çoklu

Πριν χρόνια, σε κάποιες καλοκαιρινές διακοπές, είχαμε δίπλα μας ένα ζευγάρι Ιταλών, οι τοίχοι χάρτινοι, οι μπαλκονόπορτες ορθάνοιχτες, οπότε ακούγαμε τα πάντα. Μιλούσαν με πάθος τη γλώσσα τους, υποθέτω όπως αντίστοιχα κι εμείς, Ιταλικά δε γνώριζα, μα ξεχώριζα μία τόσο δα μικρή λεξούλα που μου φαινόταν σαν να τη χρησιμοποιούσαν συχνότερα από όλες τις άλλες.. molto..
Μιλούσαν για την Ελλάδα, απαντούσαν molto..
Την ρωτούσε κάτι, απαντούσε molto
Ξυπνούσε αυτή το πρωί, κάτι της ψιθύριζε αυτός, νατο πάλι ένα χαδιάρικο molto..

Τελευταία έχω ένα δικό μου πάθος με μια Τούρκικη σειρά, με πολύ συναίσθημα, όπου και πάλι ξεχωρίζω αυτή τη μικρή λεξούλα στους διαλόγους.. çoklu αυτή τη φορά. Όσο μικρή, με τόση δύναμη!

Δεν ξέρω πως έγινε και συνδιάστηκαν όλα αυτά στο μυαλό μου, μαζί με το ''πολύ'' το δικό μας που τα κάνει όλα να πολλαπλασιάζονται..
μ αγαπάς; ....πολύ...
πεινάς; .....πολύ...
σου αρέσει; ....πολύ...
θέλεις; ....πολύ...
λυπάμαι ....πολύ..
θυμάμαι ....πολύ..
.
.
.
.
.
.
.
π ο λ ύ

με το φεγγαρι αγκαλια