Όλοι οι ανατολικοί ξένοι λαοί κατά την αρχαιότητα θεωρούσαν τους Μακεδόνες ως ελληνική ράτσα-έθνος.
Ιδιαίτερα σι Εβραίοι μέσα από την Βίβλο τους (Τανάχ) θεωρούσαν Έλληνες-Ίωνες τους Μακεδόνες και άφησαν υποθήκες που εκλαμβάνονται μέχρι σήμερα ως δόγμα, από όσους δέχονται την ιερότητα και το δογματικά αλάνθαστο της Παλαιάς Διαθήκης (Ισραηλίτες, Ορθόδοξους Χριστιανούς Ρωμαιοκαθολικούς, Προτεστάντες και Ανατολικούς Ορθοδόξους (τους λεγόμενους από τους άλλους προ-Χαλκηδόνιους). Ακόμα και από τους Μάρτυρες του Ιεχωβά ή τους Μορμόνους.
Το κλασσικό κείμενο του προφήτη των Εβραίων και των Χριστιανών, Δανιήλ, βρίσκεται στο βιβλίο “Δανιήλ η΄
Ακριβώς πιο πάνω (στίχος 20) χαρακτηρίζει την προηγούμενη δυναστεία που ρίχνει ο Αλέξανδρος στην ανατολή ως «βασιλείς των Μήδων (Maw-Dah’ee) και των Περσών (Paw - Ras’)» και αυτό γιατί αν και οι Μήδοι και οι Πέρσες είναι όμοιοι λαοί και σχεδόν ομόγλωσσοι, ο συγγραφέας τονίζει την εθνοτική τους διαφορετικύτητα. Με τους Μακεδόνες δεν το κάνει αυτό προφανώς γιατί δεν βλέπει καμμιά διαφορά τους από τους άλλους Έλληνες.
Ακριβώς πιο κάτω (στίχος 22) τονίζει ότι εκ του έθνους αυτού θα σηκωθούν τέσσερα βασίλεια. Στα εβραϊκά, η λέξη “γκοίμ” την οποία αποδίδουμε εδώ ως έθνος, σημαίνει ακριβώς έθνος και έτσι αποδίδεται και στην αγγλική γλώσσα (nation) στην επίσημη ιουδαική μετάφραση της Τανάχ (Βίβλου) από την Jewish Publication Society - Philadelphia, σελ. 1385.
Για τον συγγραφέα λοιπόν, οι Έλληνες και οι Μακεδόνες είναι σαφές ότι αποτελούν το ίδιο γένος, την ίδια φυλή, την ίδια ράτσα, το ίδιο έθνος. Μπορούμε μάλιστα να πούμε ότι αυτό το κείμενο αποτελεί μια θεόπνευστη βιβλική κατοχύρωση, ότι ο Αλέξανδρος και ο κάθε διάδοχός του είτε ανήκει στους Πτολεμαίους είτε στους Σελευκίδες είτε στους Αντιγονίδες είτε στους Λυσιμαχίδες είναι “μάλακ Γιαβάν”, δηλ. ‘Ελληνας.
Αυτό γίνεται εμφανές και σε έναν από τους μεγαλύτερους ιστορικούς του αρχαίου Ιουδαικού κόσμου, τον Φλάβιο Ιώσηπο, ο οποίος αναφέρει ότι ο Μέγας Αλέξανδρος προσέφερε θυσία στο ναό του Γιαχβέ στην Ιερουσαλήμ, επειδή πριν αναχωρήσει για την εκστρατεία του είχε δει στο Δίον (τόπο της ενοθειστικής λατρείας του ενός Διός υφι’στου από τους Μακεδόνες), τον αρχιερέα των Ιουδαίων να τον καθοδηγεί. Κατά την διάρκεια του ύπνου του (πιθανότατα σε ιερό ενύπνιο), στην προσπάθειά του να κατακτήσει την Περσική αυτοκρατορία. Το όνειρο αυτό κατά τον Φλάβιο Ιώσηπο (ιουδαικαί αρχαιότητες, βιβλίο 11, κεφ. 333, στ. 2 έως κεφ. 339, στ. 4) έγινε και η αφορμή να τον τιμήσει ο αρχιερεύς των Ιουδαίων διότι κατάλαβε ότι αυτός «τινά τις των Ελλήνων καταλύσει την Περσών αρχήν».
Εδώ, σαφώς - ανεξάρτητα από το αν το κείμενο αυτό θεωρείται από πολλούς συγγραφείς ότι είναι πρόσθετο - ο Αλέξανδρος χαρακτηρίζεται επισήμως από το ιουδαϊκό ιερατείο ως ένας από τους Έλληνες («τινά των Ελλήνων»). Ο δε Αλέξανδρος ο ίδιος θεωρεί ότι αυτός είναι ο Έλληνας που αναφέρει ο Δανιήλ. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που οι Ιουδαίοι εγκαθίστανται από τον Μέγα Αλέξανδρο στην Αλεξάνδρεια ως η μία από τις δύο προνομιούχες κάστες της πόλης (Ισραηλίτες και Έλληνες).
Αυτή όμως η φιλοσοφία δεν υπάρχει μόνο στην Παλαιά Διαθήκη αλλά σε ολόκληρη την ανατολή, για τους ιστοριογράφους και χρονικογράφους της οποίας οι Μακεδόνες Παραμένουν πάντα και μόνο Έλληνες, μια καθαρά ελληνική φυλή. Έτσι στην επίσημη επιγραφή που έγραψε για τον μελλοντικό τάφο του ο ίδιος ο μέγας βασιλεύς των Αχαιμενιδών, ο άρχοντας Μήδων και Περσών Δαρείος όταν κατέκτησε την Μακεδονία, στην επιγραφή στο Ναξι Ρουστάν, όπου αναγράφονται οι κατακτημένοι από αυτόν λαοί, οι Έλληνες ονομάζονται Γιαουνά Τακαμπάρου, δηλ. Έλληνες που φοράνε καπέλα για τον ήλιο. Είναι γνωστό ότι όλοι οι Μακεδόνες κατά την αρχαιότητα εμφανίζονται με καπέλο είτε με γείσο είτε χωρίς (Καυσία). Βλέπουμε λοιπόν ότι για τους Πέρσες οι Μακεδόνες ήσαν καθαροί Έλληνες.
Αλλά και στην Ινδία οι Μακεδόνες του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε όλα τα ινδικά έπη χαρακτηρίζονται ως Γιαβάνας ή Γιονάκας δηλ. Ίωνες.
Στην Κίνα το ελληνο-κινεζικό βασίλειο της Νίγια το οποίο δημιουργήθηκε από Μακεδόνες στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου χαρακτηρίζεται ως Τα Γιουάν, δηλ. “βασίλειο των Μεγάλων Ιώνων”.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Μικρό απόσπασμα από το άρθρο του Γιώργου Αλεξάνδρου «Να μιλήσουμε για Μακεδόνες και σλαβομακεδόνες», που δημοσιεύθηκε σε ειδικό ένθετο στο περιοδικό «Τρίτο Μάτι», τεύχος 157.
Δείτε και το παρακάτω βίντεο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου