Οι λύσεις «κάν΄ το μόνος σου» Τα φτιάξαμε με τα χεράκια μας!

ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ των «παχιών αγελάδων», όταν ο καταναλωτισμός και η ευκολία αποτελούσαν την κυρίαρχη ιδεολογία στη χώρα μας, ελάχιστοι ήταν οι Ελληνες που έμπαιναν στον κόπο να παρασκευάσουν μόνοι τους ένα απλό καταναλωτικό προϊόν. Τι λόγο είχαν άλλωστε; Κυνηγημένοι από τα φαντάσματα της κατοχικής ανέχειας, αναγνώριζαν την οικονομία ως μόνη αιτία για να ζυμώσει κανείς μόνος το ψωμί του, να κατασκευάσει τα έπιπλά του ή να ράψει τα ρούχα του. «Γιατί να φτιάξεις μόνος σου κάτι που μπορείς
να αγοράσεις; » υποστήριζε η συντριπτική πλειονότητα και έμοιαζαν αιρετικοί όσοι διακήρυτταν ότι το να φροντίζεις τις κότες σου ή να παρασκευάζεις σπιτικό κρασί είναι στοιχείο μιας διαφορετικής φιλοσοφίας ζωής- πιο υγιεινής, πιο δημιουργικής, πιο φυσικής. Εν μέσω οικονομικής κρίσης, ωστόσο, οι παγιωμένες αντιλήψεις τίθενται υπό αμφισβήτηση και όλο και περισσότεροι Ελληνες (κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία) ανακαλύπτουν ότι η δημιουργικότητα, η φαντασία και η υγιεινή ζωή βρίσκονται στα απλά πράγματα. Σε αυτά που μπορούν να φτιάξουν... με τα χεράκια τους.

Μαρμελάδες από την πιλοτή
Πόσο εύκολο είναι να διατηρεί κανείς μια ροδιά, μια μηλιά, μια κορομηλιά, μια κερασιά, δύο ροδακινιές, καθώς και μικρούς θάμνους με δενδρολίβανο, δάφνη, δυόσμο, βασιλικό, μαϊντανό και μέντα, στην... πιλοτή της πολυκατοικίας του; Μια ματιά στον μικρό κήπο που βρίσκεται στην πίσω είσοδο του κτιρίου όπου ζει η επιχειρηματίας κυρία Ρόη Χατζημιχάλη στην Κηφισιά θα σας πείσει ότι τίποτε δεν είναι αδύνατον όταν κανείς επιθυμεί να διατρέφεται με τρόπο φυσικό και υγιεινό. «Στις ημέρες μας οι βιομηχανικές τροφές είναι νοθευμένες και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το τι ακριβώς τρώει... εκτός αν το φτιάξει μόνος του» λέει η ίδια στο «Βήμα», εξηγώντας ότι όχι μόνο χρησιμοποιεί τα φρούτα του κήπου της για μαρμελάδες και χυμούς, τα μυρωδικά για το φαγητό και τη μέντα για αρωματικό τσάι, αλλά τα τελευταία χρόνια ζυμώνει μόνη ακόμη και το ψωμί της! Στο ερώτημα άλλωστε πού βρίσκει τον χρόνο για όλες αυτές τις «οικιακές» εργασίες, παράλληλα με την επιχείρησή της, η κυρία Χατζημιχάλη απαντά κατηγορηματικά: «Αν θεωρείς ότι αυτό είναι το καλύτερο δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου και στην οικογένειά σου, είναι αδύνατον να μη βρεις τον αναγκαίο χρόνο!». Δεν χαραμίζω ούτε ψίχουλο

Η αυλή της κυρίας Αμαλίας Λογαρά στην Καλλιθέα, ένα προάστιο της Πάτρας, δεν υστερεί σε τίποτε από τις βιολογικές φάρμες όπου τα πάντα ανακυκλώνονται με απόλυτα φυσικές διεργασίες. Ενθερμη υποστηρίκτρια της οικιακής αυτάρκειας, η κυρία Λογαρά παρασκευάζει σχεδόν όλα τα τρόφιμα μόνη της και δεν αφήνει τίποτε αναξιοποίητο, ούτε καν τις... κουτσουλιές από τις πενήντα κότες της! «Τις μαζεύω με φαράσι και τις μετατρέπω σε φυσικό λίπασμα για τον λαχανόκηπό μου,όπου καλλιεργώ λαχανικά, φρούτα και ζαρζαβατικά. Στη σύγχρονη κοινωνία πετάμε στα σκουπίδια ελαφρά τη καρδία

ό,τι νομίζουμε πως περισσεύει,ενώ όταν μπει κανείς στη διαδικασία να φτιάξει κάτι μόνος τουδεν χαραμίζει ούτε ψίχουλο» αναφέρει στο «Βήμα». Η καθημερινότητά της είναι γεμάτη δραστηριότητες που φαντάζουν ακατόρθωτες στη μέση Ελληνίδαπαρασκευάζει χειροποίητα ζυμαρικά, ζυμώνει ψωμί, φτιάχνει λικέρ, γλυκά του κουταλιού και κονσέρβες -, ωστόσο η ίδια δεν τις αντιλαμβάνεται ως επίπονες εργασίες αλλά ως «μοναδική ευκαιρία για επαφή με τη φύση.Για δεκαπέντε χρόνια ζούσα στο κέντρο της Πάτρας και το μόνο που μπορούσα να καλλιεργώ ήταν λουλούδια.Οταν μετακομίσαμε στα προάστια ξεκίνησα σιγά σιγά να διαβάζω βιβλία και να δοκιμάζω μεθόδους σπιτικής παραγωγής προϊόντων.Σταδιακά ανακάλυψα έναν νέο δημιουργικό τρόπο ζωής που μου χαρίζει ισορροπία, όχι μόνο σε σωματικό αλλά και σε συναισθηματικό επίπεδο» καταλήγει.

Είμαι η προσωπική μου μοδίστρα

Η κυρία Χρύσα Χωριατέλλη διαθέτει δεκάδες «μοναδικά» κομμάτια στην γκαρνταρόμπα της και η αιτία δεν είναι ότι αγοράζει μανιωδώς ακριβά ενδύματα διάσημων σχεδιαστών. Αντιθέτως, η δημιουργική σχεδιάστρια πίσω από τα πρωτότυπα ρούχα της είναι... ο εαυτός της! «Από μικρή σχεδίαζα ρούχα για τις κούκλες μου και μεγαλώνοντας άρχισα να “κλέβω” παλιά φουλάρια της μητέρας μου και να τα μεταποιώ σε μπλουζάκια. Σύντομα αγόρασα το πρώτο μου ύφασμα και από τότε “κόλλησα”» σχολιάζει γελώντας. «Αυτό που οι περισσότεροι αγνοούν είναι ότι δεν είναι τόσο δύσκολο να δημιουργήσει κανείς τα ρούχα του, χρειάζεται απλώς φαντασία και ευρηματικότητα. Για παράδειγμα, εγώ δεν γνώριζα πώς να σχεδιάζω με πατρόν και γι΄ αυτό έραβα τις μπλούζες μου κάνοντας τροποποιήσεις... πάνω στο σώμα μου! Δεν υπάρχει πεπατημένη, αρκεί να νιώθει κανείς δημιουργικός και να είναι διατεθειμένος να διοχετεύσει τις ιδέες του στην καθημερινότητά του» τονίζει η 29χρονη ερασιτέχνις σχεδιάστρια. Ενα ποτηράκι απ΄ το βαρέλι μου

«Αν προσπαθήσετε να φτιάξετε κρασί στο σπίτι σας,οφείλετε εξαρχής να αποδεχθείτε ότι το αποτέλεσμα δεν θα είναι άριστο με την πρώτη προσπάθεια.Χρειάζεται υπομονή και επιμονή και εν τέλει αυτό που θα σας αποζημιώσει δεν είναι τόσο το προϊόνόσο η ίδια η διαδικασία» λέει στο «Βήμα» ο κ. Νίκος Λεβαντής. Ο ερασιτέχνης οινοποιός εργάζεται στον τομέα του τουρισμού, ωστόσο από μικρός βοηθούσε στον τρύγο των αμπελιών που διαθέτει η οικογένειά του στην Παιανία και ήταν θέμα χρόνου να κολλήσει το μικρόβιο της παρασκευής σπιτικού κρασιού. «Ξεκίνησα αγοράζοντας μούστο από τα πατητήρια και αργότερα δοκίμασα να φτιάξω και μόνος μου.Εβαζα όλο το μεράκι μου και μετά καλούσα τους φίλους μου να το απολαύσουμε όλοι μαζί.Τι κι αν ήταν λίγο θολό ή δεν είχε την απολύτως προκαθορισμένη οξύτητα; Σημασία είχε η προσπάθεια και η ικανοποίηση ότι δημιούργησα κάτι μόνος μου από το μηδέν» λέει γελώντας στο «Βήμα».

Βίδες, μεράκι και έπιπλα με χαρακτήρα

«Δεν είναι κρίμα να βρίσκεις σε όλα τα φοιτητικά σπίτια πανομοιότυπα έπιπλα της ίδιας βιομηχανίας; Ισχυριζόμαστε ότι το κάνουμε για οικονομία,ενώ κάτω από αυτή την πρόφαση κρύβεται μια έλλειψη δημιουργικότητας και πρωτοτυπίας» σχολιάζει ο μηχανικός μοτοσικλετών κ. Παναγιώτης Νικολόπουλος. Ο ίδιος αποφάσισε να φτιάξει μόνος του μια βιβλιοθήκη, δύο γραφεία και τη βάση του κρεβατιού του χρησιμοποιώντας πεπιεσμένο ξύλο τύπου SΒS, πολλές βίδες και αρκετό... μεράκι. «Μου κόστισε μόλις 80 ευρώ,τη στιγμή που η φθηνότερη εκδοχή στο εμπόριο ξεπερνά τα 160. Πέρα από την οικονομία, όμως, είχα την ευκαιρία να ακονίσω το μυαλό μου και να αξιοποιήσω την εφευρετικότητά μου» τονίζει. Το μικρόβιο του ερασιτέχνη επιπλοποιού άλλωστε ο 26χρονος Παναγιώτης το κόλλησε από τον πατέρα του κ. Δημήτρη Νικολόπουλο, ο οποίος κατασκεύασε μόνος του το σύνολο των βιβλιοθηκών στο βιβλιοπωλείο του. «Είναι πολύ σημαντικό, ιδίως για τους νέους, να έχουν έναν άνθρωπο που θα τους παρακινήσει να διευρύνουν τα όριά τους και να αποφεύγουν την εύκολη λύση του τυποποιημένου προϊόντος» καταλήγει.

πηγη