Bloggers, δημοσιογραφία, ανωνυμία και ..φυλακή.

Τα blog είναι ηλεκτρονικές καφετέριες και ηλεκτρονικά καφενεία. Όσο εύκολα έχει πρόσβαση ένας απλός άνθρωπος σε ένα ηλεκτρονικό καφενείο, ακόμα ευκολότερα έχει πρόσβαση σε ένα κανονικό καφενείο.

Δεδομένου ότι (απόσο ξέρω μέχρι τώρα) κανένα blog δεν αυτοαποκαλείται ηλεκτρονική εφημερίδα, τότε η επιβολή όρων δημοσίευσης εξισώνεται με την παρουσία ενός αστυνομικού σε κάθε καφενείο.
Δηλαδή αν αγορεύσω σε ένα καφενείο με 50 θαμώνες και πώ ότι ο τάδε... τα πήρε είναι λιγότερο ποινικά κολάσιμο απ ότι αν αν γράψω στην προσωπική μου σελίδα ότι ο τάδε τα πήρε και το διαβάσουνε 49 επισκέπτες?
Ο κόσμος που θέλει να ενημερωθεί από τα blogs ξέρει ότι θα διαβάσει μη διασταυρωμένες πληροφορίες, ξέρει ότι θα διαβάσει κείμενα μη δημοσιογραφικά, ξέρει ότι τα περισσότερα blog είναι προσωπικές σελίδες, ξέρει ότι πολλά blogs φτιάχτικαν για να εξηπηρετήσουν συγκεκριμένους προσωπικούς σκοπούς και ξέρει και πολλά άλλα που δεν είναι της ώρας να αναλύσουμε.

Στο ότι έφτασε ο κόσμος να πιστεύει για την αντικειμενικότητα της ενημέρωσης και της άποψης περισσότερο τα blogs από τις εφημερίδες και την τηλεόραση, σίγουρα είναι κάτι για το οποίο μόνο οι bloggers δεν φταίνε.
Φταίνε αυτοί που κατάντησαν την ενημέρωση έτσι όπως την κατάντησαν, φταίνε τα σχεδόν μονοθεματικά δελτία, φταίει το ότι ο κόσμος δεν έχει πλέον χρόνο να κάτσει να διαβάσει εφημερίδα, φταίει το ότι οι νέοι δεν θέλουν να έχουν ταμπέλες δεξιού και αριστερού αγοράζοντας εφημερίδες από τα περίπτερα, φταίει το ότι η ενημέρωση κατάντησε να προσφέρεται σε ζελατίνα και να ζυγίζει 5 κιλά, φταίει το ότι δεν μπορείς πλέον να διπλώσεις την εφημερίδα σου την κυριακή και να την βάλεις στην μασχάλη όσο θα κάνεις την βόλτα σου στο πάρκο, φταίνε ένα φορτηγό πράγματα και σίγουρα όχι οι bloggers.

Και να τους πλήρωνε κάποιος θα έλεγα και αυτοί για να ταίσουν τα παιδιά τους το κάνουνε..........είτε σας αρέσει όμως είτε όχι το blogging είναι ακόμη χόμπι για πάνω από το 98% των bloggers

to-sisaki