Ο πενηντακάτι ευγενικός κύριος έφερε στο οδοντιατρείο την κόρη του. Σημειώνοντας τα στοιχεία δήλωσε «ΤΕΒΕ» και ακολούθησε ο εξής διάλογος:
- Τι μαγαζί έχετε;
- Είχα. Εισαγωγέας αυτοκινήτων. Έκανα διακοπή, αυτές τις μέρες…
- Δεν είχε δουλειά;
- Τίποτα.
- Βλέπετε, η κρίση… (Τι να πεις στον άλλον που μόλις έχει χάσει τη δουλειά του;)
- Δεν καταλαβαίνω. Το κράτος υποτίθεται ότι θέλει να μαζέψει λεφτά. Εγώ έφερνα 10 αυτοκίνητα το μήνα, 3 χιλιάδες ευρώ στο τελωνείο έκαστο. Συν 2 χιλιάδες ο ΦΠΑ, πέντε. Σύνολο, πενήντα χιλιάρικα έπαιρνε το κράτος κάθε μήνα μονάχα από τη δική μου δουλειά. Που θα τα βρει τώρα;
Καλό ερώτημα. Ο άνθρωπος χρηματοδοτούσε με τους φόρους που έδινε σε ετήσια βάση 12 γιατρούς του ΕΣΥ (μισθοί+ εφημερίες + ασφάλιση). Κάθε γιατρός του ΕΣΥ βλέπει χιλιάδες περιστατικά κάθε χρόνο – και η ζήτηση αυξάνεται καθημερινά. Αν οι 12 γιατροί ακολουθήσουν στην ανεργία αυτόν που μέσα από τη δουλειά του τους χρηματοδοτούσε (κάτι που είναι εξαιρετικά πιθανό)* τα οικονομικά μαθηματικά του ΔΝΤ θα έχουν δικαιωθεί πλήρως. Και για τους ασθενείς κανένα πρόβλημα: θα τους εξετάζουν ο ΓΑΠ με τον Παπακωνσταντίνου, εναλλάξ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου