Του Μανόλη Παντινάκη
Τώρα, οι δυο γύπες που… ενηλικιώθηκαν, ετοιμάζονται να αλλάξουν πατρίδα. Θα φύγουν από το κλουβί τους στην έκταση των δέκα στρεμμάτων των Αρμένων Ρεθύμνου, όπου συμβιώνουν, εξ… αποστάσεως βέβαια, και με ασφάλεια με δεκάδες άλλα ζωντανά, πουλιά και ζώα, και θα ταξιδέψουν για άλλο νησί, το πιθανότερο την Κύπρο, όπου θα συναντήσουν άλλους τέσσερις που εγκαταστάθηκαν από τον ίδιο τόπο πέρυσι το καλοκαίρι.
Ο Γιώργος Κτιστάκης, προϊστάμενος της υπηρεσίας Πρασίνου του δήμου Ρεθύμνου, θυμάται τον εαυτό του πάντα μέσα στα οικόσιτα ζώα της αγροτικής οικογένειας των γεννητόρων του και το «σκουλήκι» που τον έμπασε μέσα στο ζωικό βασίλειο μεγάλωνε όσο μεγάλωνε και ο ίδιος. Και όσο περνούσαν τα χρόνια, συνειδητοποιώντας τις αξίες της πανίδας και την ανάγκη προστασίας των οικολογικών ισορροπιών, έγινε ο προστάτης άγριων πουλιών και ο άνθρωπος που μπορούσε να προσφέρει στέγη και τροφή σε πουλιά και άλλα ζωντανά πριν πέσουν στο τουφέκι των κυνηγών…
Ο πληθυσμός τον καλμάρει και του βγάζει την πίεση της μέρας το βράδυ, όταν βρίσκεται ανάμεσα τους για να τους δώσει τροφή και να τα φροντίσει. Κάθεται ύστερα κοντά τους, γαληνεύει και φιλοσοφεί: «Είμαι υποχρεωμένος να προστατεύω τη φύση και το περιβάλλον γιατί από εκεί ζω. Ας σκύψουμε όλοι πάνω τους για να φτιάξουμε και την ποιότητά μας».
Το εκπληκτικό: Όταν πριν δεκάδες χρόνια υπηρετούσε στο Κέντρο Υγείας Σπηλίου, νέος γιατρός τότε στα πρώτα στάδια λειτουργίας του θεσμού – επανάσταση, ο σημερινός αναπληρωτής καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου Κρήτης Χρήστος Λιονής, βρέθηκε στο κέντρο της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης ο Γιώργος Κτιστάκης, έχοντας μαζί του γεράκι που υπέφερε στο πόδι από γάγγραινα. Για να σωθεί το αρπακτικό, ο γιατρός έκανε χειρουργική επέμβαση στο πόδι του και το πουλί γλίτωσε. Η ζωή του παρατάθηκε για τρία χρόνια και όλο αυτό το διάστημα ο άνθρωπος του, το φρόντιζε στο σπίτι του στους Αρμένους…
ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΠΟΛΛΩΝ ΕΙΔΩΝ
Η πολιτεία των ζωντανών στους Αρμένους είναι πλούσια σε… ράτσες και αριθμό: Στρουθοκάμηλοι , γύπες, φραγκόκοτες, γαλόπουλα, φασιανοί, πάπιες και χήνες, κότες και πετεινοί, παγώνια, κουνέλια, γιοργαλίδικο άλογο και δεκάδες αιγοπρόβατα.
Παλαιότερα
συντηρούσε καναρίνια και άλλα ωδικά πτηνά, όμως στην πορεία στράφηκε
αλλού και τα εγκατέλειψε. Για την επιβίωσή τους, δαπανώνται από τον
οικογενειακό προϋπολογισμό περί τα πέντε χιλιάδες ευρώ ετησίως, ποσό που
οι δυσκολίες των καιρών δεν επιτρέπουν.Η προσήλωση του Κτιστάκη στα ζώα ενισχύθηκε από ένα ατυχές περιστατικό: «Ο πατέρας μου ο Κώστας ήταν ένας καλός κυνηγός και στο σπίτι είχαμε και όλα τα οικόσιτα που έχει κάθε αγροτικό σπίτι. Παιδί, θα ‘μουνα 12 ή 13 χρόνων, είχα ένα αεροβόλο και σε κάποια βόλτα μου σκότωσα ένα σπίνο. Αυτό ήταν! Όταν πήγα να μαζέψω το σκοτωμένο πουλί, βλέποντας το τραύμα στο κεφάλι του από το όπλο μου, ταρακουνήθηκα ολόκληρος. Ο σπίνος, ένα ωραίο πουλί, είχε μια άθλια εικόνα. Τούτο με έκανε και έγινα ο άνθρωπος που τρέχει σε κάθε απρόοπτο που τους συμβαίνει, τα περιθάλπει και τα στέλνει στα κέντρα περίθαλψης για τη σωτηρία τους…»
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Ο φιλόζωος πατέρας Κτιστάκης, όμως, ήταν εκείνος που άνοιξε τους δρόμους και στα άλλα μέλη της οικογένειάς του. Και η Δέσποινα η σύζυγός του με ανάλογα αισθήματα και τα παιδιά του ο Κώστας και η Νεφέλη. Η μόνη που δεν ασχολείται με το ίδιο πάθος, είναι η δεύτερη κόρη η Σοφία, που και αυτή, ωστόσο, είναι κοντά στο βασίλειο του πατέρα της χωρίς να έχει, όμως, ενεργή συμμετοχή…
Όταν,
λοιπόν, εντοπιστεί τραυματισμός ή δηλητηρίαση κάποιου πτηνού στο
Ρέθυμνο, οι άνθρωποι γνωρίζουν τον προστάτη τους και τον ειδοποιούν.
Τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο αντιμετωπίζονται περιστατικά αφυδατωμένων
πουλιών μετά το πολυήμερο ταξίδι τους και άλλους μήνες δηλητηρίαση,
ανήμπορα να συνεχίσουν, σε γύπες, πελεκάνους, κύκνους, φλαμίνγκο,
ερωδιούς, νερόκοτες κ.α.Τα πουλιά μετά τις πρώτες φροντίδες και την ενημέρωση σε επιστήμονες του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης στο Ηράκλειο, οδηγούνται σε κέντρα περίθαλψης, στην Πάρο, στην Αίγινα ή στην Αθήνα. Αυτός ο αγώνας περισυλλογής των λαβωμένων, ξεκίνησε πριν από κοντά τριάντα χρόνια, και συνεχίζεται με την ίδια ένταση και την ίδια αγάπη.
«Είναι μια «τρέλα» που με κατέλαβε από τα παιδικά μου χρόνια», σημειώνει. «Αγαπώ τα ζώα περισσότερο από τους ανθρώπους. Γιατί τα ζώα σε πληγώνουν μια φορά, όταν πεθάνουν. Ενώ οι άνθρωποι σε πληγώνουν καθημερινά με τη στάση τους».
Και μετά από τον Γιώργο Κτιστάκη; Υπάρχει ο αντικαταστάτης του στην οικογένεια που θα συνεχίσει με την ίδια διάθεση; «Ναι, είναι ο Κώστας ο γιός μου», απαντά ο ίδιος. «Δείχνει με τη συμπεριφορά του να αγαπά τα ζώα και να θέλει να τα φροντίζει και να τα περιθάλπει…»
Εκείνο το πρωί, πάντως, στο βασίλειο του κάμπου των Αρμένων εμφανίστηκε ένα ζευγάρι ανθρώπων για να δει η μικρούλα τους η Χριστιάνα τα ζωντανά, να τα περιεργαστεί και να παίξει μαζί τους. Και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που κάνουν μια στάση στη φάρμα…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου