η αφορμή μια μπουκαβίλια!

Καυτή ανάσα μεσημεριατικού καλοκαιριού
Τα τζιτζικία να τραγουδάνε ο ήλιος να καίει
η θάλασσα να αστράφτει απο τον ήλιο και να σε προκαλεί ξενδιάντροπα να πέσεις στην αγκαλιά της...
Το άσπρο να παίζει με το μπλέ
Οι μπουκαβίλιες να οργιάζουν σε χρώματα...
Το παντζούρι μισόκλειστο να κρατά λίγη δροσιά...

κι έξω ο ήχος της θάλασσας, το τραγούδι απο τα τζιτζίκια...
Μετά απο ενα μεσημεριανό που το ούζο και ο μεζές εφτιαξαν την διάθεση...
Ειχε προηγηθεί η ανατολή...

Σε μια παραλία ξεχασμένη...

Ουρανός με χρώματα η θάλασσα με τα χρώματα του ήλιου...
Το αεράκι ισα που δρόσιζε αν και νωρις το πρωι ....
Ο ήχος του κύματος να σκάει γλυκα στην αμουδιά...
Ξυπνάς και μπαίνεις μεσα στην αλμύρα...

Οι γλαροι μονο σε συντροφεύουν..
Και το πρώτο τζιτζίκι που βγαζει ενα νυσταγμένο ήχο μα με υποσχέσεις για πολλα τραγούδια ...
Γη ουρανος θαλασσα και εσύ....
Ανέμελες μερες....

γεματες απο ενα φώς που μονο το καλοκαίρι το βρισκεις...
Δεν υπαρχει τιποτα αλλο γυρω σου....

Εχεις ξεχασει υποχρεώσεις, η φυση ειναι εκει ανοιχτόχερα και σε αγκαλιάζει...
Μαζι με τον αερα την αλμύρα το φως και τον ήχο των κυμάτων
Η στιγμή φωτογραφίζεται στο νού....

και μένει εκει σαν φυλαχτό...