75 χρόνια. Μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα το αυτοκίνητο του λαού έγινε θρύλος.
Το πρώτο καμπριολέ Φόλκσβαγκεν κυκλοφόρησε στις 20 Απριλίου του ’38 και δωρίθηκε στον ηγέτη σπόνσορά του, στα 49α γενέθλια του Αδόλφου Χίτλερ (συνημμένη φωτογραφία).
Μέχρι το 2003 πουλήθηκαν 21 εκατομ. σκαθάρια σ’ όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των νέων σκαθαριών (που εμφανίστηκαν το 1998, με καλιφορνέζικο ντιζάιν, σχεδιασμό του μοτέρ από τη Γερμανία και παραγωγή στο Μεξικό). Το Φόλκσβαγκεν, θεωρήθηκε το πλέον αξιόπιστο μοντέλο που έχει εμφανιστεί από την αυτοκινητοβιομηχανία. Η ποιότητά των υλικών του απαράμιλλη, το μοτέρ του ικανότατο και το μόνο που το διαφοροποίησε από κράτος σε κράτος ήταν το χρώμα του, που βάφτηκε αναλόγως των πολιτισμικών προτιμήσεων. Ανοιχτόχρωμα στη λατινική Αμερική, μπεζ στην Αφρική και σκουρόχρωμες (ως επί το πλείστον), επιλογές στην Ευρώπη. Ζωγραφίστηκε, έγινε μοντέλο σε γκαλερί, εικονογραφήθηκε με δράκους και βουδιστικά σύμβολα, έγινε το μέσον του φευγάτου στην εποχή της αμφισβήτησης, το βολικό αυτοκίνητο (λόγω της απλότητας των χειρισμών του), των παντρεμένων εύπορων γυναικών των ΗΠΑ, πήρε τη θέση της λαϊκής λατρείας κι έγινε το θρυλικό «Βοχίτο» του Μεξικού.
Κι όμως η πολιτική ιστορία του «ΦάουΒε» δεν περιορίζεται μόνο στην χιτλερική περίοδο. Το συγκεκριμένο όχημα έγινε η δύναμη του ρατσιστικού καθεστώτος της Νότιας Αφρικής και του στρατιωτικού καθεστώτος στη Βραζιλία. Οι ακτιβιστές λοιπόν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έκαναν εκστρατείες μποϊκοτάζ της Φολκβάγκεν, για ν’ αλλάξει στάση η πολιτική της εταιρείας στην υποστήριξη των φασιστικών καθεστώτων. Για να ξεπεραστούν τα οικονομικά προβλήματα που προέκυψαν και για να δοθεί μια νέα πορεία στη συγκεκριμένη αυτοκινητοβιομηχανία, από τα σπλάχνα της γεννήθηκε η νέα «Audi», το 1969 (ένα ξεχασμένο όνομα αυτοκινητοβιομηχανίας του παρελθόντος), που σχεδιαστικά κι εμπορικά ακολουθεί πλέον τ’ αχνάρια της Μερσεντές. Μερικά από τα μοντέλα της Φόλσβαγκεν, γίνονται στη συνέχεια αυτοκίνητα πολυτελείας της Άουντι.
Σήμερα η αυτοκινητοβιομηχανία της Φολκσβάγκεν, που έχει γίνει διεθνής με την προσθήκη της Suzuki και την ενσωμάτωση της Skoda, προσπαθεί να ξεχαστεί το μοιραίο παρελθόν της προέλευσής της, γι αυτό και δεν τιμά την μέρα που καθιερώθηκε διεθνώς.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου