Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

Ὅταν εἴμαστε ἀνίκανοι νὰ ἀναρριχηθοῦμε στὶς βουνοκορφὲς τῆς ἀρετῆς, ἐκεῖνο ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε εἶναι νὰ κατεβοῦμε τουλάχιστον στὸ φαράγγι τῆς ταπεινώσεως.

 Ἄγνωστος Γέρων

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ναι βρε τρελέ.

Το έχω εμπεδώσει πια, αμάν!
Μόνο που βλέπω μόνο εμένα και κάτι άλλες ομοιπαθείς να ταπεινωνόμαστε συνέχεια επειδή παιδιόθεν πιστέψαμε τις ρήσεις των αγίων γερόντων-βοηθειά μας εμπασπεριπτώσει.

Κανά παπά, όμως, ή κανά Δεσπότη ΔΕΝ είδα όμως ΠΟΤΕ μου να ΤΑΠΕΙΝΩΝΕΤΑΙ.

Μόνο την τουρλωτή κοιλιά και τα λιλιά τους περιάγουν εν τοις συνεδρίοις και φουσκώνουν σαν γαλοπούλες, απατώντες δια της Χριστολογίας τας καρδίας των αφελών, που λέει και ο Απόστολος.

Αμάν! Απηύδησα σου λέω!