Στην στενωπό άκυρων διαδρομών...

Aφιερωμένο σε αυτούς που είναι ταγμένοι φύλακες και μοιάζουν λύκοι βαρύς…
Απόντες οι "πιστοί"...
χαμογελούσαν πικρά...
κανείς δεν ακολούθησε...
μονάχα ο άνεμος θέριεψε...
στέλνοντας μήνυμα στον βορρά...
μια γαλάζια σελίδα με ασάφειες...
με καρφωμένες κηλίδες σαν καρφίτσες...
που ξερνούν έντονο κόκκινο...
***
Χαθήκαμε...
στην στενωπό άκυρων διαδρομών...
μονάχος καλπάζω...
στον ιερό ναό που προσκυνώ το όνειρο...
εκεί θα γεράσω...
αγγίζοντας την αήττητη λευτεριά...
πριονίζοντας τα ατσάλινα κάγκελα...
αυτά που αναπαράγει η καθηλωμένη σκέψη σας...
φυλακίζοντας το όραμα της αγάπης...
τσαλακώνοντας το ευαγγέλιο...
καταργώντας τους Θεούς που σας έπλασαν...
χαράζοντας παραμύθια με κακούς λύκους...
και βέλη που στοχεύουν το φτερούγισμα της Ψυχής...
***
Μονάχος θα τραγουδώ...
απέναντι στα θολά σας μάτια...
στην ισχνή σας μνήμη που σέρνεται...
δίπλα στην κρυφή χαράδρα της ζωής...
που γκρεμίζετε στο στίγμα της αθώας Ανατολής...
απολαμβάνοντας σαρκάζοντας...
την θέα της κόλασης...
Μονάχος...
εγώ κι η Ψυχή μου...
***
Στέλιος Κ.