—Για την Κύπρο, Ελευθερία ουδέποτε!
Γιατί –ειδικά για την Κύπρο– εκείνο το «ουδέποτε Ελευθερία» της βρετανικής στρατοκρατίας και διπλωματίας;
Ούτε επισήμως ούτε ανεπισήμως υπήρξε απάντηση. Η ...συνέπεια, όμως, των Βρετανών στην άρνησή τους για Απελευθέρωση της Κύπρου από την αγγλική μέγκενη υπήρξε ...διαχρονική.
Γιατί, όταν ακόμα και για το σύνολο των αποικιών Ασίας τε και Αφρικής το δικαίωμα των λαών για Αυτοδιάθεση κατέστη αποδεκτό, ειδικά για την Κύπρο –ακόμη και απο ...ελληνοκυπριακά χείλη– θεωρήθηκεμαξιμαλισμός;
Αν η βρετανική διατύπωση δεν είχε προηγηθεί του Απελευθερωτικού Αγώνα των Κυπρίων, θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν εκδικητική συμπεριφορά μιας πάνοπλης αυτοκρατορίας, η οποία ταπεινώθηκε από αμούστακα παιδιά και γυναίκες που την πετροβόλησαν περιφρονώντας τη φρικτή αγχόνη.
Όμως, το:
—Για την Κύπρο, Ελευθερία ουδέποτε!
συνοδεύτηκε με –όλων των ειδών– βρετανιέςκαι αδίστακτες μεθόδους αλλοίωσης της εθνικής ταυτότητας του Νησιού. Όπως, από το 1953, σημείωσε ο Ποιητής:
«Μαζεύουν σύνεργα για ν’ αλλάξουν τις ψυχές...» Λοιπόν, ό,τι οι μελετητές αναφέρουν τόσα χρόνια σαν γεωστρατηγική θέση του Νησιού, ήταν –μεταφορικά και κυριολεκτικά–το πέρασμαγια των πετρελαίων τις δρακοσπηλιές. Τώρα, ξέρουμε κι εμείς όσα, –από χρόνια– ήξεραν οι αποικιστές:
—Το Νησί δεν ήταν, απλώς,το πέρασμα : Ήτανο Φύλακας της Δρακοσπηλιάς...!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου