Ο Ελληνορθόδοξος Ναός του Αγίου Γεωργίου στην πόλη Εσδράς (Ιζρά) της Συρίας

H Εσδράς ή Ιζρά, είναι μια πόλη που βρίσκεται 80 χλμ. νότια της Δαμασκού, στη δυτική άκρη της ηφαιστειακής ερημικής περιοχής Αυρανίτης (Χουράν) στη Συρία. Σήμερα, η πόλη χωρίζεται σε δύο τμήματα: το «Μαχάττα» ή σταθμό και το «Μπαλάντ» ή πόλη. Στο πρώτο τμήμα, ζουν 45 χριστιανικές οικογένειες και στο τελευταίο ζουν 120 χριστιανικές οικογένειες. Όλοι οι κάτοικοι εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη γεωργία για το εισόδημά τους. Δυστυχώς, ως αποτέλεσμα των κακών οικονομικών συνθηκών που έχει επιφέρει η ξηρασία, το επίπεδο της φτώχειας έχει φθάσει σε ρεκόρ όλων των εποχών.
Οι οικογένειες της Αρχιεπισκοπικής περιφέρειας της Εσδράς έχουν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν στη Δαμασκό. Άλλοι πήγαν στο Λίβανο ή μετανάστευσαν σε μακρινές χώρες.
Η Εσδράς έχει μία από τις παλαιότερες εν ενεργεία εκκλησίες της Συρίας, την Ελληνορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Γεωργίου (Μαρ Γκιρκής στ΄αραβικά), η οποία χτίστηκε το 515 μ.Χ. Από τα ιστορικά και θρησκευτικά της μνημεία, αυτή η εκκλησία είναι ίσως ένα από τα πιο αξιόλογα κτίρια της Συρίας. Ο Ελληνορθόδοξος Ναός του Αγίου Γεωργίου είναι ένας από τους παλαιότερους ναούς που εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται στη Συρία. Η αρχιτεκτονική του έχει μείνει σε μεγάλο βαθμό ανεπηρέαστη από τις αλλαγές των καιρών και παρέμεινε σε μια αξιοθαύμαστη άθικτη κατάσταση. Ο ναός είναι ακόμη όρθιος και είναι ένα ζωντανό ιστορικό μνημείο, ένας μάρτυρας της περίφημης εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής της εν λόγω περιόδου. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Γεώργιος εκοιμήθη στην περιοχή Αυρανίτης και τα λείψανά του φυλάσσονταν στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μέχρι τη μεταφορά τους από την Εσδράς, στον τόπο της γέννησης του, τη Λύδα της Παλαιστίνης. Ωστόσο, ορισμένα από τα λείψανά του που φυλάσσονταν στην εκκλησία παρέμειναν σε αυτή μέχρι σήμερα και για το λόγο αυτό η εκκλησία είναι ένας πολύ σημαντικός χώρος λατρείας και την επισκέπτονται πιστοί από όλες τις θρησκείες και απ' όλα τα μέρη. Η τεκτονική της εκκλησίας αυτής είνα μοναδική σε μεγάλο βαθμό. Είναι χτισμένη από μαύρο βασάλτη, τη τοπική πέτρα της περιοχής Αυρανίτης. Αποτελούμενο από δύο οκτάγωνα σε τετράγωνη βάση, το σχέδιο είναι όμορφο στην απλότητά του. Μια ελληνική επιγραφή στο ανώφλι της κύριας εισόδου δείχνει ότι η εκκλησία βρίσκεται στο χώρο προηγούμενου ειδωλολατρικού ναού. Γράφει ως εξής: «Αυτός ο χώρος έχει γίνει οίκος του Θεού που (κάποτε) ήταν κατοικία των δαιμόνων. Εδώ (που κάποτε έκαναν) θυσίες στα είδωλα, τώρα (υπάρχουν) οι χορωδίες των αγγέλων, και εδώ όπου ο τόπος προκαλούσε την οργή του Θεού, τώρα ο Θεός είναι εξευμενισμένος. Ένας χριστώνυμος άνδρας, ο επίσημος Ιωάννης, γιος του Διομήδη προσέφερε (αυτό) το ευγενή κτίσμα με δικά του έξοδα ως δώρο προς τον Θεό, τοποθετώντας στο παρόν τα σεβάσμια λείψανα του Αγίου Μάρτυρα Γεωργίου, του ένδοξου και νικητή, που εμφανίστηκε στον Ιωάννη, όχι στον ύπνο του, αλλά προφανώς σε (ένδειξη) 9, έτος 410 (515 μ.Χ.)». Ο Ιωάννης, γιος του Διομήδη, ήταν μέλος του ευγενούς συμβουλίου της πόλης, και ήθελε να τιμήσει τη μνήμη του Μάρτυρα Γεωργίου που μαρτύρησε και θάφτηκε στη περιοχή Αυρανίτης, σύμφωνα με ένα χειρόγραφο του ενδέκατου αιώνα (417) που φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη του μοναστηριού της Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά.

Σήμερα, σχεδόν 1500 χρόνια μετά την κατασκευή της, η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου απειλείται με κατάρρευση. Το αρθρό αυτό θέλει να ρίξει φως για τη σημασία αυτού του Ορθόδοξου μνημείου, που αποτελεί πρότυπο για όλους τους πιστούς που εκτιμούν την ομορφιά και οι οποίοι νοιάζονται για την ιστορία και τον πολιτισμό, καθώς και σε όλους όσους έχουν υιοθετήσει τον Άγιο Γεώργιο ως προστάτη τους.

πηγή