Αναμφισβήτητα το Πάπιγκο είναι από τα ωραιότερα Ζαγοροχώρια, ένας οικισμός γνωστός από τον 14ο αιώνα, που αποτελείται από δύο «γειτονιές», το Μεγάλο και το Μικρό. Κτισμένο μέσα στον Εθνικό Δρυμό, με πλούσια βλάστηση από φυλλοβόλα δέντρα, που κάνουν το τοπίο να αλλάζει χρώματα ανάλογα με την εποχή, και με τους απόκρημνους βράχους της Αστράκας να προκαλούν δέος στη θέα τους, πήρε καινούργια ζωή πριν από μερικά χρόνια, μαζί με την Αρίστη, αφού αναβιώθηκαν όμορφα τα γραφικά καλντερίμια, οι παλιές βρύσες και τα αρχοντικά, τα περισσότερα από τα οποία μετατράπηκαν σε παραδοσιακούς πέτρινους ξενώνες.
Με σκοπό να να γίνουν κορυφαίος τουριστικός προορισμός -με όλα τα καλά και τα άσχημα που μπορεί να σημαίνει αυτό. Ανάμεσα στους καλαίσθητους, σε γενικές γραμμές, ξενώνες, υπάρχει ένας που ξεχωρίζει -και δικαίως έχει ανακηρυχθεί για δύο συνεχόμενες χρονιές, το 2010 και το 2011, κορυφαίος ξενώνας της Ελλάδας από το παγκοσμίου κύρους ταξιδιωτικό έντυπο Conde Nast Traveler. Το Αυραγόνιο στο Μεγάλο Πάπιγκο, ένα όνομα που προέρχεται από το ποιητικό όνομα μιας βρύσης 250 χρόνων της περιοχής, και σημαίνει ο γόνος της αύρας.
Εκεί που γεννιέται η αύρα, λοιπόν, αποφάσισε ο κ. Οικονομίδης να δημιουργήσει μαζί με την κόρη του Ελεάνα αυτοτελείς, αυτόνομες κατοικίες, που ισορροπούν ανάμεσα στο παραδοσιακό και το σύγχρονο. «Ηταν δική της ιδέα», θα μας πει ο ίδιος, κουβαλώντας έναν τεράστιο πόνο και πένθος, αφού η Ελεάνα σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό πριν από δύο χρόνια. Γεννημένος στην Κέρκυρα, με καταγωγή από την Αλεξάνδρεια, ο κ. Οικονομίδης έζησε 40 χρόνια στην Αθήνα, δουλεύοντας σε αναπαλαιώσεις κτιρίων αλλά και στην Ιταλία και τη Γαλλία, όπου σπούδασε και η κόρη του εσωτερική διακόσμηση.
Οι δυο τους αποφάσισαν να μετοικήσουν στο Πάπιγκο για να κάνουν το όραμα πραγματικότητα. «Ηταν όλα λες και ήταν γραμμένα» θα πει ο ίδιος. Εφτασε στο Πάπιγκο το 2002, Νοέμβρη μήνα, θυμάται, στο χωριό όπου ήταν γιατρός πριν από 200 χρόνια ο παππούς της μητέρας του, και η οικογενειακή κτηματική περιουσία είχε μοιραστεί σε ξαδέρφια που είχαν μετοικήσει στην Αμερική. Εκεί συνάντησε τους κληρονόμους για να αγοράσει το ιατρείο του προπάππου του μαζί με άλλα πέντε διαλυμένα σπίτια του 1760, και μια άγονη έκταση «ένα χωράφι με φιρικιές χωρίς φιρίκια».
Η απόφαση της αγοραπωλησίας πάρθηκε σε τρεις μόνο μέρες -«και ήρθαμε να σπείρουμε». Πενήντα μάστορες, εξειδικευμένοι στον παραδοσιακό τρόπο χτισίματος, δούλεψαν. Πέτρες από οικήματα του περασμένου αιώνα, παλιές πόρτες και οικολογικά χρώματα χρησιμοποιήθηκαν για την αναστήλωση των παλιών κτιρίων, ενώ την ίδια περίοδο ξεκίνησε και η επέκταση με την κατασκευή 17 ακόμη σπιτιών, που επενδύθηκαν με έπιπλα και οικολογικά κλινοσκεπάσματα που σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν στο παραδοσιακό εργαστήρι τέχνης που είχε δημιουργήσει η Ελεάνα στην Κόνιτσα. Σε έναν μόλις χρόνο, όλα ήταν έτοιμα, και σχεδόν αμέσως, το 2004, το Αυραγόνιο πήρε το πρώτο του διεθνές βραβείο. Ανακηρύχθηκε ως ένα από τα τρία καλύτερα μικρά καταλύματα της Ευρώπης στο συνέδριο αρχιτεκτόνων στην Κουρσεβέλ, στις γαλλικές Αλπεις.
Απώλεια και δικαίωση
Είκοσι τρεις ανεξάρτητες κατοικίες, χτισμένες αποκλειστικά με πέτρα και ξύλο, και καθεμία διαφορετική, για να φιλοξενούν από δύο μέχρι έξι άτομα, αυτόνομα σπιτάκια με κρεβατοκάμαρες, σαλόνια με τζάκια και βιβλιοθήκες, το καθένα με τη δική του εσωτερική αυλή και θέα στην κορυφή της Γκαμήλας.
Πρόσφατα ο κ. Οικονομίδης ολοκλήρωσε και την κατασκευή ενός πολύ σύγχρονου, μίνι συνεδριακού κέντρου, με εξωτερική πισίνα, χωρίς τις τετριμμένες καρέκλες, αλλά με πολυθρόνες επενδυμένες τον χειμώνα με πεπαλαιωμένα βελούδα και το καλοκαίρι με λινά, σαλόνια με τζάκι, εξοπλισμένη βιβλιοθήκη, αίθουσα τέχνης, το οποίο τις γιορτές και τα Σαββατοκύριακα λειτουργεί ως καφέ-μπαρ. «Είχε φτιάξει η Ελεάνα τα έπιπλα, αλλά χάθηκε το κοριτσάκι μου και δεν είχα σκοπό να κάνω το συνεδριακό κέντρο», θα πει ο κ. Οικονομίδης. «Τώρα που ήρθε ο γιος μου ο Κωνσταντίνος να αναλάβει τη δουλειά, το έφτιαξα μέσα σε 70 μέρες. Είναι το 31ο κτίριο που κατασκευάζω, το τελευταίο πλέον. Είναι καταπληκτικό, από πέτρα και ξύλο μόνο, ένα μίνι κόσμημα, το είχε σχεδιάσει η κορούλα μου μια χαρά, απλώς το πραγμάτωσα εγώ -το έκανα και κάτι έφυγε από μέσα μου...», λέει με συγκίνηση.
Τις γιορτινές μέρες το Αυραγόνιο ήταν γεμάτο, κατεβάζοντας τις τιμές κατά 30%, «όπως ήταν λογικό, όπως έπρεπε να κάνουμε», αλλά και τώρα, τη μεταγιορτινή περίοδο, το τηλέφωνο για κρατήσεις του Σαββατοκύριακου εξακολουθεί να χτυπάει και μάλιστα από την Αθήνα! «Η ανταπόκριση είναι μεγάλη, και η ανταμοιβή μας είναι ότι από τα 20.000 άτομα που έχουμε φιλοξενήσει, να είχαμε μόνο 2-3 παράπονα» σχολιάζει ο κ. Οικονομίδης. «Ηταν μια μεγάλη επένδυση και με μηδαμινή έως αμελητέα βοήθεια από το κράτος. Τελικά, σε οκτώ χρόνια ξεχρεώσαμε και ο χρόνος μας δικαίωσε για το είδος κατασκευής που κάναμε».
Αυλή. Κάθε σπιτάκι διαθέτει από μία.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου