Ο κόσμος, δηλαδή όλοι εμείς, έχει αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει. Επειδή ζει τον παραλογισμό στην καθημερινότητά του. Το πρόβλημα είναι ότι οι «άλλοι», εκείνοι που διαφεντεύουν τις τύχες μας, έχουν αποκοπεί εδώ και χρόνια από την καθημερινή ζωή και τα προβλήματά της. Σήμερα δημοσιεύουμε δύο επιστολές αναγνωστών μας, από τις πολλές που έχουμε δεχτεί τις τελευταίες ημέρες. Ας τις... διαβάσουν!
Η πρώτη επιστολή προέρχεται από τον κ. Νώντα Αλεξόπουλο. Αναφέρεται σε ένα περιστατικό που του έκανε εντύπωση και το οποίο αναδεικνύει τον τρόπο λειτουργίας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Θα πει κάποιος, ότι οι δήμοι και οι κοινότητες δημιουργούν θέσεις εργασίας. Ναι, σωστά. Αλλά κάπως έτσι έχει φτάσει το δημόσιο να έχει τον αριθμό των υπαλλήλων που σήμερα το υπηρετούν...
«Κατάγομαι από ένα μικρό χωριό της ορεινής Ολυμπίας, και είμαι δημότης του Δήμου Ανδρίτσαινας. Πριν από δύο εβδομάδες πήγα να τακτοποιήσω στην τοπική εφορία ένα φορολογικό θέμα. Παράλληλα οι γονείς μου, μού ζήτησαν να εξοφλήσω το λογαριασμό του νερού-ύδρευσης. Τους ρώτησα πού πρέπει να το πληρώσω και μου ανέφεραν ότι το εξοφλούμε στην εφορία. Όταν τακτοποίησα το θέμα μου με την εφορία ζήτησα να εξοφλήσω το λογαριασμό της ύδρευσης και ο υπάλληλος μου απάντησε πως δεν μπορώ να πληρώσω διότι δεν υπήρχε ταμίας. Εγώ, απορώντας τον ρωτάω: Αυτή η κυρία τι είναι; Μου απαντάει ότι είναι ταμίας του δημοσίου και όχι του Δήμου. Τότε κατάλαβα τι ακριβώς συμβαίνει; Άλλον ταμία έχει η εφορία και άλλον ταμία έχει ο Δήμος (με πληροφόρησαν ότι είχε λήξει η σύμβαση του περίπου ένα μήνα, με αποτέλεσμα ο Δήμος να μην εισπράττει έσοδα και η καρέκλα προς το παρόν είναι άδεια). Για την ιστορία, ο δήμος Ανδρίτσαινας έχει μόνο 2.200 κατοίκους και εκτιμώ ότι δεν διαθέτει περισσότερες από 800 παροχές ύδρευσης. Αν δεχτούμε ότι οι πραγματικές ημέρες εργασίας ενός έτους είναι 220, κατά μέσον όρο διεκπεραιώνει 3,6 λογαριασμούς ανά ημέρα... Δεν θα ήταν προτιμότερο σε τόσο μικρούς Δήμους, ο ταμίας του Δημοσίου να αναλαμβάνει να κάνει αυτές τις εισπράξεις και τις πληρωμές; Ακόμη και μια συμφωνία με την τοπική τράπεζα με ένα μικρό κόστος ανά λογαριασμό (1 με 2 ευρώ), θα μείωνε κατά πολύ το κόστος. Εάν θέλουμε αυξημένη παραγωγικότητα πρέπει να συστρατευτούμε όλοι μας, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας. Δεν μπορεί το ένα να λειτουργεί ανεξάρτητο από το άλλο, ας κουράσουμε το μυαλό μας λίγο παραπάνω και θα βρούμε λύσεις, αρκεί να το πιστέψουμε και να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο του δε βαριέσαι».
Η δεύτερη επιστολή αναφέρεται σε ένα ακανθώδες θέμα για το κομματικό μας κράτος: Την ύπαρξη οργανισμών στο δημόσιο τομέα, την ύπαρξη των οποίων την γνωρίζουν... ελάχιστοι άνθρωποι. Μου έλεγε πριν λίγο καιρό ο κ. Ανδριανόπουλος ότι είχε κάνει μία σχετική επερώτηση όταν ήταν βουλευτής για να μάθουμε πόσοι είναι αυτοί οι Οργανισμοί. Απάντηση δεν πήρε...
«Διερωτώμαι τις τελευταίες εβδομάδες γιατί η κυβέρνηση (πρωθυπουργός, υπουργός Οικονομικών, αντιπρόεδρος κλπ.) δεν έχουν κάνει ποτέ ούτε μία δημόσια αναφορά στους «άεργους» οργανισμούς του δημοσίου δηλ. στους οργανισμούς που είναι αποκλειστικά και μόνο ΄βιτρίνες΄ ή αλλιώς ΄φαντάσματα΄ και που χρησιμεύουν απλά για να δίνονται αργομισθίες σε κάποιες εκατοντάδες μέλη ΔΣ και σε κάποιες δεκάδες χιλιάδες υπαλλήλους.
Είχα δει ότι η προηγούμενη (΄εικονική΄) κυβέρνηση, λίγο πριν φυγομαχήσει καταντροπιασμένη και παραπαίουσα, είχε ψελλίσει ότι υπάρχει και αυτό το θέμα και μάλιστα είχε δώσει εντολή σε κάποιους υπηρεσιακούς παράγοντες να συντάξουν και λίστες οργανισμών που θα μπορούσαν να είναι υποψήφιοι προς διάλυση ή προς συγχώνευση.
Αλήθεια, τι απέγινε με αυτή τη λίστα; Έδωσε καμία συνέχεια στο θέμα ο κ. Παπακωνσταντίνου ή θάφτηκε –ίσως διότι οι περισσότεροι αργόμισθοι είναι προσκείμενοι στο κυβερνών κόμμα; Θεωρώ ότι είναι κρίσιμο θέμα για τη σωτηρία μας που αξίζει να το ανακινήσουν συντονισμένα υπό μορφή «καμπάνιας» οι αντικειμενικά σκεπτόμενοι ΄opinion makers΄ της κοινωνίας μας- όπως εσείς. Αν σχηματισθεί ένα μέτωπο πίεσης της κοινωνίας, ίσως και ο κ. Παπακωνσταντίνου να αποκτήσει επιχειρήματα-στηρίγματα ώστε να αρχίσει να το προωθεί».
Οι πολίτες, κύριοι της κυβέρνησης, αντιλαμβάνονται τι πρέπει να αλλάξει και έχουν προτάσεις για να μην βουλιάξουμε. Η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω, μακριά, απ’ ό,τι φαίνεται, από τα πολιτικά σας γραφεία. Μήπως, λοιπόν, πρέπει να βρείτε έναν τρόπο επικοινωνίας με τον κόσμο; Να είστε σίγουροι ότι έχετε να ακούσετε πολλά και χρήσιμα...
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου