Η Μεταμόρφωση Του Σωτήρος Στη Βράχα...

Ο ιερός τόπος ποτέ δεν έχει «εκλεγεί» απ’ τον άνθρωπο, απλώς τον ανακαλύπτει. Δηλαδή ο ιερός τόπος του αποκαλύπτεται με κάποιο τρόπο. Ένας παραδοσιακός τρόπος «ανακάλυψης» είναι ο προσανατολισμός της τοποθεσίας. Σ’ όλες όμως τις περιπτώσεις ο ιερός τόπος έχει υποδειχθεί από «κάτι» διαφορετικό, από κάποιο σημάδι. Για το Μοναστήρι της Βράχας, εκτός απ’τον προσανατολισμό, ποιό ήταν το «σημάδι»; Είναι ο Βράχος (Τσούκα) Η στειρότητα, η τραχύτητα, η διάρκεια της ύλης είναι για τη θρησκευτική συνείδηση μια ιεροφάνεια। Δυνατός, ευγενικός, τρομακτικός, μεγαλόπρεπος, αγέρωχος, «αμφίκρημνον όρος των Αγράφων», ο Βράχος υπάρχει: μένει πάντα ο ίδιος. Ο άνθρωπος προσκρούει πάνω του, πάνω στη θωριά του. Ο Βράχος αποκαλύπτει αυτό που ξεπερνάει το πρόσκαιρο της ανθρώπινης φύσης: έναν απόλυτο τρόπο ύπαρξης. Η σταθερότητα, οι διαστάσεις, το περίγραμμά του δεν είναι στα ανθρώπινα μέτρα: φανερώνουν μια Παρουσία που θαμπώνει κι εκμηδενίζει, που τρομοκρατεί και προστατεύει. Στο Βράχο ο άνθρωπος «βλέπει» μιαν Αλήθεια και μια Δύναμη που ανήκουν σ’ένα κόσμο διαφορετικό απ’τον φθαρτό δικό του. Δεν θα μπορούσαμε να πούμε αν οι άνθρωποι λάτρεψαν ποτέ τις πέτρες σαν πέτρες: τις λάτρεψαν επειδή αντιπροσώπευαν «κάτι άλλο». Ο Βράχος δεν λατρεύτηκε. Αποκάλυψε την ιερή τοποθεσία του Μοναστηριού και χρησίμεψε ονομάζοντας το χωριό μας, τη Βράχα. Ο συναγωνισμός του Μοναστηριού και του Βράχου είναι όραμα της ανθρώπινης φαντασίας: η αντίθεση αποδείχνει την εσωτερική ταύτιση, την Ομοιότητα. Έτσι αποκαλύπτεται η δομή της κορυφαία συνεργασίας Πνεύματος και Ύλης στη Δημιουργία, στον Άνθρωπο.

Η ουσιαστική ενότητα κι ο σωστός συνδυασμός τους είναι η Ομορφιά, η Αρμονία, η Θεότητα. Εν το Παν : το αδιάσπαστο του συνόλου δίνει την ιδιαιτερότητα στη μονάδα, στο Μοναστήρι. Γι αυτό αγωνιζόμαστε να σώσουμε το Μοναστήρι μας. Για να λυτρωθούμε απ’τα μικρά, για να φτάσουμε τα Μεγάλα. Κι επειδή οι Έλληνες είμαστε οι φωτοδότες του πολιτισμού στην Ευρώπη. Χρέος μας να διατηρήσουμε την πολιτιστική μας κληρονομιά, την Ευρωπαϊκή Πολιτιστική Κληρονομιά, για τις γενιές που θά'ρθουν. Οι Βραχηνοί έχουμε το προνόμιο και το βάρος μιας τέτοιας τιμής. Ας φανούμε αντάξιοι του Μνημείου.

πηγή