Μεγάλες (μάλλον: θορυβώδεις) αντιδράσεις ξεσήκωσε η απόφαση του Γιάννη Μπουτάρη να χρηματοδοτήσει ο δήμος, με τα διαθέσιμα σχετικά κονδύλια, τις «φιλανθρωπικές» δράσεις της Εκκλησίας. Κόκκινο πανί, σε ορισμένες περιπτώσεις, ο Άνθιμος: αφήνεται να εννοηθεί ότι αν ήταν κάποιος άλλος στη θέση του, «καλός», δεν θα υπήρχε πρόβλημα:
Επικριτικός, αν και μάλλον ασαφής, εμφανίζεται και ο επικεφαλής της δημοτικής ομάδας «Ενεργοί Πολίτες, Οικολογία στην πράξη», Χρήστος Μάτης:http://www.voria.gr/edetails.php?id=35572
Αλλά, περί τίνος ακριβώς πρόκειται;
Σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση ο Γιάννης Μπουτάρης γνωστοποίησε πως ο δήμος θα καταργήσει τις δωρεπιταγές που δίνει στους απόρους και το ποσό θα πάει στην Εκκλησία ως αρμόδια για τη στήριξη των ατόμων αυτών.
http://www.tanea.gr/default.asp?artid=4610167&ct=1&pid=2
Προφανώς πρόκειται για τα 100.000 ευρώ (βλ. ανακοίνωση Μάτη) που ο δήμος Θεσσαλονίκης έδινε στους απόρους με δωροεπιταγές, το Πάσχα και τα Χριστούγεννα.
Άρα δεν πρόκειται, σε καμιά περίπτωση, για εκχώρηση της «κοινωνικής πολιτικής» του δήμου, αλλά για παραχώρηση (προς αξιοποίηση) του ποσού που αναφέρθηκε, στην Εκκλησία.
Μπορεί κανείς να έχει όποια άποψη θέλει (ή όποια τον βολεύει) για τον Μπουτάρη, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάει ότι ο κυρ- Γιάννης είναι μια ζωή επιχειρηματίας. Που σημαίνει ότι αυτονόητα «δεν κάνει αστεία με τα λεφτά» και – κυρίως – ότι εξετάζει τη σχέση κόστους – οφέλους, πριν πάρει μιαν απόφαση. Κάνει δηλαδή επαγγελματικά και αυτονόητα αυτό που μάλλον δεν έχουν μάθει (και μάλλον δε θα μάθουν ποτέ) να κάνουν οι επικριτές του.
Από τη μια λοιπόν έχουμε μια υπηρεσία (ένα γραφείο) του δήμου, στελεχωμένο με μερικούς υπαλλήλους, το οποίο επιφορτίζεται να μοιράσει με δωροεπιταγές σε απόρους 100 χιλιάδες ευρώ, συνολικά για Χριστούγεννα και Πάσχα. Και από την άλλη, έναν οργανωμένο και λειτουργούντα εδώ και πολλά χρόνια μηχανισμό ανακούφισης των απόρων στις 40 (νομίζω ότι είναι τόσες) ενορίες της Θεσσαλονίκης, τον οποίο στελεχώνουν και βοηθούν πολλές δεκάδες ή μάλλον εκατοντάδες εθελοντές.
Για έναν επιχειρηματία (αλλά και για οποιονδήποτε λογικό άνθρωπο) η σχέση κόστους – οφέλους ανάμεσα στη γραφειοκρατική διαχείριση (για το συγκεκριμένο θέμα) που μπορεί να κάνει ο δήμος και αυτή που μπορεί να κάνει ένα οργανωμένο σύστημα εθελοντών, είναι συντριπτικά υπέρ της δεύτερης επιλογής. Από αυτή τη σκοπιά, λοιπόν, η πρωτοβουλία του νέου δημάρχου της Θεσσαλονίκης όχι μόνο δεν είναι καραγκιοζιλίκι ή αιτία πολεμικής αντιπαράθεσης, όπως έγραψαν και επιχείρησαν κάποιοι – αντίθετα είναι μια πρωτοβουλία εξαιρετικά λογική και υπεύθυνη.
Εκείνο που οφείλει να διασφαλίσει ο δήμος είναι η λογοδοσία (για τον τρόπο που θα χρησιμοποιηθούν τα χρήματα) καθώς και η εξασφάλιση ότι δεν θα αποκλειστεί κανείς για λόγους που έχουν να κάνουν με την καταγωγή του, τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις κλπ.
Νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με μια τυπική περίπτωση σύγκρουσης ενός θετικού και ενός ιδεοληπτικού τρόπου σκέψης και δράσης. Είναι προφανές ότι ο πρώτος καθορίζεται από το πώς θα βοηθηθούν αποτελεσματικότερα οι άποροι και ο δεύτερος από την αγωνία μήπως πάρει ο …Άνθιμος τη δόξα (για το ειδικό) ή κερδίσει τη νομιμοποίηση (σε γενικότερο επίπεδο), να συνεργάζεται δηλαδή ως επικεφαλής της τοπικής Εκκλησίας με τον (προοδευτικό, πλέον) δήμο.
ΑΥΤΗ είναι η ταμπακιέρα. Η οποία μπορεί να αφορά τις ιδεοληπτικές αντι- Ανθιμικές και αντι-εκκλησιαστικές εμμονές κάποιων «αριστερών» ή «προοδευτικών» ταλιμπάν, αλλά δεν αφορά τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη τη βοήθεια της κοινωνίας και των θεσμών της για να επιβιώσουν.
Με αυτές τις σκέψεις η καλύβα στηρίζει τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία του κυρ Γιάννη και του εύχεται καλά ξεμπερδέματα με τους φίλους του.
*
ΥΓ. Μη βγει κανένας άσχετος και πει ότι υποστηρίζω τον Άνθιμο ή την Εκκλησία, γιατί θα γελάνε και τα κεραμίδια της καλύβας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου