ὁ περιποιημένος στὴν κλασσικὴ γραμμὴ
τοῦ country gentleman μὲ τὰ συγκρατημένα χρώματα
Ἂν ἔδειχνα σὲ ὅλους
τὴν ἠδονὴ ποὺ παίρνω σκαλίζοντας τὴ μύτη
τὴν τέρψη νὰ μυρίζομαι τὶς κάλτσες καὶ τὰ σώβρακα
τὴ γελοιότητα ποὺ νιώθω μὲ τοὺς φίλους
τὶς οἰκογένειες, τὶς μνῆμες καὶ τὰ σχέδια
Ἂν ἔφτυνα τὴν πρώτης θέσεως κηδεία
ποὺ παραγγέλνω πάντα στὴ γλώσσα τῶν αἰσθήσεων
κι' ἔβγαινα θαρεττὰ στὸ μέσον
λέγοντας: ἔπαινος καὶ τὰ κρυφὰ γουρούνια μου
Λὲς νὰ χαιρόταν ἐπιτέλους
ὁ ἅγιος τοῦ ὀνόματός μου
τὸ δόλιο τὸ βρωμόσκυλο τοῦ σώματός μου
ποὺ ὀσμίζεται ὅσα ἐγὼ καὶ οἱ ἀξίες μου δὲ νοιώθουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου