Η πλατεία είναι γεμάτη μετανάστες. Πίσω από την εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα, δύο κατάξανθα κορίτσια από την Πολωνία ανεβαίνουν στις κούνιες. Τρία Αφγανάκια περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους.
Μια παρέα ηλικιωμένων Αλβανών παίζει σκάκι. Οι Νιγηριανοί απλώνουν στις γωνιές την πραμάτεια τους. Ανθρώπινες στιγμές, ήρεμες... Αλλά η κ. Ελένη φαίνεται να βλέπει άλλες εικόνες... Κρατάει σφιχτά από το χέρι τα παιδιά της.
Φοβάται: Δεκάδες Αφγανοί στέκονται στα σκαλοπάτια της εκκλησίας, ελπίζοντας να τους πάρουν για ένα μεροκάματο των 20 ευρώ «Να τους πάνε στο Κολωνάκι και να δώσουν την πλατεία στους καταστηματάρχες. Δεν θα πάω εγώ που είμαι Ελληνίδα το παιδί μου ανάμεσα στις μαντιλοφορούσες. Δεν ξέρω αν είναι άρρωστα τα παιδιά τους και κολλήσουν τα δικά μας. Να τους κλείσουν κάπου, να μην είναι ανάμεσά μας. Κοιμούνται στη πλατεία και λερώνουν. Ζω εδώ 30 χρόνια, ποτέ δεν υπήρχε τέτοιος συνωστισμός, μπορεί να μας κλέψουν, να μας σκοτώσουν».
Στην απέναντι «όχθη», ο 65χρονος Γ. Κωνσταντινίδης απαντά: «Δεν έχουμε τίποτε με τους ανθρώπους. Αν κλέψουν ένα κουλούρι από το φούρνο, θα το κάνουν επειδή πεινάνε. Ζω και εγώ 40 χρόνια στη γειτονιά. Παίρνω μετανάστες στο σπίτι για ένα μεροκάματο, δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα». Ενας μεσήλικας διαμαρτύρεται: «Δεν είμαστε ρατσιστές αλλά η κατάσταση στον Αγ. Παντελεήμονα είναι απελπιστική, δεν πάει άλλο. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Απευθυνθήκαμε και στη Βουλή, με 3.000 υπογραφές, αλλά κανείς δεν μας έδωσε σημασία. Αν πλησιάσει πολιτικός στη γειτονιά θα του κόψουν τα πόδια. Πρέπει άμεσα να βρουν λύσεις ο δήμος και οι φορείς».
Γκέτο χαρακτηρίζει τη γειτονιά ένας άλλος κάτοικος. «Αν δεν φύγουν όλοι αυτοί, δεν θα δούμε άσπρη μέρα», λέει και τα βάζει με τον παπά, «που τους μαζεύει και τους ταΐζει». «Βοηθάμε τον πάσχοντα»
Η πόρτα της εκκλησίας είναι κλειστή. Τελευταία, κάποιοι πέταξαν πέτρες. Ο πατήρ Προκόπιος παραπέμπει στο κήρυγμα του Ευαγγελίου και στην συναντίληψη της Εκκλησίας, της Ιεράς Συνόδου και του Αρχιεπισκόπου «να βοηθούν τον πάσχοντα ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκεύματος». Γιατί «δεν μπορεί η Εκκλησία να κλείσει τα μάτια και τ' αυτιά...».
«Δύο χιλιάδες Αφγανοί» «Στη περιοχή ζουν 2.000 Αφγανοί.
Εφτασαν σε άθλια κατάσταση και δεν υπήρξε καμία πρόβλεψη γι' αυτούς» διαπιστώνει η Τίνα Στάικου, του Σωματείου εθελοντικής δράσης «Είμαι εδώ», που τους έκανε μαθήματα ελληνικής και αγγλικής γλώσσας. Να πώς καταγράφει την εμπειρία της: «Μαζεύαμε τρόφιμα, παπούτσια, κλινοσκεπάσματα και τους τα μοιράζαμε. Βλέπαμε παιδιά δίπλα σε λύματα και ποντίκια. Ζητήσαμε από τον ιδιοκτήτη της εγκαταλειμμένης πολυκατοικίας, όπου βρήκαν στέγη πληρώνοντας 660 ευρώ το μήνα, να την επισκευάσουμε με δικά μας έξοδα αλλά αρνήθηκε. Κάποιοι γείτονες έστειλαν το υγειονομικό, την έκλεισαν και τους πέταξαν στο δρόμο. »Νοικιάσαμε ένα δυάρι και αρχίσαμε τα μαθήματα.
Οι αιτήσεις ξεπερνούσαν τις 100, όλες από νέα παιδιά. Ομως, κάτοικοι της πολυκατοικίας τούς περίμεναν στην είσοδο. Εβριζαν με βαριές εκφράσεις, έρχονταν με τ' αδέλφια τους και φώναζαν ότι θα μεταδώσουν στα παιδιά τους αφροδίσια». Συνεχίζοντας την αφήγησή της, ενδεικτική για το πού μπορούν να φτάσουν τα απαράδεκτα φαινόμενα ξενοφοβίας, αναφέρεται σε ένα άλλο περιστατικό: «Μια μέρα ο σύλλογος εργαζομένων της Τράπεζας Κύπρου έστειλε τρόφιμα. Τους τα μοιράζαμε όταν ο διαχειριστής με δύο ενοίκους επιτέθηκαν και χτύπησαν μία από τις εθελόντριες. Πάνω στον καβγά, μια γυναίκα πέθανε από ανακοπή. Σταθήκαμε στην είσοδο, διώξαμε τους μαθητές και αρχίσαμε να ψάχνουμε χώρο για να στεγάσουμε έγκυες που κοιμούνται στα παγκάκια.
»Υστερα, κάποιοι άρχισαν να κρεμούν ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια, να βάζουν αυτοκόλλητα στις πόρτες. Να μας φτύνουν στο πρόσωπο στο δρόμο. Απευθυνθήκαμε στον πατέρα Προκόπιο.
Ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε να μοιράσουμε τρόφιμα στους δρόμους. Μάζεψαν και γι' αυτό υπογραφές. Να διώξουν τον παπά! »Οσοι Αφγανοί δούλευαν σε καταστήματα της γειτονιάς απολύθηκαν.
Οι "Χρυσαυγίτες" που εμφανίστηκαν δεν είναι κάτοικοι.
Βεβαίως, υπάρχει το πρόβλημα. Αν αφοδεύουν σε εισόδους πολυκατοικιών και στην πλατεία, αυτό δεν λύνεται με ξύλο.
Ο πατήρ Προκόπιος έφερε συσσίτιο, γιατρούς, ρούχα, κουβέρτες. Χρειάζονται στέγη. Αν κάποιος έχει να πλυθεί τρεις μήνες, δεν πρόκειται να βρει δουλειά». «Ενα στρατόπεδο αθλίων» Δεν ήταν όμως έτσι από την αρχή. «Τότε οι κάτοικοι τους δέχτηκαν.
Τους έδιναν τρόφιμα, ρούχα. Αλλά όταν εμφανίστηκαν ακαθαρσίες στην πλατεία, δεν υπήρχε και νερό να πλυθούν, ξαφνικά η γειτονιά μετατράπηκε σε στρατόπεδο αθλίων» διευκρινίζει ο Περικλής Κοροβέσης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που ζει και αυτός στη γειτονιά, για να προσθέσει: «Οι κάτοικοι ζητούσαν από το δήμο και τους φορείς να μεσολαβήσουν. Προτείναμε να τοποθετηθούν χημικές τουαλέτες.
Δεν ενδιαφέρθηκε κανείς, με αποτέλεσμα πολλοί καταστηματάρχες να θέλουν να τους διώξουν. Κι άλλοι να λένε: Ευτυχώς που ήρθαν και ζωντάνεψαν τα μαγαζιά. Ετσι οδηγηθήκαμε στην πρώτη συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατοίκων εναντίον κατοίκων.
Το ζήτημα είναι και να μη γίνει Βαβέλ η πλατεία και αυτοί οι άνθρωποι να εξυπηρετηθούν». Τι λέει όμως ένας από τους μετανάστες, ο Αχμέτ; «Τα πράγματα είναι δύσκολα. Οι παλιότεροι στηρίζουμε τους συμπατριώτες και τους συγγενείς μας». Ο ίδιος απολύθηκε πρόσφατα από σούπερ μάρκετ όπου δούλευε τα τελευταία τρία χρόνια. «Το πρόβλημα είναι η υποβάθμιση» «Δεν έχουν όλοι οι κάτοικοι την ίδια συμπεριφορά. Αρκετοί από αυτούς, όπως και οργανώσεις, βοηθούν αθόρυβα τους μετανάστες και τους δίνουν φαγητό» τονίζει ο Θανάσης Κούρκουλας από το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών. «Δεν φταίνε οι μετανάστες για την υποβάθμιση της περιοχής που προηγήθηκε. Τα προβλήματα δεν λύνονται με πρόσθετα αστυνομικά μέτρα αλλά με δράσεις αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες, όπως η εξεύρεση στέγης, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα μαθήματα ελληνικών».
Ο Χρήστος Κοτσάκης, κάτοικος 50 χρόνια στη γειτονιά, θίγει μια άλλη διάσταση: «Το πρόβλημα είναι ότι κλείνουν τα μαγαζιά για οικονομικούς λόγους. Οι ξένοι είναι καλά παιδιά. Δεν μας ενοχλούν. Οι Ελληνες άρχισαν να τους νοικιάζουν τα σπίτια τους ζητώντας 20 ευρώ την ημέρα για κάθε δωμάτιο και παράλληλα διαμαρτύρονται. Πού θα βρουν να πληρώσουν οι πρόσφυγες 600 ευρώ το μήνα; Αφού πεινάνε...».
Και ο Περικλής Λιανός, ηθοποιός, που κατοικεί στη συνοικία, αναφέρεται σε όσα συμβαίνουν με σκληρή γλώσσα: «Είναι ντροπή για τον πολιτισμό μας ν' αντιμετωπίζουμε ανθρώπους που η ανάγκη τούς οδήγησε σ' αυτή την κατάσταση, μ' αυτόν τον άθλιο τρόπο. Δεν ήρθαν οι Αφγανοί για τουρισμό. Ηρθαν από μια πατρίδα που σπαράσσεται από τον πόλεμο, στην οποία η δική μας ευνομούμενη πολιτεία έστειλε δυνάμεις.
Ο πατήρ Προκόπιος φωνάζει "Μην τους λέτε πως δεν τους θέλετε" και απειλήθηκε.
Δεν κινδυνεύει ο ελληνικός πολιτισμός από αυτούς τους ανθρώπους.
Απαιτείται μια λύση στο πρόβλημά τους.
Οι πρόσφυγες είναι ο καθρέφτης μας. Δείχνουμε πόσο γελοίοι είμαστε όταν ο κάθε "Ελληνάρας" που πιστεύει ότι κινδυνεύει, βγάζει τ' απωθημένα του επάνω τους.
Οταν ο δήμος Αθηναίων ξόδεψε 1,5 εκατ. ευρώ για χριστουγεννιάτικα στολίδια και δεν διαθέτουν μερικά ψίχουλα για λίγους δυστυχισμένους...».
Η Κίνηση Κατοίκων 6ου Διαμερίσματος Κυψέλης, σε ανακοίνωσή της που διανέμει στη γειτονιά, ζητά να βρεθεί στέγη για τους μετανάστες, να τους χορηγηθεί υγειονομική περίθαλψη, νομιμοποίηση και να αξιοποιηθούν τα σχετικά ευρωπαϊκά κονδύλια για την κάλυψη των αναγκών τους.
πγή:ελευθεροτυπία
Μια παρέα ηλικιωμένων Αλβανών παίζει σκάκι. Οι Νιγηριανοί απλώνουν στις γωνιές την πραμάτεια τους. Ανθρώπινες στιγμές, ήρεμες... Αλλά η κ. Ελένη φαίνεται να βλέπει άλλες εικόνες... Κρατάει σφιχτά από το χέρι τα παιδιά της.
Φοβάται: Δεκάδες Αφγανοί στέκονται στα σκαλοπάτια της εκκλησίας, ελπίζοντας να τους πάρουν για ένα μεροκάματο των 20 ευρώ «Να τους πάνε στο Κολωνάκι και να δώσουν την πλατεία στους καταστηματάρχες. Δεν θα πάω εγώ που είμαι Ελληνίδα το παιδί μου ανάμεσα στις μαντιλοφορούσες. Δεν ξέρω αν είναι άρρωστα τα παιδιά τους και κολλήσουν τα δικά μας. Να τους κλείσουν κάπου, να μην είναι ανάμεσά μας. Κοιμούνται στη πλατεία και λερώνουν. Ζω εδώ 30 χρόνια, ποτέ δεν υπήρχε τέτοιος συνωστισμός, μπορεί να μας κλέψουν, να μας σκοτώσουν».
Στην απέναντι «όχθη», ο 65χρονος Γ. Κωνσταντινίδης απαντά: «Δεν έχουμε τίποτε με τους ανθρώπους. Αν κλέψουν ένα κουλούρι από το φούρνο, θα το κάνουν επειδή πεινάνε. Ζω και εγώ 40 χρόνια στη γειτονιά. Παίρνω μετανάστες στο σπίτι για ένα μεροκάματο, δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα». Ενας μεσήλικας διαμαρτύρεται: «Δεν είμαστε ρατσιστές αλλά η κατάσταση στον Αγ. Παντελεήμονα είναι απελπιστική, δεν πάει άλλο. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Απευθυνθήκαμε και στη Βουλή, με 3.000 υπογραφές, αλλά κανείς δεν μας έδωσε σημασία. Αν πλησιάσει πολιτικός στη γειτονιά θα του κόψουν τα πόδια. Πρέπει άμεσα να βρουν λύσεις ο δήμος και οι φορείς».
Γκέτο χαρακτηρίζει τη γειτονιά ένας άλλος κάτοικος. «Αν δεν φύγουν όλοι αυτοί, δεν θα δούμε άσπρη μέρα», λέει και τα βάζει με τον παπά, «που τους μαζεύει και τους ταΐζει». «Βοηθάμε τον πάσχοντα»
Η πόρτα της εκκλησίας είναι κλειστή. Τελευταία, κάποιοι πέταξαν πέτρες. Ο πατήρ Προκόπιος παραπέμπει στο κήρυγμα του Ευαγγελίου και στην συναντίληψη της Εκκλησίας, της Ιεράς Συνόδου και του Αρχιεπισκόπου «να βοηθούν τον πάσχοντα ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, θρησκεύματος». Γιατί «δεν μπορεί η Εκκλησία να κλείσει τα μάτια και τ' αυτιά...».
«Δύο χιλιάδες Αφγανοί» «Στη περιοχή ζουν 2.000 Αφγανοί.
Εφτασαν σε άθλια κατάσταση και δεν υπήρξε καμία πρόβλεψη γι' αυτούς» διαπιστώνει η Τίνα Στάικου, του Σωματείου εθελοντικής δράσης «Είμαι εδώ», που τους έκανε μαθήματα ελληνικής και αγγλικής γλώσσας. Να πώς καταγράφει την εμπειρία της: «Μαζεύαμε τρόφιμα, παπούτσια, κλινοσκεπάσματα και τους τα μοιράζαμε. Βλέπαμε παιδιά δίπλα σε λύματα και ποντίκια. Ζητήσαμε από τον ιδιοκτήτη της εγκαταλειμμένης πολυκατοικίας, όπου βρήκαν στέγη πληρώνοντας 660 ευρώ το μήνα, να την επισκευάσουμε με δικά μας έξοδα αλλά αρνήθηκε. Κάποιοι γείτονες έστειλαν το υγειονομικό, την έκλεισαν και τους πέταξαν στο δρόμο. »Νοικιάσαμε ένα δυάρι και αρχίσαμε τα μαθήματα.
Οι αιτήσεις ξεπερνούσαν τις 100, όλες από νέα παιδιά. Ομως, κάτοικοι της πολυκατοικίας τούς περίμεναν στην είσοδο. Εβριζαν με βαριές εκφράσεις, έρχονταν με τ' αδέλφια τους και φώναζαν ότι θα μεταδώσουν στα παιδιά τους αφροδίσια». Συνεχίζοντας την αφήγησή της, ενδεικτική για το πού μπορούν να φτάσουν τα απαράδεκτα φαινόμενα ξενοφοβίας, αναφέρεται σε ένα άλλο περιστατικό: «Μια μέρα ο σύλλογος εργαζομένων της Τράπεζας Κύπρου έστειλε τρόφιμα. Τους τα μοιράζαμε όταν ο διαχειριστής με δύο ενοίκους επιτέθηκαν και χτύπησαν μία από τις εθελόντριες. Πάνω στον καβγά, μια γυναίκα πέθανε από ανακοπή. Σταθήκαμε στην είσοδο, διώξαμε τους μαθητές και αρχίσαμε να ψάχνουμε χώρο για να στεγάσουμε έγκυες που κοιμούνται στα παγκάκια.
»Υστερα, κάποιοι άρχισαν να κρεμούν ελληνικές σημαίες στα μπαλκόνια, να βάζουν αυτοκόλλητα στις πόρτες. Να μας φτύνουν στο πρόσωπο στο δρόμο. Απευθυνθήκαμε στον πατέρα Προκόπιο.
Ο Αρχιεπίσκοπος ζήτησε να μοιράσουμε τρόφιμα στους δρόμους. Μάζεψαν και γι' αυτό υπογραφές. Να διώξουν τον παπά! »Οσοι Αφγανοί δούλευαν σε καταστήματα της γειτονιάς απολύθηκαν.
Οι "Χρυσαυγίτες" που εμφανίστηκαν δεν είναι κάτοικοι.
Βεβαίως, υπάρχει το πρόβλημα. Αν αφοδεύουν σε εισόδους πολυκατοικιών και στην πλατεία, αυτό δεν λύνεται με ξύλο.
Ο πατήρ Προκόπιος έφερε συσσίτιο, γιατρούς, ρούχα, κουβέρτες. Χρειάζονται στέγη. Αν κάποιος έχει να πλυθεί τρεις μήνες, δεν πρόκειται να βρει δουλειά». «Ενα στρατόπεδο αθλίων» Δεν ήταν όμως έτσι από την αρχή. «Τότε οι κάτοικοι τους δέχτηκαν.
Τους έδιναν τρόφιμα, ρούχα. Αλλά όταν εμφανίστηκαν ακαθαρσίες στην πλατεία, δεν υπήρχε και νερό να πλυθούν, ξαφνικά η γειτονιά μετατράπηκε σε στρατόπεδο αθλίων» διευκρινίζει ο Περικλής Κοροβέσης, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που ζει και αυτός στη γειτονιά, για να προσθέσει: «Οι κάτοικοι ζητούσαν από το δήμο και τους φορείς να μεσολαβήσουν. Προτείναμε να τοποθετηθούν χημικές τουαλέτες.
Δεν ενδιαφέρθηκε κανείς, με αποτέλεσμα πολλοί καταστηματάρχες να θέλουν να τους διώξουν. Κι άλλοι να λένε: Ευτυχώς που ήρθαν και ζωντάνεψαν τα μαγαζιά. Ετσι οδηγηθήκαμε στην πρώτη συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατοίκων εναντίον κατοίκων.
Το ζήτημα είναι και να μη γίνει Βαβέλ η πλατεία και αυτοί οι άνθρωποι να εξυπηρετηθούν». Τι λέει όμως ένας από τους μετανάστες, ο Αχμέτ; «Τα πράγματα είναι δύσκολα. Οι παλιότεροι στηρίζουμε τους συμπατριώτες και τους συγγενείς μας». Ο ίδιος απολύθηκε πρόσφατα από σούπερ μάρκετ όπου δούλευε τα τελευταία τρία χρόνια. «Το πρόβλημα είναι η υποβάθμιση» «Δεν έχουν όλοι οι κάτοικοι την ίδια συμπεριφορά. Αρκετοί από αυτούς, όπως και οργανώσεις, βοηθούν αθόρυβα τους μετανάστες και τους δίνουν φαγητό» τονίζει ο Θανάσης Κούρκουλας από το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών. «Δεν φταίνε οι μετανάστες για την υποβάθμιση της περιοχής που προηγήθηκε. Τα προβλήματα δεν λύνονται με πρόσθετα αστυνομικά μέτρα αλλά με δράσεις αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες, όπως η εξεύρεση στέγης, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα μαθήματα ελληνικών».
Ο Χρήστος Κοτσάκης, κάτοικος 50 χρόνια στη γειτονιά, θίγει μια άλλη διάσταση: «Το πρόβλημα είναι ότι κλείνουν τα μαγαζιά για οικονομικούς λόγους. Οι ξένοι είναι καλά παιδιά. Δεν μας ενοχλούν. Οι Ελληνες άρχισαν να τους νοικιάζουν τα σπίτια τους ζητώντας 20 ευρώ την ημέρα για κάθε δωμάτιο και παράλληλα διαμαρτύρονται. Πού θα βρουν να πληρώσουν οι πρόσφυγες 600 ευρώ το μήνα; Αφού πεινάνε...».
Και ο Περικλής Λιανός, ηθοποιός, που κατοικεί στη συνοικία, αναφέρεται σε όσα συμβαίνουν με σκληρή γλώσσα: «Είναι ντροπή για τον πολιτισμό μας ν' αντιμετωπίζουμε ανθρώπους που η ανάγκη τούς οδήγησε σ' αυτή την κατάσταση, μ' αυτόν τον άθλιο τρόπο. Δεν ήρθαν οι Αφγανοί για τουρισμό. Ηρθαν από μια πατρίδα που σπαράσσεται από τον πόλεμο, στην οποία η δική μας ευνομούμενη πολιτεία έστειλε δυνάμεις.
Ο πατήρ Προκόπιος φωνάζει "Μην τους λέτε πως δεν τους θέλετε" και απειλήθηκε.
Δεν κινδυνεύει ο ελληνικός πολιτισμός από αυτούς τους ανθρώπους.
Απαιτείται μια λύση στο πρόβλημά τους.
Οι πρόσφυγες είναι ο καθρέφτης μας. Δείχνουμε πόσο γελοίοι είμαστε όταν ο κάθε "Ελληνάρας" που πιστεύει ότι κινδυνεύει, βγάζει τ' απωθημένα του επάνω τους.
Οταν ο δήμος Αθηναίων ξόδεψε 1,5 εκατ. ευρώ για χριστουγεννιάτικα στολίδια και δεν διαθέτουν μερικά ψίχουλα για λίγους δυστυχισμένους...».
Η Κίνηση Κατοίκων 6ου Διαμερίσματος Κυψέλης, σε ανακοίνωσή της που διανέμει στη γειτονιά, ζητά να βρεθεί στέγη για τους μετανάστες, να τους χορηγηθεί υγειονομική περίθαλψη, νομιμοποίηση και να αξιοποιηθούν τα σχετικά ευρωπαϊκά κονδύλια για την κάλυψη των αναγκών τους.
πγή:ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου