Αν οι Αντιλόπες ήταν άνθρωποι

Αλέξανδρος Πιστοφίδης


« Θα είχαν γλώσσα, πνεύμα, πολιτική, πολιτισμό, θρησκεία, χρήμα….»
Όταν ήμασταν μικρά παιδιά και βλέπαμε στην οθόνη ένα λιοντάρι να κυνηγά ένα κοπάδι από εκατοντάδες αντιλόπες και θαυμάζαμε το θάρρος του βασιλιά της Ζούγκλας. Όταν αργότερα μεγαλώσαμε, απορούσαμε γιατί αυτά τα μικρά αθώα ζωάκια το βάζουν στα πόδια, αφού και μόνο δέκα απ’ αυτά αν έστρεφαν τα μυτερά κέρατά τους προς το λιοντάρι, θα το έβαζε εκείνο στα πόδια αντιστρέφοντας τους ρόλους κυνηγού και θηράματος. Καταλάβαμε ότι το θάρρος και η δύναμη του ενός εξαρτάται από την ανοησία των αδύναμων πολλών.
Αν οι αντιλόπες ήταν άνθρωποι, θα συνειδητοποιούσαν πως η μοναδική άμυνα του αδύναμου είναι η αλληλεγγύη των αδύναμων.
Αν οι αντιλόπες ήταν άνθρωποι θα συνειδητοποιούσαν τον κανόνα που λέει «Ισχύς εν τη Ενώσει». Θα γνώριζαν πως αν υπήρχε αλληλεγγύη ανάμεσά τους, πως αν έδιναν την εντύπωση πως είναι μια γροθιά σε όποιον επιτίθετο σε ένα από τα μέλη της αγέλης τους, κανένα λιοντάρι δεν θα........ τολμούσε να απειλήσει τη ζωή μιας αντιλόπης.
Αν οι αντιλόπες ήταν άνθρωποι θα είχαν οργανωθεί καλύτερα. Θα είχαν κάνει έναν καλύτερο καταμερισμό εργασίας. Θα είχαν έναν αρχηγό, θα είχαν μια ομάδα γύρω από τον αρχηγό που θα οργάνωνε καλύτερα τα μέλη της, θα τα διοικούσε και θα έφτιαχνε μια ομάδα περιφρούρησης κάτι σαν στρατό, που θα αμυνόταν ή ακόμα αν χρειαζόταν θα έκανε πολέμους εναντίον άλλων αγελών για να εξασφαλίσει καλύτερα λιβάδια (ζωτικό χώρο επιβίωσης).
Αν οι Αντιλόπες ήταν άνθρωποι θα είχαν μετατραπεί από αγέλη σε μια οργανωμένη κοινωνία διαιρεμένη σε κοινωνικές τάξεις. Θα υπήρχαν οι αντιλόπες-εργάτες, εκείνες που θα φρόντιζαν για τη συλλογή τροφής και θα υπηρετούσαν εκείνους που είχαν ταχθεί να τους κυβερνούν και να τους εξουσιάζουν. Τότε, οι αντιλόπες δεν θα κινδύνευαν από κανέναν εξωτερικό εχθρό όπως τα λιοντάρια, οι πάνθηρες, οι τίγρεις, κ.λ.π.. Βλέποντας και άλλα αδύναμα ζωάκια το παράδειγμά τους, θα έκαναν το ίδιο. Και τότε, όλα τα σαρκοφάγα της ζούγκλας, ή θα άλλαζαν διατροφικές συνήθειες, θα γινόταν φυτοφάγα ή θα εξαφανιζόταν.
Αν οι αντιλόπες ήταν άνθρωποι θα είχαν πολιτισμό. Κάποιες αντιλόπες των ανωτέρων τάξεων θα ασχολιόταν μόνο με το πνεύμα, την πολιτική, τον πολιτισμό, τη διαρκή διασκέδαση, τις επιστήμες και τις τέχνες και οι υπόλοιπες θα έκαναν όλες τις δουλειές. Θα ζούσαν και θα υπήρχαν μόνο και μόνο για να αναπαράγονται, να δουλεύουν και να υπηρετούν τις αντιλόπες των ανωτέρων τάξεων.
Αν οι αντιλόπες ήταν άνθρωποι, θα κινδύνευαν μόνο από άλλες αντιλόπες των ανωτέρων τάξεων που θ’ αποκτούσαν πλούτο και εξουσία. Οσες δεν θ’ ανεχόταν τον κανόνα πως: «Ο μεγάλος πλούτος επιτρέπει σ’ εκείνες που τον έχουν να προσλαμβάνουν, να απολύουν,, να προάγουν και να υποβιβάζουν άλλες αντιλόπες και πως εκείνες, που δεν έχουν πλούτο είναι υποχρεωμένες να προσαρμόζονται στο περιβάλλον τους*», υπηρετώντας τις πλούσιες αντιλόπες, θα είχαν χοντρό πρόβλημα επιβίωσης.
Όλα αυτά θα συνέβαινα αν οι Αντιλόπες ήταν Ανθρωποι.
Επειδή όμως οι αντιλόπες και όλα τα άλλα ζώα δεν είναι άνθρωποι, γι αυτό ονομάζουμε τις κοινωνίες τους αγέλες ή κοπάδια.
Το μόνο είδος του ζωικού βασιλείου που έχει πολιτισμό, πνεύμα, γλώσσα, θρησκεία, χρήμα, ιδιοκτησία κ.α. είναι εκείνο των ανθρώπων, γιατί μόνο στην ανθρώπινη κοινωνία υπάρχουν μέλη, εργάτες-υπηρέτες, που η ζωή τους και η ύπαρξή του συνίσταται στο να υπηρετούν άλλα μέλη, τους αφέντες, συνεισφέροντας στον πλούτο και στην ευτυχία τους.

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας, στο Αρθρο 3 της Συνθήκης, ορίζει την έννοια της υγείας: «Ως μια κατάσταση πλήρους σωματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας και όχι απλώς ως έλλειψη ασθένειας ή αναπηρίας». Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον της διαρκούς και αδυσώπητης ανταγωνιστικότητας και έλλειψης ατομικής ελευθερίας για την πλειονότητα των ανθρώπων, που καλλιεργείται σκόπιμα τα τελευταία χρόνια, όπου ένα μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας σπρώχνεται στην πείνα και στην εξαθλίωση και ένα άλλο εξίσου μεγάλο σπρώχνεται στην κατάθλιψη, πολλοί από εμάς, αν έκαναν λογικές συγκρίσεις, θα προτιμούσαν να ήταν αντιλόπες. Οι πιθανότητες επιβίωσης των ανθρώπων της γης συνολικά δεν είναι μεγαλύτερες από εκείνες των άλλων ζώων, των οποίων η ελευθερία είναι σημαντικότερη της δήθεν ασφάλειας. Δυστυχώς όμως είμαστε άνθρωποι. Οι περισσότεροι, τρώμε, κοιμόμαστε, δουλεύουμε και αφοδεύουμε και μετά απ’ αυτό, το μόνο που μας μένει να κάνουμε, είναι να πεθάνουμε.

Ο μεγάλος Ολλανδός επαναστάτης της τέχνης ο Βαν Γκόγκ, πάνω στην τρέλα του είπε το παρακάτω σοφό : « ο άνθρωπος είναι σαν τον κόκκο του σιταριού, ο οποίος αν δεν καλλιεργηθεί για να γίνει αυτό που μπορεί και προορίζεται να γίνει, θα κονιορτοποιηθεί και θα γίνει αλεύρι-ψωμί για φάγωμα, κλείνοντας έτσι για πάντα τον κύκλο της ζωής του», ή όλοι οι άνθρωποι θα έχουμε δικαίωμα να καλλιεργήσουμε το πνεύμα μας μέσα σε ένα περιβάλλον αξιοπρέπειας και ισοτιμίας, ή θα κονιορτοποιηθούμε όπως όλα τα άλλα ζώα έχοντας την ψευδαίσθηση ότι είμαστε ένα ανώτερο είδος του ζωικού βασιλείου. Μέχρι τότε, ο σώζων εαυτόν σωθήτω, όπως στις αγέλες. Το αν ο άνθρωπος είναι το εξυπνότερο ζώο, θα πρέπει να αμφισβητείται ακόμα και από εκείνους που έχουν πλούτο. Πόσο ελεύθερος και ευτυχισμένος μπορεί να είναι ένας που θα ζει μονίμως μέσα σε έναν γυάλινο πύργο, περιφρουρούμενος γιατί τρέμει για τη ζωή του;

* Το απόσπασμα είναι από το Βιβλίο «Η πυραμίδα του Πλούτου» του L. Thurow, πρώην πρύτανη του ΜΙΤ της Μασαχουσέτης

πηγή