Το πατριαρχικό μήνυμα για το Ραμαζάνι των Μουσουλμάνων
Ο αιρετικός Απελλής κατά τους πρωτοχριστιανικούς χρόνους δίδασκε την αιρετική δοξασία: «έκαστος ως πεπίστευκεν σωθήσεται, μόνον εάν εν έργοις αγαθοίς ευρίσκεται». Δηλαδή, καθένας θα σωθεί, οπουδήποτε κι αν πιστεύει (αφού μια αρχή κι ένας Θεός υπάρχει), αρκεί να κάνει καλά έργα (όπως η θρησκεία του τα διδάσκει).
Αυτή η διδασκαλία, όμως, καταδικάσθηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού ως αίρεση. Ο δε ευαγγελιστής Ιωάννης, θεωρεί ορθόδοξον, μόνον εκείνον που δέχεται, διδάσκει και ομολογεί παντού και όχι επιλεκτικά, κυρίως στους ορθόδοξους «Χριστόν εν σαρκί εληλυθότα» (1Ιω. 4, 2).
Ποιόν Θεό, λοιπόν, διδάσκει ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος;
Τον Τριαδικόν Θεό της Αλήθειας ή τον «Θεό» των αιρετικών, του Οικουμενισμού και της Πανθρησκείας;
Ποια είναι η ομολογία του προς τους ετερόδοξους και τους ετερόθρησκους;
Είναι να τους αναπαύει ότι καλά κάνουν, ότι σωστά πράττουν μέσα στα πλαίσια της θρησκείας τους, και ότι έχουν χωρίς Χριστόν την «πνευματικήν ευλογίαν άνωθεν», ακόμη και εκτός της Εκκλησίας του Χριστού; Έτσι, όμως, δεν τους εξαπατά;
Πότε θα τους καλέσει στην «κιβωτό της σωτηρίας», για να βαπτισθούν στο «όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος», που αποτελεί Εντολή του Αναστάντος Χριστού προς τους μαθητές Του; Ποτέ, αφού ήδη έχει δεχτεί ως έγκυρα το «βάπτισμα» και τα άλλα «μυστήρια» των παπικών και των προτεσταντών!...
Δυστυχώς ο κ. Βαρθολομαίος συνεχίζει την διδασκαλία των προκατόχων του οικουμενιστών πατριαρχών, Αθηναγόρα και Δημητρίου. Διαβάζουμε σε ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως (1972):
«Επ' ευκαιρία της Μουσουλμανικής εορτής του Μπαϊραμίου ο Πατριάρχης Δημήτριος, απηύθυνε προς αυτούς μήνυμα εις το οποίον αναφέρονται τα εξής: "Ο είς Μέγας Θεός των Πάντων του οποίου τέκνα υπάρχομεν όλοι, όλοι οι πιστεύοντες και λατρεύοντες αυτόν θέλει να σωθώμεν και είμεθα αδελφοί. Θέλει έστω και αν ανήκωμεν εις διαφόρους θρησκείας, εις τας οποίας όμως εμάθαμεν και να αναγνωρίζωμεν τον άγιον Θεόν ως την αρχήν και το τέλος των πάντων ν' αγαπώμεν αλλήλους και να σκεπτώμεθα μόνον το καλόν και αυτό να πράττωμεν προς αλλήλους"».
Στο ίδιο πνεύμα κινούμενος και ο κ. Βαρθολομαίος εξυπηρετών την Πανθρησκεία και τον επερχόμενον Αντίχριστον έγραφε προσφάτως (17/9/2009):
«Μετ΄ αισθημάτων αγάπης και σεβασμού, απευθυνόμενος εις του απανταχού της γης μουσουλμάνους, τα εγκάρδια συγχαρητήρια και τας καλλιτέρας ημών ευχάς επί τη ευκαιρία της λήξεως της νηστείας του Ραμαζανίου.
»Μετά την μακράν ταύτην περίοδον της νηστείας, ούσης και περιόδου περισυλλογής, προσευχής και φιλανθρωπίας, ήλθεν η στιγμή δι΄ έκαστον μουσουλμάνον να εορτάση και να λάβη την άνωθεν δίκαιαν αντιμισθίαν.
»Εν τω πνεύματι της ειρήνης, της αγάπης και της κατανοήσεως ευχόμεθα υμίν άπαξ έτει ευλογημένον, τον εορτασμόν, προσευχόμενοι όπως ο Παντοδύναμος Θεός χαρίζηται εις υμάς πάσαν πνευματικήν ευλογίαν άνωθεν, εν τη ελπίδι ότι ο κόσμος θα ζη ηνωμένος.
» Βαρθολομαίος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικός Πατριάρχης».1
Αλλά για ποιον «παντοδύναμο Θεό» που θα χαρίσει την «άνωθεν ευλογία» μιλάει ο κ. Βαρθολομαίος;
Τον Τριαδικό Θεό ή τον Αλλάχ;
Ο κ. Βαρθολομαίος ταυτίζει συγκρητιστικά τον Τριαδικό Θεό με τόν Αλλάχ και τον Βούδα και ολόκληρο τον δαιμονικό κόσμο του Αντιχρίστου που η αποκρυφιστική Νέα Εποχή του Υδροχόου συστηματικά προσπαθεί να επιβάλει δια της Πανθρησκείας. Με το μήνυμά του αυτό υιοθετεί εμμέσως πλην σαφώς τις μασωνικές συγκρητιστικές και αντίχριστες δοξασίες για τον Μέγα Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος (Μ.Α.Τ.Σ.), τον οποίο θεωρούν και λατρεύουν ως τον αληθινό θεό της αγάπης και της ενότητας-ειρήνης του κόσμου.
Το συμπέρασμα είναι, πως ο κ. Βαρθολομαίος με τα μηνύματά του αυτά και τις όλες ενέργειές του δεν ορθοτομεί την Αλήθεια του Χριστού, αλλά καινοτομεί το Ψεύδος του Αντιχρίστου, καθιστώντας στο πρόσωπό του την ιδιότητα και το διακόνημα του Πατριάρχη ανυπόστατο και ανενεργό!...
Ο κ. Βαρθολομαίος δεν επέλεξε την αγιότητα. Επέλεξε την αίρεση. Δεν επέλεξε τον φωτεινό δρόμο των ομολογητών και μαρτύρων Ορθοδόξων Πατριαρχών. Επέλεξε τις ερεβώδεις ατραπούς των αιρετικών, του Απελλή, του Βέκκου κ.ά.
Και ως εκ τούτου ο κ. Βαρθολομαίος, πλέον, μόνον ως σφετεριστής του Πατριαρχικού Θρόνου της Κωνσταντινουπόλεως μπορεί να αντιμετωπιστεί, τον οποίο αναξίως και παρανόμως κατέχει ελέω των νεοεποχιτών εξουσιαστών του κόσμου τούτου!...
Για την «Φιλορθόδοξο Ένωσι "Κοσμάς Φλαμιάτος"» Ο Πρόεδρος Ντετζιόρτζιο Λαυρέντιος
Ο Γραμματέας Σημάτης Παναγιώτης
Ο αιρετικός Απελλής
Μικρές αναφορές παραθέτουμε για τον αιρετικό Απελλή και εκείνους οι οποίοι υιοθετούν την αίρεση που αυτός εκήρυξε:
Ο « ...;Απελλής μεν, μίαν αρχήν ομολογεί ...όθεν και έφασκεν μη δειν όλως εξετάζειν τον λόγον, αλλΏ έκαστον, ως πεπίστευκεν, διαμένειν...».2
Ο «Φάσκει γουν ούτος ο προειρημsνος Απελλής και οι απ' αυτού ότι ουκ εισί τρεις αρχαί ούτε δ{ο, ως τοις περί Λουκιανόν και Μαρκwωνα έδοξεν, αλλά, φησwν, εις εστιν αγαθός θεός και μwα αρχή και μwα δ{ναμις ακατονyμαστος ...;» (Αγίου Επιφανίου, Πανάριον «κατά αιρέσεων πασών»).
Ο Το άθεον τούτο δόγμα, κατά τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δοσίθεο, δίδαξεν και ο Αβερρόης, λέγων ότι και Ιουδαίοι, και Χριστιανοί και Εθνικοί, όλοι «κατά το ίδιον σέβας αγαθοποιούντες σώζωνται».
Ο Ο Πάπας και το Βατικανό, υιοθέτησαν τους λόγους του αιρετικού Θεομιστίου «ότι το θείον άπειρον αφείκεν ίνα πιστεύωσι εις αυτό και δοξάζωσιν αυτό διαφόρως, εισίν όμως όλα δεκτά τα σεβάσματα» και διεκήρυξαν τις αιρετικές αυτές δοξασίες, τις οποίες οι άγιοι Πατέρες από της εποχής του Απελλή είχαν καταδικάσει και οι οποίες μεταμφιέστηκαν στην θεωρία των κλάδων.
Αυτήν την αιρετική θεωρία, «κεκαλυμμένη», διεκήρυξε η γνωστή Εγκύκλιος του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως το 1920. Έκτοτε δια των εκάστοτε Πατριαρχών εφαρμόζεται προοδευτικά και σήμερα πλέον φανερά, «γυμνή τη κεφαλή», με λόγους και πράξεις του κ. Βαρθολομαίου και των ομοφρόνων του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου