Ο αποκρυφιστής Έβολα μαζί με τον ήρωα Γρηγόρη Αυξεντίου;

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ http://xakatastima.blogspot.gr/p/blog-page_287.html

Αναρωτιέμαι ποιό θα μπορούσε να είναι το κοινό σημείο επαφής αυτών των δυο διαφορετικών προσωπικοτήτων; Παραθέτουμε δυο χαρακτηριστικά κείμενα των δυο αντρών και καλούμε τον αναγνώστη να κάνει τις συγκρίσεις. Συγκρίσεις αναπόφεκτες για την ποιότητα των ιδανικών και της ελπίδας του καθενός. Ο μεν Έβολα στις αποκρυφιστικές πρακτικές και την μαγεία ο δε Αυξεντίου στη διαχρονική αξία της Ρωμηοσύνης. Καλούμε τους Αρχιερείς, τους ιερείς και τους μοναχούς που στηρίζουν -είτε με λόγο είτε άνευ λόγου -το συγκεκριμένο πολιτικό φορέα να μας απαντήσουν στο εξής: Αν κάποια ψυχή επηρεαστεί από τα αποκρυφιστικά κελεύσματα του Έβολα ,της Ντέβι ή του black metal, θα έχουν ευθύνη οι εν λόγω ρασοφόροι; Ας αναρωτηθούν …

ΙΟΥΛΙΟΣ ΕΒΟΛΑ

…Η ενασχόληση με τον Λάο Τσε θα είναι και μία ώθηση για την σταδιακή απομάκρυνση του Έβολα από το ρεύμα του Ιδεαλισμού και από την σύγχρονη φιλοσοφία εν γένει, αν και εκείνη την εποχή όπως καταγράφει και ο ίδιος ερμήνευε τα παραδοσιακά κείμενα που μελετούσε υπό το πρίσμα του Ιδεαλισμού, τον οποίο και προσπαθούσε να αναμείξει με τις παραδοσιακές διδασκαλίες, προκαλώντας κατά κάποιο τρόπο μία μόλυνσή τους από νεωτερικά στοιχεία. Για την ακρίβεια προσπαθούσε όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία του, αλλά και όπως υποστήριξε σε γράμμα του προς τον Γάλλο Παραδοσιολόγο Ρενέ Γκενόν, να παρουσιάσει Παραδοσιακές μεταφυσικές διδασκαλίες μέσω του φιλοσοφικού του συστήματος, μία προσπάθεια όμως που όπως ομολογούσε δεν είχε τα ανάλογα αποτελέσματα. Όπως συνέβη και με την ενασχόλησή του με την τέχνη έτσι και η φιλοσοφική του περίοδος έλαβε ένα τέλος την στιγμή που θεώρησε πως έκανε αυτό που έπρεπε να γίνει και πως πλέον δεν υπήρχε κάτι περισσότερο.
Το 1925 θα εκδόσει το «Ο Άνθρωπος ως Δύναμη», το οποίο θα επανεκδοθεί αναθεωρημένο το 1949 με τίτλο « Η Γιόγκα της Δυνάμεως». Εδώ πραγματεύεται τις Ταντρικές διδασκαλίες, την σχέση μεταξύ Ανατολής και Δύσεως και το πώς το πνεύμα των Τάντρας, με την έμφαση που έδινε στον μετασχηματισμό των στοιχειακών δυνάμεων που κυριαρχούν στην Κάλι-Γιούγκα ή Σκοτεινή Εποχή, μπορούσε να εφαρμοσθεί στην εξέλιξη των αξιών που κυριαρχούν στην νεώτερη Δύση. Άσκησε επίσης κριτική στην σύγχρονη επιστήμη για την οποία πίστευε πως όσο και αν διεύρυνε τις γνώσεις του ανθρώπου στο τεχνολογικό πεδίο, τον άφηνε παρόλα αυτά στο σκοτάδι όσον αφορά την ουσία της υπάρξεώς του, εφόσον στο υπόβαθρό της βρίσκονταν ωφελιμιστικές και δημοκρατικές αρχές, οι οποίες ουδεμία σχέση είχαν με οποιαδήποτε προσπάθεια αυτοπραγματώσεως του ατόμου.
Το 1927 μαζί με άλλους Ιταλούς εσωτεριστές θα δημιουργήσει την Ομάδα Ουρ η οποία θα εκδόσει μέχρι το 1929 μία σειρά μονογραφιών που θα εκδοθούν σε τρεις τόμους με τη ονομασία «Εισαγωγή στην Μαγεία: Η Μαγεία ως Επιστήμη του Εγώ». Παράλληλα η ομάδα θα επικεντρωθεί στην εκτέλεση τελετουργιών που σκοπό είχαν να αποκαταστήσουν την επαφή με μία ανώτερη δύναμη, η οποία θα επηρέαζε το έργο του κάθε μέλους ξεχωριστά, αλλά και τις συλλογικώς επικρατούσες αντιλήψεις, με απώτερο στόχο την αναβίωση των Ρωμαϊκών ιδεωδών. Η δραστηριότητα της ομάδος εν τέλει θα πάψει ύστερα από εσωτερικές διαφωνίες και σχίσματα. [ΠΗΓΉ: http://www.armahellas.com/?p=10213]

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ ΣΕ ΕΛΛΑΔΙΤΗ ΦΙΛΟ ΤΟΥ

Αγαπητέ μου φίλε,

Πήρα το γράμμα σου το γραμμένο με την θέρμη της καρδιάς σου σε στιγμές έξαλλου ενθουσιασμού, στιγμές ή καλύτερα μέρες που τις έζησα κι εγώ με την ίδια θέρμη, με το ίδιο πύρωμα της καρδιάς. Την Λευτεριά μας, το ιδανικό των ιδανικών μας, την υπόγραψα κι εγώ, όχι μόνο σε χαρτί, μα φορώντας τη τιμημένη στολή του Έλληνα φαντάρου και θα την υπογράψω οποιαδήποτε στιγμή το ζητήση η Κύπρος μας και με το αίμα μου, όπως και κάθε Κύπριος.  Δεν είναι θαύμα η εξύψωσις των ταπεινών, των χωρίς ιδανικά ανθρώπων σε αγωνιστάς. Αυτός είναι ο Έλληνας. Τη Λευτεριά την έχει μέσα του. Την έχει στο υποσυνείδητό του μπορεί να πη κανείς, μα σαν έλθη η κρίσιμη στιγμή, τότε ξεπετάγεται, την κάνει συνείδησή του και ζωή του, κι ο ταπεινός ο μικρόχαρος μεταβάλλεται σε μαχητή ακατάβλητο.

Ο νικημένος αυτός στον αγώνα της ζωής από το χρήμα και την ταπεινότητα, γίνεται στις στιγμές του εθνικού συναγερμού νικητής του θανάτου. Έτσι γίνηκαν όλα τα Ελληνικά θαύματα. Οι άλλοι, οι άνθρωποι με ιδανικά, αυτοί που προσπαθούσαν να δώσουν από πριν ένα νόημα στη ζωή τους, την ώρα τούτη τη μεγάλη γίνονται το προζύμι και γίνονται οι οδηγοί που κρατούν πάντα αναμμένη τη λαμπάδα των ιδανικών. Θα ‘θελα τις ώρες αυτές να τις ζούσαμε μαζί και πιασμένοι χέρι χέρι να προχωρούσαμε προς τις ψηλότερες κορφές των Κυπριακών βουνών για να το πούμε και ν’ ακουσθή σ’ όλο τον κόσμο, πως: Γεφύρωμα θα γίνουμε στο πέρασμα της Νίκης της Αφτέρουγης της Λευτεριάς της Λαμπροφόρας. Θα ‘θελα να ‘μουν κι εγώ εκεί κοντά σου για να χαρώ αυτό που χρόνια αγωνιζόμαστε και λαχταρούσαμε να δούμε. Να χαρώ τη νεολαία να πιστεύη σ’ ένα ιδανικό και ν’ αγωνίζεται για το Μεγάλο, το Καλό και τ’ Αληθινό. Τώρα που αυτό έγινε, πιστεύω πως τη Λευτεριά μας θα την κερδίσουμε. [ΠΗΓΗ:http://www.egolpion.com/afxentiou_letter.el.aspx]