Άγιοι της Εκκλησίας ,Κύριε ει μη τους Αγίους σου είχομεν πρεσβευτάς

Κατά το Συνοδικό της Ορθοδοξίας, Άγιοι είναι οι γνήσιοι θεράποντες του Χριστού. Άγιοι είναι οι ευσεβείς ορθόδοξοι χριστιανοί, οι όποιοι διά μεν της τελείας αγάπης τους προς τον Θεόν και της ακριβεστέρας υπακοής των εις τον Νόμoν Του ευηρέστησαν ενώπιον Του, διά δε της δωρεάς του Άγιου Πνεύματος ηγιάσθησαν, εθεώθησαν καί εδοξάσθησαν υπό του Θεού, και ζώντες και μετά την κοίμησίν των... και διά της δοθείσης εις αυτούς παρρησίας πρεσβεύουν υπέρ ζώντων και κεκοιμημένων (Επισκόπου Μελετίου, Αγιολογία).



Η ονομασία Άγιος δίδεται κατ' αρχάς στους Μάρτυρες που ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και γι' αυτό τους θανάτωσαν (μαρτύρησαν). Μετά το τέλος των διωγμών η ονομασία δίνεται και σ' αυτούς που διακρίθηκαν για την άγια ζωή τους. Τα μέλη της Εκκλησίας σέβονται και τιμούν τους Αγίους εν λόγοις, εν συγγραφαίς, εν νοήμασι (με ύμνους και τροπάρια), εν θυσίαις (Θ. Λειτουργίες), εν ναοίς, εν εικονίσμασι (Συνοδικό Ζ Οικουμενικής Συνόδoυ), επειδή αυτοί απολαμβάνουν τιμή και δόξα στη Βασιλεία των ουρανών, έχουν παρρησία στο θρόνο του Θεού και μεσιτεύουν υπέρ ημών.



Προσφέρουμε την τιμή μας στους Αγίους όλους και στην Παναγία και στους αγίους Αγγέλους, αλλά λατρεία προσφέρουμε μόνο στον Τριαδικό Θεό, τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα. Προσκυνούμε και ασπαζόμαστε τις άγιες εικόνες των Αγίων τιμητικά (η προσκύνηση διαβαίνει στο πρωτότυπο -το εικονιζόμενο πρόσωπο- και όχι στο υλικό της εικόνας) και του Θεού λατρευτικά (τιμητική - λατρευτική προσκύνηση).



Η Εκκλησία μας την τιμή αυτή στους Άγιους την εκδηλώνει:



α. Με ανέγερση Ναών στο όνομα τους και την τοποθέτηση ιερών λειψάνων τους στην Αγία Τράπεζα.



β. Με προσκύνηση των Ιερών εικόνων και λειψάνων τους.



γ. Με θέσπιση εορτών προς τιμή τους.



δ. Με συγγραφή ασματικών ακολουθιών, εγκωμίων κ.λπ.



ε. Με επίκληση των πρεσβειών τους και πίστη στην αποτελεσματικότητα της μεσιτείας τους. Συγχρόνως μας προτρέπει να τους μιμηθούμε στο φρόνημα και τη ζωή τους, υπενθυμίζοντας μας το «Άγιοι γίνεσθε ότι εγώ Άγιος ειμί» (Α' Πέτρ. α', 16) και ότι «Μνήμη Αγίου, μίμηση Αγίου» (Πατέρες της Εκκλησίας).



Σ' αυτή τη μίμηση διευκολύνει ή Εκκλησία τους πιστούς με την καθιέρωση εορτών προς τιμή τους.



Και υπάρχουν:



α. Επέτειοι του Μαρτυρίου ή της κοιμήσεως των Αγίων. Η ημέρα αυτή ονομάζεται μνήμη Αγίου ή γενέθλιος ήμερα του Αγίου (εισήλθε - γεννήθηκε στην αιώνια ζωή).



β. Συνάξεις. Πρόκειται για εορτές που τελούνται την επόμενη ημέρα μιας Δεσποτικής ή Θεομητορικής εορτής. Συνάζονται οι πιστοί για να τιμήσουν το πρόσωπο το οποίο συμμετείχε ή συνέβαλε στην εορτή. Έτσι έχουμε: Σύναξη της Θεοτόκου στις 26 Δεκεμβρίου (αυτή εγέννησε τον Χριστό), Σύναξη του Προδρόμου στις 7 Ιανουαρίου (αυτός βάπτισε τον Χριστό), Σύναξη του αρχαγγέλου Γαβριήλ στις 26 Μαρτίου κ.λπ.



γ. Ευρέσεις και ανακομιδές ή μετακομιδές αγίων λειψάνων.



δ. Επέτειοι θαυμάτων και σπουδαίων γεγονότων από τη ζωή της Εκκλησίας ή των Αγίων. Επιπλέον για να τιμηθούν όλοι μαζί οι Άγιοι, γνωστοί και άγνωστοι, θεσπίστηκε και η εορτή Των Αγίων Πάντων, που εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή. Και οι πιστοί ανταποκρινόμενοι στη φροντίδα αυτή και αγάπη της Εκκλησίας προστρέχουν στους Ναούς για να τους τιμήσουν, αλλά και για να ζητήσουν την πρεσβεία και μεσιτεία τους: Άγιε του Θεού... πρέσβευε υπέρ ημών. Αυτό το πνεύμα εκφράζει και το τροπάριο του Μεγάλου Αποδείπνου: Κύριε, ει μη τους αγίους σου είχομεν πρεσβευτάς και την αγαθότητα σου συμπαθούσαν υμίν, πώς ετολμώμεν, Σωτήρ, υμνήσαι σε....

Οι Άγιοι της Εκκλησίας.

του Πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Κουγιουμτζόγλου

πηγή