Ξεκίνησε στις ΗΠΑ και πέρασε στην Ευρώπη, αλλά και και στις προηγμένες χώρες της Ασίας. Μιλάμε για μια νέα κατηγορία επαγγελματιών που διάγουν νομάδικο βίο, χωρίς γραφείο ή σταθερή διεύθυνση κατοικίας, αλλά με σταθερό τόπο εργασίας, το Ίντερνετ.
Οι ψηφιακοί νομάδες είναι μια νέα κατηγορία ανθρώπων που χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο και τις καινούριες τεχνολογίες για να εργαστεί από το σπίτι, το καφενείο, το τροχόσπιτο, ή από οπουδήποτε αλλού και να κερδίσει χρήματα ταξιδεύοντας, απελευθερωμένη από τους περιορισμούς του γραφείου, μη έχοντας αφεντικό πάνω από το κεφάλι της. Μου θύμισαν τους Μπήτνικς της δεκαετίας του 1950, που ταξίδευαν με ωτο-στοπ και εργάζονταν κατά περιόδους σε αγροτικές εργασίες (συγκομιδή φρούτων, θερισμό, πότισμα, σκάψιμο) ή σε οικοδομές για να βγάλουν κάποιο χαρτζιλίκι που θα τους επέτρεπε να συνεχίσουν την περιπλάνησή τους. Χρησιμοποιώντας νέες τεχνολογίες όπως: iPhone, wifi, και πολλές εφαρμογές του web, καταφέρνουν να απελευθερωθούν από τη φυλακή του χώρου και να κερδίζουν κάποιο εισόδημα από όπου κι αν βρίσκονται, κάτι που πολλοί από μας τους “φυλακισμένους” σε ένα γραφείο, ονειρευόμαστε να καταφέρουμε.
Ο ίδιος ο Αϊνστάιν καταλάβαινε καλή την τάση φυγής του σύγχρονου ανθρώπου. Στο βιβλιο: Einstein, Ideas and Opinions (που εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1956, λίγο μετά το θάνατό του και περιλαμβάνει μύχιες ιδέες του, παρμένες από τα ημερολόγια και τις σημειώσεις του) ο διάσημος και αξιοσέβαστος σοφός, που άλλαξε κυριολεκτικά τη ροή του κόσμου, υποστηρίζει ότι “ένα από τα ισχυρότερα κίνητρα που οδήγησαν τον άνθρωπο στις τέχνες και την επιστήμη, είναι η ανάγκη του να ξεφύγει από την καθημερινή ζωή, με την επίπονη ωμότητα και την απίστευτη ανία της… Ο ευαίσθητος άνθρωπος επιθυμεί να ξεφύγει από την προσωπική του ζωή σε ένα κόσμο αντικειμενικής αντίληψης και σκέψης. Αυτή την επιθυμία μπορούμε να την δούμε στον κάτοικο της πόλης που νιώθει μια ακατανίκητη λαχτάρα να ξεφύγει από τους περιορισμούς και το θόρυβο της πόλης και να πάει να βυθιστεί στην ησυχία των ψηλών βουνών…”
Όπως ο Αινστάιν ταρακούνησε τον κόσμο της φυσικής, έτσι και ο σερ Κάρλ Πόπερ, ταρακούνησε τον κόσμο της φιλοσοφίας με την εργασία του πάνω στον “Τρίτο Κόσμο”. Ο Πόπερ μας εξηγεί ότι ο πρώτος κόσμος είναι ο αντικειμενικός κόσμος των πραγμάτων. Ο δεύτερος κόσμος είναι ο εσωτερικός, ο υποκειμενικός μας κόσμος. Αλλά υπάρχει και ένας τρίτος κόσμος, ο κόσμος του αντικειμενικού περιεχομένου των σκέψεων. Αν κάποια καταστροφή (και υπάρχουν στις μέρες μας πολλά σενάρια για κάτι τέτοιο) εξαφάνιζε από προσώπου γης όλες τις μηχανές και τα εργαλεία του κόσμου, αλλά όχι και τις βιβλιοθήκες, οι νέες γενεές θα ξανάφτιαχναν σιγά-σιγά πολιτισμό. Αν όμως καταστρέφονταν και οι βιβλιοθήκες, οι επιζώντες δεν θα κατάφερναν να ξαναφτιάξουν πολιτισμό διότι θα είχε εξαφανιστεί η με φροντίδα αποθηκευμένη γνώση αιώνων. Ίσως ο μυστικιστής Τεγιάρ ντε Σαρντέν να μιλούσε για το ίδιο πράγμα με τον Πόπερ, αλλά αποκαλούσε τον τρίτο κόσμο, νοόσφαιρα. Μήπως όλοι αυτοί οι σοφοί μιλούν για τον Κόσμο των Ιδεών του Πλάτωνα; Όπως και να έχει, αυτός ο τρίτος κόσμος έχει πραγματικά οντότητα, περιλαμβάνει τις εργασίες ανθρώπων όπως οι Νεύτωνας, Πλάτωνας, Αϊνστάιν, Χέγκελ, Μπετόβεν, Ντοστογιέφσκι κλπ. Αυτές οι εργασίες αποτελούν, ούτε λίγο ούτε πολύ, τη σημαντικότερη κληρονομιά της ανθρωπότητας.
Το συμπαθέστατο γαϊδουράκι που λιάζεται και τσιμπάει λίγο χορταράκι, κατοικεί στη φύση και δεν έχει καθόλου, ή ελάχιστο, μυαλό. Ο άνθρωπος κατοικεί κι αυτός στη φύση, αλλά διαθέτει μυαλό και λύνει προβλήματα. Έφτιαξε τον πολιτισμό γιατί η φύση δεν του έφτανε, ήθελε να την κατακτήσει να την εξανθρωπίσει. Δεν υπάρχει κάτι που να είναι πιο ανιαρό από το να βρίσκεσαι φυλακισμένος σε ένα ατέλειωτο παρόν, όπως το γαϊδουράκι. Οι πρωτόγονοι μαζεύονταν το βράδυ γύρω από τη φωτιά και διηγιόντουσαν ιστορίες, αλλά το βλέπουμε και στα παιδιά που λατρεύουν να διαβάζουν ή να ακούν παραμύθια. Οι ιστορίες και τα παραμύθια αποτελούν ένα θαυμάσιο μέσο δραπέτευσης από την καθημερινότητα, απελευθερώνουν τη μνήμη και τη φαντασία από το καταπιεστικό παρόν.
Οι ψηφιακοί νομάδες της εποχής μας, έκαναν ένα αποφασιστικό βήμα για να ξεφύγουν από το καταπιεστικό παρόν. Κατάφεραν να ξεφύγουν από τη σύγχρονη φυλακή που ονομάζεται γραφείο. Η ερώτηση “πού δουλεύεις;” αποκτά διαφορετικό νόημα γι’ αυτούς. Σημασία έχει το τι κάνουν και όχι το πού δουλεύουν. Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως εργάζονται ως συγγραφείς, μεταφραστές, φωτογράφοι, ερευνητές αγοράς, γραφίστες, μακετίστες, κλπ., και κάποια στιγμή αποφάσισαν να απομακρυνθούν από την πεπατημένη οδό και να δοκιμάσουν την τύχη τους στο web. Δεν διαθέτουν όλοι τη δική τους επιχείρηση, πολλοί δουλεύουν για κάποια επιχείρηση, η εργασία τους όμως δεν απαιτεί την παραμονή τους σε ένα γραφείο και έτσι αποφάσισαν να γίνουν νομάδες. Πολλοί από αυτούς δουλεύουν σε 2 ή και τρεις επιχειρήσεις μαζί, εργαζόμενοι τις ίδιες περίπου ώρες αφού είναι ολοφάνερα πιο αποδοτικοί (και χαρούμενοι) τώρα που κατάφεραν να ξεφύγουν από τα δεσμά του γραφείου.
Οι άνθρωποι που θα θελήσουν να μεταφέρουν την εργασία τους στον ψηφιακό κόσμο, θα το κάνουν για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, το κοινό τους σημείο είναι ότι θέλουν να απομακρυνθούν από την πεπατημένη. Οι πιθανότητες να στήσουμε τη δική μας εργασία στο Διαδίκτυο ακούγεται ιδιαίτερα δελεαστική στις μέρες μας, με την τόση ανασφάλεια και τις τόσες απολύσεις που κάνουν την πεπατημένη οδό να θυμίζει κόλαση. Το πρόβλημα όμως είναι η τεχνογνωσία, πώς στο καλό θα βρούμε και θα επικοινωνήσουμε με τις διαδικτυακές αγορές, πού και πώς θα διαφημίσουμε online τα προϊόντα μας, πώς θα επεκτείνουμε την πελατεία μας και κυρίως, πώς θα φτιάξουμε ένα website.
Οι ψηφιακοί νομάδες ακολουθούν άλλη επιχειρηματική ηθική από μας τους υπόλοιπους, χρωστάνε πολλά σε αυτούς που μοιράστηκαν μαζί τους ελεύθερα τη γνώση τους, και μοιράζονται, χωρίς χρέωση τη γνώση τους.
Παραθέτω εδώ ένα χρήσιμο βίντεο του Chris Farell, ψηφιακού νομάδα, που μας μαθαίνει πώς να φτιάξουμε το δικό μας website, το δικό μας ψηφιακό γραφείο: http://www.chrisfarrellmembership.com/public/department131.cfm
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου