Ένας κόμπος στον λαιμό …
παράπονο και θυμός
δυο συναισθήματα που η χημική τους ένωση έχει πολύ εκρηκτικά αποτελέσματα
ένας τέτοιος γάμος συναισθημάτων γεννήθηκε μέσα μου όταν δέχτηκα ένα e-mail
.....................................................Για έναν Έλληνα καλλιτέχνη και άνθρωπο που σε κάθε του στιγμή ενισχύει το φως της πατρίδας του Ελλάδας στο εξωτερικό, Μιας πατρίδας όμως , που του έχει γυρισμένη την πλάτη και ή τον έχει ξεχάσει η εθελοτυφλεί έχοντας αυτόν αλλά και πολλές άλλες μορφές και προσωπικότητες του χτές αλλά και του σήμερα στο περιθώριο
Έναν Έλληνα καλλιτέχνη και άνθρωπο που έχει τιμηθεί από την Κρατική Τηλεόραση της Βουλγαρίας η οποία του έχει κάνει το πορτραίτο, ενώ η δική μας τηλεόραση, αλλά και οι λοιποί φορείς δεν δίνουν σημασία.
Με μοναδική εξαίρεση ένα αφιέρωμα στην ιδιωτική τηλεόραση που, είχε κάνει ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος στον Πασχάλη Τερζή ο οποίος είναι παιδικός φίλος του ανθρώπου για τον οποίον ο λόγος και τον είχαν καλέσει σαν έκπληξη στον Πασχάλη Τερζή
Έναν Έλληνα καλλιτέχνη και άνθρωπο που το 1977 αναδείχτηκε ως ο πιο δημοφιλής καλλιτέχνης στην Σουηδία, έπειτα από σχετικό διαγωνισμό της μεγαλύτερης εφημερίδας της χώρας. Το βραβείο του το απένειμε ο ίδιος ο Βασιλιάς της Σουηδίας. Αυτός ήταν και ο λόγος, που στην κηδεία του δολοφονημένου Όλαφ Πάλμε η Λίσμπεθ Πάλμε τον επέλεξε να αποδώσει με τον τρόπο του το αγαπημένο τραγούδι του δολοφονηθέντα Πρωθυπουργού, το «Ένα τραγούδι για την Ελευθερία», το γνωστό μας «Ο καημός» του Μίκη Θεοδωράκη.
Ο Γρηγόρης Τζιστούδης
Κι εδώ είναι που γίνετε αυτός ο γάμος συναισθημάτων που σας είπα στην αρχή
Παράπονο και θυμός ,
Παράπονο που ποτέ κανένας Υπουργός Πολιτισμού η έστω διευθυντής προγράμματος τις κρατικής τηλεόρασης ΔΕΝ τίμησαν αυτόν τον άνθρωπο που ΔΕΝ ανακοινωσαν ΥΠΑΡΞΗ του ετσι ωστε να τον μαθουν ολοι οι Ελληνες κι οχι μόνο όσοι ειναι ψαγμένοι
Και θυμός γιατί επαληθεύετε για άλλη μια φορά το γνωστό «Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου