ένα τραίνο από κάμπιες

ΚΑΤΑΦΥΓΗ ΣΤΗ ΦΥΣΗ

«"Όταν νιώθω εσωτερική πίεση και ή θλίψη με πικραίνει, στρέφομαι προς τη φύση και ειδικότερα το ζωικό βασίλειο και παρακολουθώ προσεκτικά τα τετράποδα, τά ερπετά, τα έντομα, τα πουλιά και τα ψάρια. Βλέπω πώς κινούνται, πώς πετούν και πώς βυθίζονται στα νερά. πώς προφυλάσσονται απ  τους εχθρούς τους. άλλα και πώς κυριαρχούν στό χώρο τους. Οί εικόνες πού προσλαμβάνω μέ εντυπωσιάζουν. Άλλες είναι συνήθεις καί άλλες σπάνιες. Ζηλεύω την ελευθερία τών κινήσεων τους. τά παιχνιδίσματα τους Κα τον τρόπο μέ τον άποΐο άναζητοΰν την τροφή τους», ειπα οτό στοχαστικό φίλο μου.
«Θά ήθελα, φίλε μου. να μού πεις . κάτι παραπάνω γι αυτές τις εικόνες. Ξέρεις, πολλές φορές, οι άνθρωποι κλείνονται στον εαυτό τους και βασανίζονται άπ' τους λογισμούς τους. ένώ θά μπορούσαν νά στραφούν προς τά έξω. στην ωραία φύση καϊ ν απελευθερωθούν άπ' την πικρία, που έχουν μέσα τους».
«Ενας περίπατος οτό βουνό σού επιφυλάσσει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Ιδιαίτερα τη θερινή περίοδο χαίρεσαι τις πεταλούδες μέ τό ελαφρό και άθόρυβο πέταγμα τους. τις ακούραστες μέλισσες και τά άλλα έντομα, τά μυρμήγκια μέ τις βιαστικές κινήσεις τους. τις χελώνες μέ τον άργό ρυθμό στις μετακινήσεις, τις σαύρες νά λιάζονται, τά φίδια μέ τό ευλύγιστο σώμα. τά πουλιά μέ τά άνετα πετάγματα τους και τά μελωδικά κελαδήματά τους.

Ξεχωριστά χαίρεσαι τις ώραϊες πέρδικες, οί οποίες περπατούν άργά και νομίζεις ότι θά τις πιάσεις, αλλά εκείνες ξαφνικά πετούν και σ΄ αποχαιρετούν μ' έναν απρόσμενο και συνάμα χαρακτηριστικό ηχο. Αν είσαι τυχερός, μπορείς νά δεϊς κάποιο λαγό νά φεύγει φοβισμένος ή κάποιο ζαρκάδι νά σού κόβει το δρόμο και μέ γρήγορα και αλματώδη πηδήματα να χάνεται άπό μπροστά σου/Όλες αυτές οί εικόνες ξεκουράζουν. Ανοίγουν ρωγμές στον ψυχικό κόσμο, που μοιάζει πολλές φορές μέ σκοτεινό και ασφυκτικό κελί. γιά νά μπεϊ στη συνέχεια τό αισιόδοξο μήνυμα, πού δημιουργεί χαρά και ευεξία. Θέλω όμως νά ολοκληρώσω τη σκέψη μου και μέ μια άλλη εικόνα, τήν όποια ειχα απολαύσει σέ κάποιον άνοιξιάτι-
κο περίπατο μου στο δάσος. Ήταν λοιπόν πρωινό καί είδα στον ασφαλτοστρωμένο κάι καθαρό δρόμο μια παράξενη αλυσίδα α-πό κάμπιες. Συνήθως τις κάμπιες οι άνθρωποι τις αποφεύγουν, για τι γίνονται αντιπαθητικά έντομα, τα οποϊα προκαλούν μεγάλες ζημιές στο φυτικό βασίλειο. Ωστόσο, αν τις προσέξεις από κοντά, εντυπωσιάζεσαι. ΟΊ ειδικοί μας λένε οτι οί κάμπιες είναι προνύμφες  διαφόρων εντόμων, οι οποίες με σειρά μεταμορφώσεων εξελίσσονται οε χρυσαλλίδες και στη συνέχεια γίνονται τέλεια έντομα. Οί κάμπιες έχουν κυλινδρικό και γεμάτο δακτυλίδια σώμα καί προχωρούν μέ κυματοειδείς και προωθητικές κινήσεις. Ή αλυσίδα, ποΰ είχα δει αποτελούνταν άπό εξήντα πέντε κάμπιες, οί οποίες, χωρίς να χωρίζεται ή μία άπ΄ την άλλη βρισκόταν σέ μιά συνεχή πορεία
Είχαν απαλό χνούδι, καφέ χρώμα και πολλές εγκάρσιες τομές. Πειθαρχημένες δλες. προχωρούσαν ρυθμικά, μέ ελιγμούς κι έμοιαζαν μέ αμαξοστοιχία σέ μικρογραφία. χωρίς όμως σιδηροτροχιές», ειπα στο Νήφωνα.
«Πολλοί αδελφοί είναι στενάχωροι κι έχουν τον πόνο μόνιμο στην ψυχή τους. "Ενώ είναι πιστοί, δέν έχουν τή χαρά  πού πρέπει. Γι΄ αυτό και παραπονούνται, επειδή ό Θεός επιτρέπει αυτή τή δυσαρμονία ανάμεσα σ' αυτούς και τή δημιουργία γενικότερα. Είναι σκυθρωποί και πονεμένοι, ενώ στή φύση τά διάφορα έμβια οντα είναι χαρούμενα και ανέμελα Πρέπει να εξηγήσουμε τή δυσαρμονία αυτή».
«Νομίζω και σ' αύτη την περίπτωση ισχύει ο.τι και σέ πολλές άλλες. Δηλαδή, ό άνθρωπος δηλητηριάζεται άπ' τόν άμαρτωλό τρόπο ζωης που έχει. Επίσης και  ό διάβολος τόν επηρεάζει μέ πολλούς τρόπους προκειμένου να εγκαταστήσει μέοα του την κατάθλιψη και τήν απόγνωση. Στους δυό αυτούς παράγοντες πρέπει να στρέφεται τό ένδιαφέρον τού παραπονούμενου ανθρώπου», ειπα

«Συμφωνώ, φίλε μου.Υπάρχει σ' δλους μας ένας εσωτερικός δήμιος, ποΰ ενεργοποιείται και τροφοδοτείται άπ' τις αμαρτίες μας. Γι αυτό χρειάζεται πνευματικός αγώνας καί καταπολέμηση τών παθών μας. Πέρα όμως άπ' αυτό πρέπει να ξέρουμε ότι ή ζωή τού αληθινού χριστιανού ανήκει στον μέλλοντα αιώνα. Έκεί  θα τού αποκαλυφθεί ή χαρά και  ή ευλογία. Μέχρι τότε θα βιώνει καί πολλές δυσάρεστες καταστάσεις», συμπλήρωσε ό Νήφων.

Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης