Ένας αγράμματος Έλληνας των αρχών του 19ου αιώνα που τα λιγοστά γράμματα που ήξερε τα έμαθε στα τριανταπέντε του χρόνια "κολυβογράμματα" όπως τα έλεγε ο ίδιος, ήταν για να γράψει τα "Απομνημονεύματα".
Ο Στρατηγός Μακρυγιάννης σημειώνει αυτά που λέει σε κάτι στρατιώτες προς το τέλος της Ελληνικής Επανάστασης που γύρευαν να πουλήσουν σε" Ευρωπαίους" δύο αρχαία αγάλματα. " Αυτά και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε να μην καταδεχτείτε να........ βγούν από την πατρίδα μας".
"Γι' αυτά πολεμήσαμε"!
Τα παραπάνω είναι σκέψεις και νουθεσίες ενός άλλου μεγάλου Έλληνα, του Γιώργου Σεφέρη ο οποίος στις "Δοκιμές" του τον απασχολούν μεταξύ των άλλων και "οι συνδετικοί κρίκοι των παλαιών με τους σημερινούς". Ο στοχασμός του είναι τελικά ότι και να γίνει, κάποια πράγματα μένουν αναλλοίωτα στον χρόνο και τους καιρούς.
Αναλλοίωτα, γιατί τις αρχές και τις θέσεις αυτές τις έχουμε καταγεγραμμένες στον γενετικό μας κώδικα. Είναι το γενετικό μας υλικό που τόσο θέλουν ν' αλλάξουν γιατί όσο υπάρχει θα βγάζει Μακρυγιάννηδες και Σεφέριδες. Θα δημιουργεί φως, άρα ζωή.
Εντιμότητα, Πίστη, Ηθική, Σεβασμό, Αρετές.
Τα παραπάνω όσα " τάλαρα" και να δώσουν δεν αρκούν διότι δεν εξαγοράζονται. Δεν έχουν τιμή. Σημαντικό είναι ότι πολλοί συνάνθρωποι μας το πρεσβεύουν σαν στάση της ζωής τους. Με την εντιμότητα τους ενώ βιώνουν δυσχέρειες εφαρμόζουν τις Αρχές και τα Ιδανικά γιατί δεν μπορούν και δεν θέλουν να κάνουν κάτι άλλο.
Σαν τι άλλο δηλαδή, να συκοφαντούν ή να υποκύπτουν στο κάθε κακοπροαίρετο κακόβουλο πλάσμα; Ή να βρίσκουν στενωπούς και σοκάκια απατεωνίας για τα εφήμερα.
Ο δρόμος του Μακρυγιάννη είναι κακοτράχαλος και θέλει κορμοστασιά να τον διαβείς. Και όπως λέει ο Σεφέρης: "Ευτυχώς η γη μας είναι σκληρή, οι πρασινάδες της δεν σε πλαντάζουν, τα χαρακτηριστικά της είναι βράχια, βουνά και πελάγη.
Και έχει ένα τέτοιο φως!"
Εκεί πρέπει να πάμε, κατά το φως είναι η πορεία μας. Γι' αυτό είμαστε γεννημένοι!
Με τιμή
Φιλία Βαγιάκα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου