«Γιαγιάδες και παππούδες, απεργήστε!» φωνάζει το ισπανικό συνδικάτο UGΤ στους υπερηλίκους όλης της χώρας, με στόχο να τους πείσει να κατεβούν στην αυριανή γενική απεργία. «Μάθετε να λέτε “όχι”» και «Μην αισθάνεστε ένοχοι» είναι τα δύο συνθήματα που χρησιμοποιεί απευθυνόμενο στα... σκληρά εργαζόμενα μέλη της τρίτης ηλικίας που «έχουν κουραστεί να προσέχουν τα εγγόνια τους». Και όχι αδίκως, αν αναλογιστεί κανείς ότι έχουν καταλήξει να αναλαμβάνουν τον ρόλο της απλήρωτης μπέιμπι σίτερ ή της οικιακής βοηθού πλήρους ωραρίου- συχνά δε και τα δύο ταυτόχρονα- προσπαθώντας να διασώσουν ό,τι είναι δυνατόν από τον οικογενειακό προϋπολογισμό που καταρρέει εν μέσω κρίσης.
Στην Ισπανία μάλιστα το συγκεκριμένο πρόβλημα έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις, καθώς υπολογίζεται ότι το 50% των γιαγιάδων αναλαμβάνει καθημερινά τη φροντίδα των παιδιών τις ώρες που οι γονείς εργάζονται, ενώ ένας στους οκτώ υπερηλίκους απασχολείται για περισσότερες από εννέα ώρες την ημέρα!Αν οι συνθήκες είναι δύσκολες για τις ισπανίδες γιαγιάδες, τότε η κατάσταση για τις ελληνίδες «ομοιοπαθούσες» δεν είναι καλύτερες. Εν μέσω οικονομικής κρίσης, όταν οι δύο γονείς δουλεύουν σκληρά και τα οικογενειακά εισοδήματα δεν επαρκούν για την καταβολή ενός μισθού σε επαγγελματία μπέιμπι σίτερ, οι ελληνίδες «γιαγιάδες εν δράσει» βρίσκονται στα όρια της υπερκόπωσης. Προσέχουν τα εγγόνια όταν οι γονείς λείπουν, τα βοηθούν στη μελέτη, τα συνοδεύουν σε εξωσχολικές δραστηριότητες, ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτιού, μαγειρεύουν, πλένουν, καθαρίζουν... Η λίστα δεν έχει τέλοςτο ίδιο και η κούραση των ελληνίδων γιαγιάδων.
«Οι γιαγιάδες είναι χωρίς αμφιβολία οι πιο σκληρά εργαζόμενες Ελληνίδες! Δεν υπάρχει ωράριο, πρέπει να είσαι διαρκώς διαθέσιμη για τη φροντίδα των εγγονιών. Οχι μόνο δεν πληρωνόμαστε, αλλά συνεισφέρουμε και οικονομικά όποτε μπορούμε» λέει γελώντας η κυρία Ελένη Πορτοκαλίδου. Η ίδια τα τελευταία οκτώ χρόνια έχει αναλάβει τη φροντίδα των επτά εγγονιών της και δηλώνει ευτυχισμένη αλλά... διαρκώς κουρασμένη. «Η κόρη μου έχει τέσσερα παιδιά και ο γιος μου τρία - το μικρότερο μάλισταμόλις γεννήθηκε. Ελλείψει κοινωνικής πρόνοιας, εμείς οι γιαγιάδες υποκαθιστούμε τις ανεπαρκείς κρατικές δομές. Το κάνουμε από αγάπη, μα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν κουραζόμαστε, ότι δεν θα θέλαμε κάποιες φορές να έχουμε λίγο χρόνο για τον εαυτό μας!» προσθέτει.
Και αν απείχαν;
Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν οι απλήρωτες «γιαγιάδες εν δράσει» αποφάσιζαν να απεργήσουν; «Θα κατέρρεαν τα πάντα! Θα φαινόταν όλη η έκταση του προβλήματος που σήμερα συγκαλύπτεται. Στη συντριπτική τους πλειονότητα οι νέοι εργαζόμενοι βασίζονται στις γιαγιάδες για να διαβούν την πόρτα τους σπιτιού τους ήσυχοι. Πώς λοιπόνθα πήγαιναν στις δουλειές τους;» λέει στο «Βήμα» η κυρία Σοφία Διαμαντίδου, μια γιαγιά από τη Θεσσαλονίκη, η οποία παραμένει άκρως δραστήρια, καθώς έχει αναλάβει την πλήρη φροντίδα των τριών παιδιών της κόρης της.
Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα που διεξήχθη στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος «Seelernetz» εκ μέρους της ΜΚΟ «50 και», η οποία δραστηριοποιείται στον τομέα των δικαιωμάτων της τρίτης ηλικίας, η φροντίδα της οικογένειας είναι η πρωταρχική αιτία για την οποία οι ελληνίδες γιαγιάδες δεν αναπτύσσουν τα προσωπικά τους ενδιαφέροντα. «Το βασικό παράπονο που εξέφραζαν κατά τη διάρκεια των συνεντεύξεων ήταν ότι δεν έχουν χρόνο. Εκεί έγκειται η ρίζα του προβλήματος: συχνά οι γιαγιάδες αναγκάζονται να αναλάβουν περισσότερες ευθύνες από αυτές που τους επιτρέπουν οι δυνάμεις τους όχι γιατί το θέλουν, αλλά γιατί “πρέπει”, διότι νιώθουν ότι έχουν ένα ηθικό καθήκον» σχολιάζει η κυρία Μυρτώ Ράγγα, γεροντολόγος-γηραγωγός, μέλος της επιστημονικής ομάδας της εν λόγω ΜΚΟ.
«Ιδανικές νταντάδες αλλά... πέντε τα σφραγίσματα»
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου