Οι Κερκόπορτες του νου

Η Όραση και η ακοή αλώθηκαν.

Οι ήχοι, καβαλάρηδες κυμάτων,

Νύχτες μοναχικές κουρσεύουν

Στων κοριτσιών τα προσκεφάλια.




Οι εικόνες, καβαλάρηδες σημάτων

Πόθους αρχέγονους στρεβλώνουν

Στων αγοριών τα λευκά σεντόνια.

Κερκόπορτες τα αυτιά και τα μάτια




Στου μυαλού το κάστρο

Δούρειοι ίπποι της αλλοτρίωσης

Παραστρατημένες κορασίδες

Των καναλιών της παραπληροφόρησης



Όμως αντιστέκονται ακόμα

Αφή, γεύση και όσφρηση

Και σκορπάνε ψευδαισθήσεις

Στέλνοντας σινιάλα στέρησης

Σε καρδιά και νου

Αλλάζοντας τους ρυθμούς

Των στεναγμών

Σκορπώντας απέραντη λύπη

Και μαρμαρυγές



Κρατούν ζωντανή τη λαχτάρα

Για το άρωμα του κορμιού

Για τη μυρουδιά

των φρεσκολουσμένων μαλλιών

Για ένα χάδι, μεταξένιο

Που δεν μπόρεσαν

Να μας στείλουν ακόμα

Καβάλα σε ακτίνες και κύματα



Κρατούν ζωντανή τη λαχτάρα

Για τη γεύση ενός φιλιού

Για την αλμύρα του κορμιού

Που μόνο γλώσσα και χείλη

Μπορούν να τρυγήσουν

Άμεσα χωρίς διαμεσολαβήσεις



Κρατούν ζωντανή τη λαχτάρα

Για ένα χορό

Που γητεύει όλες τις αισθήσεις

Με κινήσεις και χρώματα

Με γεύσεις και αρώματα



Όμως αντιστέκονται ακόμα τα χείλη



Οι ακοίμητοι φρουροί του έρωτα

Που ψάχνουν στα φλογισμένα κορμιά

Τις ανατριχίλες και μας σώζουν

Από την απόλυτη ψευδαίσθηση

Της εικονικής πραγματικότητας

Που σχεδιάζουν οι Αρχιτέκτονες

Των ανθρώπινων ψευδαισθήσεων

Και πουλούν οι έμποροι των παραισθήσεων

Στις αγορές των κορμιών και των πνευμάτων

Τον υπέρτατο σκοπό υπηρετούντες

Τον αποπροσανατολισμό των νοημάτων



Γιάννης Ποταμιάνος http://tomtb.com/