Τρίδυμα γεννοβόλησε η Νύχτα δίχως πόνους
Ο Ίσκιος βγήκε πρώτος , ψηλός , μελαχροινός
Ο Ύπνος ακολούθησε και έκλαψε στους Χρόνους
έπειτα , βγήκε ο Θάνατος μα…γέλαγε αυτός!
#
Η μάνα Νύχτα αγκάλιασε , τα φάσκιωσε με ανθρώπους
οι άνθρωποι ντυθήκανε με ύπνους και σκιές
μα τούτος δω ο Θάνατος δίχως καθόλου τρόπους
τα ρούχα όλα ξέσχισε κι έβαλε τις φωνές
“Mάνα εγώ δε ντύνομαι με τούτα τα κουρέλια
δώσμου βροχή για να ντυθώ , χαλάζι να φορώ
θεριά κι αγρίμια να χω γω για ζώνη ασημένια
όρνια για υποδήματα να τρέχω , να πετώ..”
Η Νύχτα του αγρίεψε , τον πέταξε στην άκρη
τον Ίσκιο έντυσε άνθρωπο να μοιάζει με εμάς
τον Ύπνο έντυσ`όνειρα που είν`τ` ανθρώπου δάκρυ
μα ο Θάνατος τη γύμνια του με φύλλα απ΄της καρδιάς...
#
PS: Ξένος ο άλλος μου εαυτός
με φλόγα θα πληγώνει τις σιωπές του...
aeriko
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου