Δημιουργός χωρίς σύνορα

ΕΝΑΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ 

Ο Ελληνας Theo Gennitsakis ζει και εργάζεται την τελευταία δεκαετία στο Παρίσι. Το ταλέντο του τον οδήγησε σε κορυφαίες διαφημιστικές εταιρείες, μέσω των οποίων ανέλαβε επικοινωνιακές καμπάνιες κορυφαίων προϊόντων και εμβληματικών διεθνών brands. Σήμερα, στα τριάντα του, έχει τη δική του διαφημιστική εταιρεία και έτσι μπορεί να απελευθερώσει κι άλλο τη δημιουργικότητά του. 

ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Οταν του ζητάς να διαλέξει ανάμεσα στις ιδιότητες του γραφίστα, του εικονογράφου και του καλλιτέχνη, ιδιότητες που καλύπτουν όλο το φάσμα των δραστηριοτήτων του, θα διάλεγε την τελευταία γιατί σύμφωνα με τον ίδιο η λέξη «καλλιτέχνης» μπορεί να ενσωματώνει τα πάντα. Το να αποκαλέσει τον εαυτό του εικονογράφο ή γραφίστα είναι κάτι που θεωρεί ότι τον τυποποιεί. Οχι ότι δεν ασκεί τα συγκεκριμένα επαγγέλματα.

Πορτρέτο.
Ο ελληνικής καταγωγής καλλιτέχνης στον χώρο εργασίας του.

Αντ' αυτού προτιμά να προσεγγίζει πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους πράγματα. Αλλά αυτό που προτιμάει ακόμα περισσότερο είναι να αυτοαποκαλείται «αποτυχημένος καλλιτέχνης», αιτιολογώντας το με το ότι δεν μπόρεσε ακόμα να αφιερώσει αρκετό χρόνο στην Τέχνη αλλά ούτε κατάφερε να ζει από αυτήν.
Κι αυτό γιατί από τα πρώτα νεανικά χρόνια, η δημιουργικότητά του βρήκε στέγη στη διαφήμιση. Εκεί του δόθηκε η ευκαιρία να επικοινωνήσει και να προωθήσει γνωστά προϊόντα ή νέα, που έγιναν επιτυχία. Ετσι, ξεκίνησε στα είκοσί του, όπου έκανε την πρώτη του δουλειά ως γραφίστας για μια πολυεθνική διαφημιστική εταιρεία. Εν συνεχεία δούλεψε ως μισθωτός σε διάφορες μεγάλες διαφημιστικές, όπως η nurun, η digitas, η TBWA και η draft-fcb. Ως freelancer δούλεψε για την Publicis, την Ogilvy, τη DDB, τη Εuro RSCG, τη Μother, τη wieden & Κennedy και πολλές άλλες. Μέσω αυτών ανέλαβε να προωθήσει μέσα από τη δημιουργικότητα του μάρκες όπως η Nike, η Hermes, η Adidas, η Numericable, η Chanel, η Puma κ.ά.
Από τις παραπάνω συνεργασίες θα ξεχωρίσει αυτή με τη Numericable (μια εταιρεία καλωδιακής τηλεόρασης που προσφέρει πακέτα τηλεόρασης, Ιντερνετ, σταθερής και κινητής τηλεφωνίας) για την οποία αναφέρει: «Μου άρεσε πολύ η δουλειά γι' αυτή την εταιρεία γιατί ήταν το πρώτο μου project στο οποίο δούλεψα περισσότερο ως καλλιτέχνης κι όχι ως καλλιτεχνικός διευθυντής. Αλλά από πλευράς ποιότητας εργασίας και κυρίως συνεργασίας, η δουλειά με την Hermes παραμένει στην κορυφή».

Τέχνη.

«Mother cigarette», μια φωτογραφία του Theo, για την γκαλερί Ufficio Primo στη Βαρσοβία

Ολοκληρωμένο ταλέντο
Μετά τα 25 του, ο Theo άρχισε να δουλεύει ως εξωτερικός συνεργάτης, γιατί ένιωθε ότι μέσα σε καθεστώς ελευθερίας μπορούσε να δημιουργήσει κάτι παραπάνω από αυτό που έκανε όταν δούλευε με υπαλληλική σχέση. «Ως freelancer είχα πολλή ζήτηση. Αυτό που είχε ενδιαφέρον ήταν ότι μέσα από τις δουλειές που μου ζητούσαν περνούσα από τη διαφήμιση στην εικονογράφηση κι από το έντυπο στο ψηφιακό κομμάτι.
Μου άρεσε να κάνω πράγματα που ήταν ή έμοιαζαν πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Μέχρι που σε μια στιγμή είχα πλέον δημιουργήσει ένα δικό μου δίκτυο και η ζήτηση ήταν τόσο μεγάλη που άρχισα να βάζω στη δουλειά μου και φίλους». Μια μέρα, ο Theo δέχτηκε την πρόταση να συμμετέχει σε έναν διαγωνισμό, όπου για να μπορέσει να τον κερδίσει θα έπρεπε να στήσει ένα δικό του στούντιο.

Παραγωγή.

Δουλειά της «Pressure» για την ιταλική Vogue.

Τελικά κέρδισε τον διαγωνισμό και το στούντιο του εξελίχθηκε σε πετυχημένη διαφημιστική εταιρεία. «Ωστόσο, το να στήσω τη δική μου εταιρεία προήλθε από την επιθυμία να φτιάξω αυτό που θέλω με τον τρόπο που θέλω. Από τότε, συνεχίζω να κάνω αυτό που θέλω με τη δική μου διαφημιστική εταιρεία, την Pressure (www.pressure.fr) , με την οποία κάνω όλο και μεγαλύτερα, αλλά και όλο και πιο μοντέρνα και δημιουργικά πράγματα», συνεχίζει.
Αν θέλαμε να περιγράψουμε το πεδίο δραστηριότητας του Theo Gennitsakis, τότε, μη θέλοντας να το περιορίσουμε, θα λέγαμε ότι πρόκειται για την παραγωγή ιδεών. Αλλες ιδέες είναι μαζικές -«mainstream», όπως λέει ο ίδιος- άλλες είναι προορισμένες για ένα πιο περιορισμένο κοινό ενώ υπάρχουν και εκείνες που τις σκέφτεται «για να κάνει το κέφι» στον ίδιο του τον εαυτό. Οπως λέει και ο ίδιος, αν μπορούσε να ζήσει κάνοντας ζωγραφική θα το έκανε, αλλά επειδή δεν μπορεί να ζήσει από τη ζωγραφική, κάνει άλλα πράγματα.

Ελήφθη στο πλαίσιο διαφημιστικής καμπάνιας της Pressure και εκτέθηκε στην γκαλερί Ufficio Primo, στη Βαρσοβία.

Αλλά αυτό που θέτει πάντα ως προαπαιτούμενο για να δημιουργήσει είναι να κάνει έργα που ξεφεύγουν από τον «χώρο της ευκολίας» του καθενός μας, δηλαδή να κάνει δουλειές που να ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα, πράγματα αυθεντικά. «Αλλιώς δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Οι περισσότεροι αληθινοί καλλιτέχνες είναι περίεργοι ή καταθλιπτικοί γιατί βρίσκονται έξω από αυτόν το χώρο της ευκολίας. Αλλωστε, τα πιο σπουδαία πράγματα έγιναν από αυτούς που αρνήθηκαν τον κονφορμισμό. Μου αρέσουν όλα τα ασυνήθιστα γιατί όλα όσα είναι συνηθισμένα μου θυμίζουν το τέλος, τον θάνατο», καταλήγει.
Παιδί μεταναστών
Τα αθώα παιδικά χρόνια και η επιστροφή

Εγκατάσταση.

Τα μάτια των αγαλματιδίων είναι στραμμένα προς μια τηλεόραση.

Ο Theo Gennitsakis είναι Ελληνας δεύτερης γενιάς, γόνος μεταναστών. Μεγάλωσε στο Παρίσι, ωστόσο περνά δύο μήνες κάθε χρόνο στην Ελλάδα την οποία επισκέπτεται σε τακτική συχνότητα. Ο ίδιος μας πληροφορεί ότι έχει μια πολύ περίεργη σχέση με τη χώρα. «Είμαι Ελληνας, από γονείς Ελληνες. Μεγάλωσα όπως κι εσείς, με τη φέτα, την τηλεόραση, την Εκκλησία, την παραλία, τη γιαγιά και τον παππού και τα "εκατό" ξαδέλφια. Την αγαπάω πολύ και τη βρίσκω καταπληκτική χώρα. Από την άλλη, απομακρύνομαι όλο και περισσότερο από τους ανθρώπους εκεί. Οσο πιο πολύ μεγαλώνω τόσο πιο πολύ απομακρύνομαι.
Δεν ξέρω γιατί. Σκέφτομαι ότι δεν θα μπορούσα να κάνω στην Ελλάδα αυτό που κάνω εδώ. Αυτό με απομακρύνει. Από την άλλη έχω ζήσει τις πιο όμορφες εικόνες των παιδικών μου χρόνων στην πατρίδα, ακόμα κι αν βρίσκεται υπό τη σκιά αυτών που ψήφισαν Χρυσή Αυγή», ολοκληρώνει, δίνονται και ένα πολιτικό στίγμα.

ΦΩTOΓΡAΦIEΣ: ΤΑΚΗΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

πηγή