Η μελέτη διήρκησε 12 χρόνια, χρονικό διάστημα κατά το οποίο 125 άντρες και 70 γυναίκες ανέπτυξαν άνοια. Σε 30 ζευγάρια, εξάλλου, και οι δύο σύζυγοι εκδήλωσαν άνοια.
Κατά την έναρξη της μελέτης, κανένας εθελοντής ή εθελόντρια δεν είχε άνοια.
Αφού οι ερευνητές ανέλυσαν όλους τους πιθανούς, συμβάλλοντες παράγοντες, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι σύζυγοι (άντρες ή γυναίκες) των ηλικιωμένων που ανέπτυξαν άνοια, διέτρεχαν εξαπλάσιο κίνδυνο επίσης να την εκδηλώσουν και οι ίδιοι.
Οι άντρες κινδύνευαν περισσότερο να «κολλήσουν» άνοια απ’ ό,τι οι γυναίκες, ενώ όσο αυξανόταν η ηλικία τους, τόσο υψηλότερος γινόταν ο κίνδυνος.
Το ερώτημα, σύμφωνα με τους ερευνητές από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Γιούτα, είναι αν ευθύνεται γι’ αυτή τη «μετάδοση» το στρες που επιφέρει η φροντίδα ενός ανοϊκού ασθενούς ή η πολυετής συμβίωση στο ίδιο περιβάλλον – κατ’ επέκτασιν και η έκθεση στους ίδιους περιβαλλοντικούς παράγοντες κινδύνου.
Επιπλέον – γράφουν οι ερευνητές στην «Επιθεώρηση της Αμερικανικής Γηριατρικής Εταιρείας» - πρέπει να διερευνηθεί γιατί η πλειονότητα των συζύγων των ανοϊκών ασθενών, δεν εκδήλωσαν άνοια και οι ίδιοι, αλλά το φαινόμενο παρατηρήθηκε στο περίπου 14% εξ αυτών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου