Στο μικρό χωριό της Γορτυνίας τα καφενεία ήταν δύο, του Ανέστη και του Παναγή. Οι κάτοικοι τηρώντας το Ελληνικό έθιμο, μοιρασμένοι στα δύο πήγαιναν οι μεν στο ένα καφενείο και οι άλλοι στο άλλο καφενείο.
Ειδικά τον χειμώνα πρωί και βράδυ τα μικρά καφενεία (ψυχαγωγικά, πνευματικά και πολιτιστικά στέκια,…) ήταν τα σημεία συνάντησης διαβούλευσης και πολλές φορές και αναμέτρησης.
Μάρτης μήνας, μύρισε άνοιξη και όλοι οι κάτοικοι ξεχύθηκαν στον κάμπο για αγροτικές δουλειές (τότε, το ετήσιο εισόδημα του αγρότη έφτανε να ζήσει την οικογένειά του). Ο Ανέστης και ο Παναγής έμειναν μόνοι τους στο χωριό. Την πρώτη μέρα τους έφαγε η παραλογιά. Τη δεύτερη τόφερε ο δρόμος του Ανέστη και περνώντας μπροστά από το καφενείο του Παναγή μπήκε να πει μια καλημέρα (οι δύο τους δεν είχαν να μοιράσουν τίποτα,….οι πελάτες τους δήλωναν ορκισμένοι εχθροί). Εκεί που τα λέγανε ήρθε και η παραγγελιά.
- Φέρε Παναγή ένα κατρούτσο … μιάς και μπήκα στο μαγαζί σου….
Το ήπιανε , τα είπανε και φεύγοντας βγάζει ο Ανέστης ένα δίφραγκο και πληρώνει το κέρασμα.
Την επομένη σε ανταπόδωση της πρώτης επίσκεψης (τώρα το λέμε στη καθομιλουμένη fair play) ο Παναγής μπαίνει στο μαγαζί του Ανέστη και μετά τις πρώτες κουβέντες παραγγέλνει και αυτός ένα κατρούτσο κρασί.
- Στην υγειά μας …. Και φεύγοντας ο Παναγής πληρώνει το κέρασμά του, ένα δίφραγκο.
Αυτό συνεχίστηκε όλα τα πρωινά, μέχρι τον Οκτώβρη. Περνούσαν καλά, τα λέγανε, χαμογελούσαν, μοιράζονταν χαρές και λύπες …......... Όλα καλά… Το δίφραγκο καθημερινά άλλαζε χέρια, και….
Ο Ανέστης και ο Παναγής μέσα σε ένα καλοκαίρι με ένα δίφραγκο ήπιαν δύο βαρέλια κρασί….
Μόνο δύο σκέψεις
1. Το δίφραγκο είχε την μικρή του αξία αλλά έδινε δύναμη αγοραστική στην τοπική κοινωνία. Και όχι μόνο. Ο Ανέστης και ο Παναγής είχαν απλές κοινωνικές σχέσεις, δεν είχε ξεφτίσει ο κοινωνικός ιστός. Σήμερα το ….γειά σου Γιώργο, Μαρία, Κώστα, αποφεύγεται. Ο καθένας μας προσπερνά τον γείτονα, τον φίλο, τον μικροεπαγγελματία πατριώτη και τρέχει στα τεράστιου μεγέθους υπερκαταστήματα Μall (σκανδαλώδεις οι αδειοδοτήσεις τους!), για ενίσχυση των υπερκερδών του συστήματος. Κατά βάση ξένων που ξέρουν να μας ξεζουμίζουν με εκθέσεις τύπου Fitch και Moody’s και άλλων συναφών οίκων… Δηλαδή, φταίνε οι άλλοι, αλλά φταίμε και εμείς που λέει και το τραγούδι.
2. Το δίφραγκο των εργατών των αγροτών και των νέων των 700 ευρώ και σήμερα έχει την δική του αξία. Αξία που πρέπει να σεβόμαστε. Που με καμία αλχημεία να μην το αφαιρούμε. Ούτε κρατική (τεχνάσματα …φορολογικά), ούτε ιδιωτική (οκτάωρη «ημιαπασχόληση», ανασφάλιστη εργασία, κ. α.). Ας κάνουνε την αυτοκριτική μας. Φτιάξαμε τα πράγματα στα μέτρα μας. Κάποτε πρέπει να το ξεπεράσουμε και ο νέος να βρεθεί στην πρώτη γραμμή. Να ξεδιπλώσει τις γνώσεις του, να πιστέψει στον εαυτό του, να δημιουργήσει τον δικό του κόσμο.
Ο Ανέστης και ο Παναγής σε ένα καλοκαίρι ήπιαν δυο βαρέλια κρασί με ένα δίφραγκο… Και το χάρηκαν δεόντως! ….Χρόνια πολλά σε όλους.
Τάσος Κάβουρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου