Η Ελλάδα μας έγινε τουριστικά διάσημη σχεδόν σε όλο τον πλανήτη
εξαιτίας μερικών νησιών. Η χαρά περιήγησης στην Ελλάδα ταυτίζεται με το
τραγούδι της πολυαγαπημένης μας Μαρινέλας «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και
τ’ αγόρι μου».
Και πραγματικά, και καλό κρασί έχουμε και όμορφες ακρογιαλιές και άφθονους Greek lovers.
Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν και αμύθητοι θησαυροί τοπίου και πολιτισμού, οι οποίοι ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν μέσα στην τουριστική λαίλαπα των τελευταίων ετών.
Η Μακεδονία και η Θράκη είναι πραγματικά αδικημένες τουριστικά.
Αν ήμουν νέος συνταξιούχος τούτη την εποχή που μπαίνει ο χειμώνας και τα φύλλα στα δέντρα παίρνουν χίλια μύρια χρώματα, θα έπαιρνα την παρέα μου και με ένα μικρό αυτοκίνητο θα ξεκινούσα για τον Βορρά.
Φλώρινα, για παράδειγμα, να ακούσω λίγα χάλκινα, να φάω αποξηραμένες πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές με κιμά, γνήσιο παγωτό από αληθινό γάλα μέσα στο καταχείμωνο και από κει σιγά σιγά να μπω μέσα στα δάση να πάω για τις Πρέσπες. Μεγάλη και Μικρή Πρέσπα. Η μικρή τροφοδοτεί τη μεγάλη. Ενα τριεθνές σημείο συνάντησης, Αλβανία, Βουλγαρία, Ελλάδα.
Στιγμή μην περιφρονήσετε τους γείτονές μας, έχουν κι αυτοί κάτι να επιδείξουν. Είναι γλυκείς οι άνθρωποι στις Πρέσπες, άλλοι ψαράδες, άλλοι ταβερνιάρηδες, άλλοι γεωργοί και λίγο πιο κει οι Φασουλώνες. Τα καλύτερα φασόλια Πρεσπών του κόσμου.
Θυμάμαι όταν πήγα να δω τον Αγιο Αχίλλειο, μια τεχνητή ξύλινη γέφυρα αρκετά μεγάλη σε μήκος, σε οδηγεί στη νησίδα και εκεί είναι τα ερείπια του Αγίου Αχιλλείου. Ο τσάρος Συμεών της Βουλγαρίας, που του άρεσε να πίνει το κρασί του σε επιχρυσωμένο κρανίο Ελληνα, κατέβηκε ως τη Λάρισα και πήρε το σκήνωμα του αγίου Αχιλλείου και το έφερε στις Πρέσπες, έχτισε εκκλησία και την έκανε μητρόπολη του κράτους του.
Τώρα ο Αγιος Αχίλλειος είναι ερείπιο. Είχε δύο σπάνια μαρμαρόγλυπτα εντοιχισμένα, που απεικόνιζαν δύο πελεκάνους. Το ένα από τα δύο το έκλεψαν πριν από πολλά χρόνια. Υπάρχει τώρα το άλλο.
Κι αν πάρετε τη βάρκα στη λίμνη, μπορείτε να επισκεφθείτε τις παλιές κρύπτες των μοναχών με τις εικόνες ζωγραφισμένες στα βράχια.
Σε γοητεύει ο τόπος κυριολεκτικά. Ωρες ώρες βουρκώνεις, αλλά ακόμα περισσότερο σε γοητεύουν οι άνθρωποι.
Αναμφισβήτητα είναι εγκαταλελειμμένοι και αρκετά απομονωμένοι, διψούν για κουβέντα και ο λόγος τους είναι γλυκύς. Σου εξηγούν, σου περιγράφουν, σου μιλούν για τα προβλήματά τους, δεν έχουν πίκρα για κανέναν.
Μόνο θα ήθελαν πολύ να είναι πιο επισκέψιμη η γειτονιά τους. Ελάχιστα ξενοδοχεία υπάρχουν, περισσότερο ξενώνες, θα έλεγα, και σπάνια πούλμαν φτάνει ως εκεί και, αν φτάνει, ως το απόγευμα θα έχει ξαναφύγει.
Ας πάμε τώρα μια βόλτα ως τη Θράκη. Ημουν εκεί πριν από λίγες μέρες. Ανέβηκα ως τις Καστανιές, εκεί που είναι ο συνοριακός σταθμός με την Τουρκία για να πας στην Αδριανούπολη. Σταματήσαμε για έναν καφέ.
Μίλησα με τους ανθρώπους. Αντιστέκονται σε αυτή τη λαίλαπα του φτηνού τουρκικού προϊόντος. Δεν πάνε να ψωνίσουν στην Αδριανούπολη, προτιμούν να ψωνίσουν λίγο πιο ακριβά στην Ελλάδα και το χρήμα τους να ανακυκλωθεί στην περιοχή.
Στην επιστροφή ο Εβρος κυλούσε στα αριστερά μας. Μπήκαμε στο Σουφλί. Μεταξωτά, καβουρμάδες, ένα εγκαταλελειμμένο τζαμί και ένα κάστρο με μια απίστευτη ιστορία που δεν την ξέρει σχεδόν κανείς. Λίγο πιο κάτω το Δάσος της Δαδιάς, καταφύγιο για τα αρπακτικά όλης της Ευρώπης.
Στην Αλεξανδρούπολη μου έκαναν το τραπέζι σε τσιπουράδικο. Του Θεού τα καλά είχαμε. Μικρές πεσκανδρίτσες στο τηγάνι, καλαμάρι γόνο στη σχάρα, γλυκοφάγωτες ντόπιες γαρίδες στο λαδολέμονο, μπακαλιαράκια ζυγισμένα, στοιχισμένα, που τρώγονταν ολόκληρα από το καλό τηγάνισμα .Ολόφρεσκες σαλάτες, ηδονικά τσίπουρα και παιδικοί λογαριασμοί σε σχέση με αυτούς της Αθήνας.
Κατέβηκα στην Κομοτηνή, πήγα στο μαγαζί του κ. Πασχαλίδη και αγόρασα τα παστά μου. Λικουρίνο, πολίτικη λακέρδα, καπνιστό σκουμπρί, παστουρμά της θάλασσας, γαύρο μαρινάτο. Μόλις γυρίσαμε στην Αθήνα, φτιάξαμε και μια φακή και τα αποδεκατίσαμε.
Πήγα στην κρεαταγορά και τρέχανε τα σάλια μου, κρέας καλό και φθηνό. Δεν άντεξα και ψώνισα, μεταξύ άλλων, και μια σπλήνα για να την κάνω γεμιστή. Ξέρετε πώς γίνεται, τη σχίζεις σε μια άκρη και της ανοίγεις μέσα τσεπούλες, ετοιμάζεις ένα μείγμα με φέτα, κρεμμύδι, σκόρδο, μαϊντανό και μπόλικο πιπέρι. Γεμίζεις τη σπλήνα, τη ράβεις με μια κλωστούλα, τη βάζεις στο ταψί με λίγο λάδι και αλατάκι, τη σκεπάζεις με λίγο αλουμινόχαρτο και τη σιγοψήνεις για περίπου μια ώρα και τη σερβίρεις με πατατούλες τηγανητές.
Εάν συνεννοηθείτε και οργανωθείτε καλά, μπορείτε να πάτε μια βόλτα στο Δέλτα του Εβρου, να δείτε αυτόν τον υδροβιότοπο με τα εκατοντάδες πουλιά που θα σας μείνει αξέχαστος. Και αν βρεθείτε Σάββατο στη Θράκη, το παζάρι της Ξάνθης σας περιμένει. Να πάτε με αυτοκίνητο για να μπορέσετε να το γεμίσετε.
Από κουρτίνες και σεντόνια έως σώβρακα και κάλτσες, μαχαίρια για τη κουζίνα σας, αλλά και φλιτζανάκια του καφέ. Ολα τα φρούτα ολόφρεσκα και φτηνά, όλα τα ζαρζαβατικά και τα μπακάλικα.
Μουσουλμάνες με τα τσαντόρ, χαμηλοβλεπούσες, ψωνίζουν δίπλα σας και βαρύτονοι έμποροι διαλαλούν τα εμπορεύματά τους. Δεν θα πεινάσετε ποτέ εκεί. Αλλος ψήνει σουτζουκάκια, άλλος πουλάει τραγανές μπουγάτσες, άλλος μήλα καραμελωμένα και γλειφιτζούρια κοκοράκια για τα παιδιά.
Η πατρίδα έχει 10.000.000 όμορφα σκορπισμένα μέρη
Μια ματιά έριξα στη Μακεδονία και τη Θράκη και γέμισαν οι σελίδες της εφημερίδας. Μπορούσα ολόκληρη την εφημερίδα να τη γεμίσω με προορισμούς του Βορρά. Βέροια, Νάουσα, Καβάλα, Κιλκίς, Αμύνταιο με τα τρομερά κρασιά και τις τρομερές ταβέρνες.
Τον Θωμά στο Σκλήθρο, τον Κοντοσώρο στο Ξυνό Νερό, με το γαλλικό νοσοκομείο με τη μεταλλική σημαία που είναι σχολείο πια, και τον Ναουμίδη δίπλα στη λίμνη με την τρομερή σχάρα του και τις καταπληκτικές πιπεριές.
Ο παράδεισος του γκουρμέ, για την ακρίβεια του λαϊκού γκουρμέ.
Γι’ αυτό σας λέω, μην ταξιδεύετε στα τετριμμένα, ταξιδέψτε στη Μακεδονία χωρίς φόβο. Θα δείτε μέρη πανέμορφα, θα βρείτε φτηνά ξενοδοχεία και νοστιμότατο φαγητό.
Η Ελλάδα έχει 10.000.000 όμορφα μέρη σκορπισμένα παντού.
Καλά ταξίδια να έχετε.
πηγή
Και πραγματικά, και καλό κρασί έχουμε και όμορφες ακρογιαλιές και άφθονους Greek lovers.
Στην πραγματικότητα όμως υπάρχουν και αμύθητοι θησαυροί τοπίου και πολιτισμού, οι οποίοι ποτέ δεν αξιοποιήθηκαν μέσα στην τουριστική λαίλαπα των τελευταίων ετών.
Η Μακεδονία και η Θράκη είναι πραγματικά αδικημένες τουριστικά.
Αν ήμουν νέος συνταξιούχος τούτη την εποχή που μπαίνει ο χειμώνας και τα φύλλα στα δέντρα παίρνουν χίλια μύρια χρώματα, θα έπαιρνα την παρέα μου και με ένα μικρό αυτοκίνητο θα ξεκινούσα για τον Βορρά.
Φλώρινα, για παράδειγμα, να ακούσω λίγα χάλκινα, να φάω αποξηραμένες πιπεριές Φλωρίνης γεμιστές με κιμά, γνήσιο παγωτό από αληθινό γάλα μέσα στο καταχείμωνο και από κει σιγά σιγά να μπω μέσα στα δάση να πάω για τις Πρέσπες. Μεγάλη και Μικρή Πρέσπα. Η μικρή τροφοδοτεί τη μεγάλη. Ενα τριεθνές σημείο συνάντησης, Αλβανία, Βουλγαρία, Ελλάδα.
Στιγμή μην περιφρονήσετε τους γείτονές μας, έχουν κι αυτοί κάτι να επιδείξουν. Είναι γλυκείς οι άνθρωποι στις Πρέσπες, άλλοι ψαράδες, άλλοι ταβερνιάρηδες, άλλοι γεωργοί και λίγο πιο κει οι Φασουλώνες. Τα καλύτερα φασόλια Πρεσπών του κόσμου.
Θυμάμαι όταν πήγα να δω τον Αγιο Αχίλλειο, μια τεχνητή ξύλινη γέφυρα αρκετά μεγάλη σε μήκος, σε οδηγεί στη νησίδα και εκεί είναι τα ερείπια του Αγίου Αχιλλείου. Ο τσάρος Συμεών της Βουλγαρίας, που του άρεσε να πίνει το κρασί του σε επιχρυσωμένο κρανίο Ελληνα, κατέβηκε ως τη Λάρισα και πήρε το σκήνωμα του αγίου Αχιλλείου και το έφερε στις Πρέσπες, έχτισε εκκλησία και την έκανε μητρόπολη του κράτους του.
Τώρα ο Αγιος Αχίλλειος είναι ερείπιο. Είχε δύο σπάνια μαρμαρόγλυπτα εντοιχισμένα, που απεικόνιζαν δύο πελεκάνους. Το ένα από τα δύο το έκλεψαν πριν από πολλά χρόνια. Υπάρχει τώρα το άλλο.
Κι αν πάρετε τη βάρκα στη λίμνη, μπορείτε να επισκεφθείτε τις παλιές κρύπτες των μοναχών με τις εικόνες ζωγραφισμένες στα βράχια.
Σε γοητεύει ο τόπος κυριολεκτικά. Ωρες ώρες βουρκώνεις, αλλά ακόμα περισσότερο σε γοητεύουν οι άνθρωποι.
Αναμφισβήτητα είναι εγκαταλελειμμένοι και αρκετά απομονωμένοι, διψούν για κουβέντα και ο λόγος τους είναι γλυκύς. Σου εξηγούν, σου περιγράφουν, σου μιλούν για τα προβλήματά τους, δεν έχουν πίκρα για κανέναν.
Μόνο θα ήθελαν πολύ να είναι πιο επισκέψιμη η γειτονιά τους. Ελάχιστα ξενοδοχεία υπάρχουν, περισσότερο ξενώνες, θα έλεγα, και σπάνια πούλμαν φτάνει ως εκεί και, αν φτάνει, ως το απόγευμα θα έχει ξαναφύγει.
Ας πάμε τώρα μια βόλτα ως τη Θράκη. Ημουν εκεί πριν από λίγες μέρες. Ανέβηκα ως τις Καστανιές, εκεί που είναι ο συνοριακός σταθμός με την Τουρκία για να πας στην Αδριανούπολη. Σταματήσαμε για έναν καφέ.
Μίλησα με τους ανθρώπους. Αντιστέκονται σε αυτή τη λαίλαπα του φτηνού τουρκικού προϊόντος. Δεν πάνε να ψωνίσουν στην Αδριανούπολη, προτιμούν να ψωνίσουν λίγο πιο ακριβά στην Ελλάδα και το χρήμα τους να ανακυκλωθεί στην περιοχή.
Στην επιστροφή ο Εβρος κυλούσε στα αριστερά μας. Μπήκαμε στο Σουφλί. Μεταξωτά, καβουρμάδες, ένα εγκαταλελειμμένο τζαμί και ένα κάστρο με μια απίστευτη ιστορία που δεν την ξέρει σχεδόν κανείς. Λίγο πιο κάτω το Δάσος της Δαδιάς, καταφύγιο για τα αρπακτικά όλης της Ευρώπης.
Στην Αλεξανδρούπολη μου έκαναν το τραπέζι σε τσιπουράδικο. Του Θεού τα καλά είχαμε. Μικρές πεσκανδρίτσες στο τηγάνι, καλαμάρι γόνο στη σχάρα, γλυκοφάγωτες ντόπιες γαρίδες στο λαδολέμονο, μπακαλιαράκια ζυγισμένα, στοιχισμένα, που τρώγονταν ολόκληρα από το καλό τηγάνισμα .Ολόφρεσκες σαλάτες, ηδονικά τσίπουρα και παιδικοί λογαριασμοί σε σχέση με αυτούς της Αθήνας.
Κατέβηκα στην Κομοτηνή, πήγα στο μαγαζί του κ. Πασχαλίδη και αγόρασα τα παστά μου. Λικουρίνο, πολίτικη λακέρδα, καπνιστό σκουμπρί, παστουρμά της θάλασσας, γαύρο μαρινάτο. Μόλις γυρίσαμε στην Αθήνα, φτιάξαμε και μια φακή και τα αποδεκατίσαμε.
Πήγα στην κρεαταγορά και τρέχανε τα σάλια μου, κρέας καλό και φθηνό. Δεν άντεξα και ψώνισα, μεταξύ άλλων, και μια σπλήνα για να την κάνω γεμιστή. Ξέρετε πώς γίνεται, τη σχίζεις σε μια άκρη και της ανοίγεις μέσα τσεπούλες, ετοιμάζεις ένα μείγμα με φέτα, κρεμμύδι, σκόρδο, μαϊντανό και μπόλικο πιπέρι. Γεμίζεις τη σπλήνα, τη ράβεις με μια κλωστούλα, τη βάζεις στο ταψί με λίγο λάδι και αλατάκι, τη σκεπάζεις με λίγο αλουμινόχαρτο και τη σιγοψήνεις για περίπου μια ώρα και τη σερβίρεις με πατατούλες τηγανητές.
Εάν συνεννοηθείτε και οργανωθείτε καλά, μπορείτε να πάτε μια βόλτα στο Δέλτα του Εβρου, να δείτε αυτόν τον υδροβιότοπο με τα εκατοντάδες πουλιά που θα σας μείνει αξέχαστος. Και αν βρεθείτε Σάββατο στη Θράκη, το παζάρι της Ξάνθης σας περιμένει. Να πάτε με αυτοκίνητο για να μπορέσετε να το γεμίσετε.
Από κουρτίνες και σεντόνια έως σώβρακα και κάλτσες, μαχαίρια για τη κουζίνα σας, αλλά και φλιτζανάκια του καφέ. Ολα τα φρούτα ολόφρεσκα και φτηνά, όλα τα ζαρζαβατικά και τα μπακάλικα.
Μουσουλμάνες με τα τσαντόρ, χαμηλοβλεπούσες, ψωνίζουν δίπλα σας και βαρύτονοι έμποροι διαλαλούν τα εμπορεύματά τους. Δεν θα πεινάσετε ποτέ εκεί. Αλλος ψήνει σουτζουκάκια, άλλος πουλάει τραγανές μπουγάτσες, άλλος μήλα καραμελωμένα και γλειφιτζούρια κοκοράκια για τα παιδιά.
Η πατρίδα έχει 10.000.000 όμορφα σκορπισμένα μέρη
Μια ματιά έριξα στη Μακεδονία και τη Θράκη και γέμισαν οι σελίδες της εφημερίδας. Μπορούσα ολόκληρη την εφημερίδα να τη γεμίσω με προορισμούς του Βορρά. Βέροια, Νάουσα, Καβάλα, Κιλκίς, Αμύνταιο με τα τρομερά κρασιά και τις τρομερές ταβέρνες.
Τον Θωμά στο Σκλήθρο, τον Κοντοσώρο στο Ξυνό Νερό, με το γαλλικό νοσοκομείο με τη μεταλλική σημαία που είναι σχολείο πια, και τον Ναουμίδη δίπλα στη λίμνη με την τρομερή σχάρα του και τις καταπληκτικές πιπεριές.
Ο παράδεισος του γκουρμέ, για την ακρίβεια του λαϊκού γκουρμέ.
Γι’ αυτό σας λέω, μην ταξιδεύετε στα τετριμμένα, ταξιδέψτε στη Μακεδονία χωρίς φόβο. Θα δείτε μέρη πανέμορφα, θα βρείτε φτηνά ξενοδοχεία και νοστιμότατο φαγητό.
Η Ελλάδα έχει 10.000.000 όμορφα μέρη σκορπισμένα παντού.
Καλά ταξίδια να έχετε.
πηγή
