Οι ταραχώδεις εξελίξεις στην Αίγυπτο αποτελούν την κατάληξη μιάς τριακονταετούς καθεστωτικής, πολιτικά διεφθαρμένης και κυρίως αντιδημοκρατικής διακυβέρνησης. Η εξέγερση στην Τυνησία λειτούργησε ως «σπίθα» που έβαλε φωτιά στη μεγαλύτερη και ισχυρότερη μουσουλμανική χώρα του κόσμου. Το καθεστώς του Χόσνι Μουμπάρακ πιάστηκε κυριολεκτικά «στον ύπνο», υποτιμώντας τη δύναμη της επαναστατικής οργής του αιγυπτιακού λαού. Σε αυτήν την αυθόρμητη αντίδραση των Αιγυπτίων η κυβέρνηση του Καϊρου απάντησε με βία και στρατιωτική καταστολή, αποδεικνύοντας το...
πραγματικό, αυταρχικό, πρόσωπο της.
Μέχρι πριν από λίγους μήνες, ο Χόσνι Μουμπάρακ και η πολιτική ελίτ της Αιγύπτου θεωρούσαν επιστημονικά σενάρια φαντασίας μιά τέτοια εξέλιξη. Η «σιγουριά» του ηγεμονικού κατεστημένου του Καΐρου ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο γιός του προέδρου, Γκαμάλ, ήταν βέβαιο ότι θα διαδεχθεί τον πατέρα του στην προεδρία. Οι κατά καιρούς υποσχέσεις του Μουμπάρακ γιά περισσότερη δημοκρατία αποδείχθηκαν εύθραυστες και κυρίως υποκριτικές, την ώρα που ο νεποτισμός και η διαφθορά διογκώνονταν επικίνδυνα.
Ο επίδοξος διάδοχος Γκαμάλ Μουμπάρακ, τραπεζίτης με σπουδές στο Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο του Καΐρου και στέλεχος της τοπικής Bank of America, συνδέθηκε με μιά σειρά νεοφιλελεύθερων, αντιλαϊκών μέτρων. Το αποτέλεσμα τέτοιων πολιτικών ήταν το περαιτέρω «άνοιγμα» της ψαλίδας μεταξύ πλουσίων και φτωχών και η παροχή δυνατότητας σε ισχυρές οικονομικές ελίτ να ελέγχουν τον πλούτο της χώρας. Η ανέχεια μεγάλου μέρους του αιγυπτιακού λαού, σε συνδιασμό με την έλλειψη στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και την αυτοκρατορική διακυβέρνηση Μουμπάρακ, έφερε την απόγνωση.
Η εξέγερση στην Τυνησία και ο «εξοστρακισμός» του προέδρου Ζινέ Μπεν Αλί άναψε το φυτίλι στη μεγάλη μουσουλμανική χώρα. Εάν μπορεί μιά χώρα 10 εκατομμυρίων κατοίκων να αποτινάξει έναν αντιδημοκρατικό ζυγό 25 χρόνων, γιατί όχι η Αίγυπτος των 85 εκατομμυρίων; Η θεωρία του ντόμινο λειτούργησε και η κυβέρνηση του Καίρου - πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ - βρέθηκε να παρακολουθεί με αμηχανία την εξέγερση της αιγυπτιακής νεολαίας. Οι εξελίξεις αιφνιδίασαν και την Ουάσινγκτον η οποία βλέπει ένα φιλικό - προς τις πάγιες ιμπεριαλιστικές της διαθέσεις - καθεστώς στη Μέση Ανατολή να οδεύει προς ανατροπή.
Η πιθανότητα να αναλάβει την ηγεσία της Αιγύπτου κάποια σκληροπυρηνική ισλαμική αδελφότητα προκαλεί πανικό στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Η λύση του δημοφιλούς Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι, πολιτικού αντιπάλου του Μουμπάρακ, διαφαίνεται ως η επικρατέστερη σε περίπτωση που κλιμακωθεί η επανάσταση. Το ερώτημα, όμως, είναι κατά πόσο ο Ελ Μπαραντέι εκφράζει τη γνήσια λαϊκή εξέγερση του αιγυπτιακού λαού - μιά εξέγερση που δεν υποκινήθηκε από ηγεσίες και πολιτικές ελιτ.
Η δίψα των επαναστατημένων ανθρώπων που ξεχύθηκαν στους δρόμους του Καΐρου, της Αλεξάνδρειας και του Σουέζ δεν τελειώνει στην ανατροπή του καθεστώτος Μουμπάρακ και στην αντικατάσταση του από μιά - λιγότερο αυταρχική - κυβέρνηση. Δεν αναλώνεται στη διαχείρηση της κρίσης και στις εκκλήσεις της Χίλαρι Κλίντον γιά «αναγκαίες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις». Η πραγματική επιτυχία της επανάστασης στην Αίγυπτο έγκειται στην ολοκληρωτική αλλαγή του αντιλαϊκού και καταπιεστικού χαρακτήρα διακυβέρνησης των τελευταίων δεκαετιών. Το πραγματικό μήνυμα που οι Αιγύπτιοι θέλουν να στείλουν είναι ότι η χώρα τους δεν ανήκει σε κανένα Μουμπάρακ και σε καμία οικονομική ελίτ, γηγενή ή αλλοδαπή.
Σήμερα το μήνυμα εστάλη με τον πιο ηχηρό τρόπο.
πηγή
Ο κ. Νικόλαος Μόττας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το Γενάρη του 1984. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο του Westminster του Λονδίνου και κατέχει μεταπτυχιακό τίτλο (Master of Arts) στις Διπλωματικές Σπουδές. Από το 2006 έως το 2009 ήταν τακτικός συνεργάτης των εφημερίδων «Μακεδονία» και «Θεσσαλονίκη» αρθρογραφώντας γιά διεθνή γεγονότα, ενώ κείμενα του περί ελληνικής, ευρωπαϊκης και διεθνούς πολιτικής έχουν δημοσιευθεί και σε αγγλόφωνες πηγές. Την παρούσα ακαδημαϊκή περίοδο (2010-2011) είναι μεταπτυχιακός φοιτητής του διεθνούς προγράμματος Conflict Resolution & Mediation στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβιβ.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου