Ο Ραφαήλ αντιμετωπίζει σοβαρά κινητικά προβλήματα, αλλά... «δεν μασάει», όπως λένε φίλοι και συμμαθητές του. Οι καθηγητές του δηλώνουν περήφανοι γι' αυτόν κι η οικογένειά του βλέπει στο πρόσωπό του τη δικαίωση των αγώνων της. Μέσα στον αγωνιστή Ραφαήλ κρύβεται ευαισθησία αλλά και «μαγκιά». Λατρεύει τη λογοτεχνία και τα ρεμπέτικα.
«Στα έξι μαθήματα που εξετάστηκα», λέει, «έγραψα τρία 20άρια, ένα 19,9 και δύο 19,8. Οι περισσότεροι μου προτείνουν να δηλώσω τη Νομική Σχολή, όμως εγώ προτιμώ το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών. Τα μαθήματα είναι πιο κοντά στα ενδιαφέροντά μου. Βλέπετε... ευελπιστώ να γίνω πολιτικός», εξομολογείται στην «Ε».
«Η φετινή χρονιά ήταν δύσκολη», παραδέχεται. «Εκανα 4,5 ώρες φροντιστήριο την εβδομάδα, όχι όμως και 10 ή 15, όπως άκουγα από συμμαθητές μου. Μελετούσα μεθοδικά και δεν χρειάστηκε να ξενυχτήσω ή να κάνω υπερβολές».
Παρ' όλα αυτά, ο Ραφαήλ ενδέχεται ν' αντιμετωπίσει άλλο ένα πρόβλημα στις επιλογές του. Με τη μητέρα του Ελισάβετ επισκέφθηκαν τη Σχολή Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ για να διαπιστώσουν ότι δεν υπάρχουν ειδικές ράμπες ούτε καμιά άλλη υποδομή για ΑΜΕΑ. Δεν πτοείται όμως.
«Τρία χρόνια παλεύαμε στο σχολείο να τοποθετηθεί ειδικός ανελκυστήρας. Τελικά, τον έβαλαν έξι μήνες πριν αποφοιτήσει ο Ραφαήλ. Τουλάχιστον θα μείνει για κάποιο άλλο παιδί. Είναι δυνατόν όμως η προσβασιμότητα να είναι κριτήριο για τις επιλογές του;» αναφέρει η κ. Παπαδοπούλου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου