ΕΡΩΤΗΣΗ:
Σχετικό με την ανάρτησή σας που ήταν το κατά πόσο σώζονται οι αλλόπιστοι και αιρετικοί αν και πολλές φορές πολύ καλοί άνθρωποι. Πείτε μας παρακαλώ, όσοι από εμάς γνωρίζουμε τέτοιους ανθρώπους στην καθημερινή μας ζωή θα πρέπει και σε ποιό βαθμό να τους μεταδώσουμε την δική μας πίστη και πώς; Ευχαριστώ.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Αγαπητέ κε ...,
Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε!
Η διάδοση της Αληθείας μέσω της κηρύξεως του λόγου του Θεού είναι ένα θέμα που όχι απλώς πρέπει να μας απασχολεί- εάν πιστεύουμε με ειλικρίνεια στον μόνον εν Τριάδι αληθινό Θεό- αλλά να μας διακατέχει ως φλόγα που θα πυρπολεί τις καρδιές μας. Είναι αναπόφευκτο αυτό εφόσον υπάρχει η θερμή πίστη στον Χριστό και η αγάπη προς κάθε συνάνθρωπο μας, που ακόμη δεν είχε την ευτυχία να γνωρίσει και να ενωθεί με τον Θεό.
Οπωσδήποτε το δυσκολότερο μέρος είναι το πώς θα προσεγγίσουμε έναν τέτοιον άνθρωπο. Το θέμα είναι πνευματικό, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή διότι πολλές είναι οι περιπτώσεις που εξαιτίας λανθασμένων ενεργειών πιστών ανθρώπων κάποιοι που αγνοούσαν τον αληθινό Θεό απομακρύνθηκαν ακόμη περισσότερο απ' Αυτόν.
Ο λόγος λοιπόν περί του Θεού που εκφράζεται από τον οποιονδήποτε Χριστιανό (όποια θέση και αν κατέχει) οφείλει πρωτίστως και κυρίως να βρίσκεται σε πλήρη και απόλυτη συμφωνία με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Είναι απαράδεκτο και πνευματικά προβληματικό να κηρύττει κάποιος κάτι για το οποίο η γνώση του είναι ελλιπής. Ακόμη χειρότερο απ' αυτό είναι η προβολή προσωπικών μας θέσεων και απόψεων σε σχέση προς τα χριστιανικά δόγματα και τις εκκλησιαστικές διατάξεις. Η πληροφόρηση για κάθε θέμα που αφορά την πίστη πρέπει να είναι ακριβής, ορθόδοξη, αλλά και διακριτική. Ακόμη και η παράθεση της αληθείας πρέπει να έχει τρόπο σεμνό και ταπεινό. Η προσβολή της προσωπικότητος του άλλου ή η προσπάθεια επιβολής των δικών μας θέσεων- όσο σωστές και αν είναι- με πιεστικά μέσα δεν συνάδουν προς το Ορθόδοξο πνεύμα. Ο Κύριος μας Ιησού Χριστός λέει όλη την αλήθεια αλλά καλεί να Τον ακολουθήσουμε εν πλήρη ελευθερία.
Ένα ακόμη σημαντικό συστατικό για την προσέγγιση των εν πλάνη συνανθρώπων μας είναι ο ομολογιακός χαρακτήρας του λόγου μας. Αλίμονο εάν αφήσουμε έστω και υπαινιγμούς απιστίας για την απολυτότητα και μοναδικότητα της Πίστεώς μας. Άλλωστε δεν θα ήταν παράλογο να επιθυμήσουμε να οδηγήσουμε κάποιον άλλον προς την πίστη που εμείς οι ίδιοι δεν την έχουμε αποδεχθεί ολοκληρωτικά;
Κατανοείτε πως τόσο δύσκολα θέματα είναι αδύνατον να εξαντληθούν εντός μιας επιστολής. Επίσης πάντοτε η πνευματική προσέγγιση του άλλου γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή, εκτίμηση στο πρόσωπο του άλλου και σεβασμό στην ελευθερία του (τονίζουμε και πάλι αυτά τα στοιχεία). Εν ολίγοις η αρετή της διακρίσεως πρέπει να διακατέχει κάθε ενέργεια προς αυτόν τον σκοπό.
Αφήσαμε για το τέλος δύο στοιχεία, θα λέγαμε τα σημαντικότερα, που οφείλει να προσέξει κάθε Χριστιανός που θα προσπαθήσει να βοηθήσει κάποιον αδελφό που βρίσκεται μακράν του Χριστού. Είναι περισσότερο από βέβαιο πως εάν δεν υπάρχουν (ή τουλάχιστον να γίνεται αγώνας να αποκτηθούν) αυτά τα δύο χαρακτηριστικά κάθε ιεραποστολική προσπάθεια, όσο καλή και να είναι, θα έχει σαθρά θεμέλια και θα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει.
Πρώτον, οι πράξεις μας που χαρακτηρίζουν τον βίο μας. Ο προσωπικός αγώνας και γενικότερα κάθε ενέργεια στην ζωή μας γίνεται αντιληπτή από τους άλλους και παίζει καθοριστικό ρόλο στο αν θα αποδεχθεί ο δέκτης τον λόγο που του προσφέρουμε. Είναι το λιγότερο γελοίο να διδάσκουμε όσα εμείς δεν πράττουμε. Είναι δε τόσο σημαντικό αυτό το κεφάλαιο που υπάρχουν πλειάδα περιπτώσεων όπου δεν χρειάστηκε ούτε μια λέξη για την διδασκαλία της χριστιανικής πίστης αλλά ήταν υπεραρκετό το παράδειγμα της βιωτής κάποιου.
Βεβαίως, το θέμα είναι βαθύτερο διότι η ιεραποστολή είναι κατ' εξοχήν πνευματική πράξη και έτσι αυτός που πληροφορείται το λόγο του Θεού πληροφορείται και μυστικά, πνευματικά εάν όντως στα βάθη η δική μας ζωή συνάδει με τις διδασκαλίες μας. Ακόμη και αυτός ο ζήλος και η αγάπη μας για την ιεραποστολή και την αλλαγή του άλλου δεν πρέπει να περιορίζεται σ' αυτόν τον σκοπό και μόνον. Η αγάπη μας προς αυτόν τον συνάνθρωπό μας οφείλει να είναι ειλικρινής, θυσιαστική και κατά πάντα ανιδιοτελής.
Τέλος, το δεύτερο σημαντικότερο στοιχείο αλλά σίγουρα το σπουδαιότερο όλων είναι η προσευχή. Ως γνωστόν η προσευχή είναι το απαραίτητο συστατικό κάθε ενέργειάς μας, είναι ανάγκη ψυχική να καταστεί η αναπνοή μας, είναι η πρώτιστη απόδειξη της αγάπης μας. Χωρίς προσευχή πολλή, έντονη, επίμονη και επίπονη, γεμάτη πίστη και αγάπη προς τον Θεό και τον συνάνθρωπο ας μην διανοηθούμε να ξεκινήσουμε μια τέτοια προσπάθεια. Ας μην αρθρώσουμε ούτε πρόχειρη κουβέντα εάν δεν προηγηθούν έστω δυο λόγια μυστικής προσευχής. Αλλιώς η πράξη μας θα είναι ανευλόγητη και δυστυχώς κάποτε (υπάρχει περίπτωση όχι σύντομα) να έχει κακό αντίκτυπο στον ιερό σκοπό μας.
Αγαπητέ αδελφέ,
Θέσθε ως θεμέλιο την αγία ταπείνωση κάνοντας απόλυτη υπακοή στις διατάξεις της Εκκλησίας και τις συμβουλές του πνευματικού σας. Θωρακισθείτε με θερμή και ασάλευτη πίστη ότι ο Χριστός είναι ο Νικητής και οπλισθείτε με ένθερμη προσευχή, όσο περισσότερο μπορείτε. Και ξεχειλίστε από φλογερή αγάπη προς Αυτόν και κάθε πλάσμα Του. Τότε οπωσδήποτε κάθε ενέργειά σας θα στεφθεί με την κατά Χριστόν επιτυχία. Διότι μην ξεχνούμε πως τούτο το έργο είναι δικό Του!
Ο Κύριος να σας ευλογεί και να σας ενδυναμώνει στον αγώνα σας.
Μετ' ευχών,
Ο Καθηγούμενος
† Αρχιμ. Κύριλλος
http://www.impantokratoros.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου