Τα Χριστούγεννα λέμε ότι είναι η γιορτή των παιδιών γιατί χαίρονται με τα λαμπιόνια, τους στολισμούς και τα δώρα όμως εγώ πιστεύω ότι πρέπει να είναι η ευκαιρία των μεγάλων για ένα ουσιαστικό ψάξιμο της ψυχής τους κι ένα αληθινό συγνώμη.
Ας ψάξουμε λοιπόν εμείς οι μεγάλοι τούτες τις μέρες στο μπαούλο της ψυχής μας,
στο μπαούλο με τις αναμνήσεις μας ίσως και να βρούμε εκείνο το γράμμα που δεν στείλαμε ποτέ που δεν το στείλαμε γιατί ίσως να ντραπήκαμε ίσως πάλι γιατί δεν πιστέψαμε ότι υπάρχει ο Άγιος Βασίλης.
Μαζί με το δικό μας γράμμα ίσως βρούμε και των παιδιών μας που με λαχτάρα το έγραψαν και εμείς το κρύψαμε και δεν το στείλαμε ποτέ, δεν το στείλαμε γιατί ίσως είχαμε μεγαλώσει και δεν πιστεύαμε στα θαύματα,
ίσως πάλι γιατί νομίζαμε ότι μπορούσαμε να αντικαταστήσουμε εμείς τον Άγιο Βασίλη, έτσι πάντα γίνεται όταν ο άνθρωπος αντικαθιστά τους Θεούς του....
Ίσως πάλι γιατί το γράμμα των παιδιών μας δεν κάναμε τον κόπο να το διαβάσουμε ποτέ....
Ψάξτε λοιπόν καλά στα βάθη της ψυχής σας και να είστε σίγουροι ότι αυτό το γράμμα υπάρχει, εγώ βρήκα το δικό μου
παλιό κιτρινισμένο και μισοτελειωμένο....
Το διάβασα το ένιωσα, συμπλήρωσα το τέλος που έλλειπε
και το υπέγραψα με ένα δάκρυ που κύλισε στο πρόσωπό μου...
Προς
Άγιο Βασίλη
Καισάρεια Καππαδοκίας.
Κάθε φορά που γεννιέται ένα παιδί γεννιέται η ελπίδα!
Κάθε φορά που γεννιέται μια ζωή ένα θαύμα γίνεται!
Ας μην υπάρξουν άλλοι άνθρωποι πεινασμένοι και δυστυχισμένοι και άλλα παιδάκια θυσία στο βωμό του χρήματος και των συμφερόντων κι ας μην υπάρξουν άλλα παιδάκια που άναψαν το τελευταίο τους σπίρτο για να ζεσταθούν.....
Θεσσαλονίκη 1962 και συμπλήρωσα από κάτω....
και Θεσσαλονίκη 2024 παραμονή Χριστουγέννων.
Εγώ αυτό το ξεχασμένο-κιτρινισμένο γράμμα το έστειλα σήμερα που είναι παραμονή ενός θαύματος, παραμονή της ελπίδας!
Στείλτε και εσείς τα ξεχασμένα σας γράμματα, έχουμε καιρό και θα προλάβουμε....
Καλά Χριστούγεννα γείτονες κι ας διατηρήσουμε την ελπίδα μέσα μας, το χρωστάμε στα παιδιά μας, στα εγγόνια μας, στα παιδιά όλου του κόσμου και στους εαυτούς μας!
θεία Ευτέρπη
1 σχόλιο:
... Άγιέ μας...
(εγώ απευθύνομαι στον σαντακλάου... σσσ... να μείνει ετούτο μεταξυ μας,
αλλά...
αυτόν ξέρουμε...
αυτόν επιλέγουμε... )
κανόνισε παρακαλούμε,
να γίνουν επιτέλους πια τα πράματα, όπως πρέπει...
και έπρεπε να είναι...
αφού εμείς,
μαστόροι ανεπίγνωστοι και εργατιά πολυπληθής κι εργώδης
και... κατασκευασταί 'πιδέξιοι
(και συνεργάτες...)
όσων...
ζητούμε να... αλλάξεις...
-να το ξεκαθαρίσουμε, μην παρεξηγηθούμε-
εμείς...(κανόνισε)
δεν πρόκειται ούτε σπιθαμή να ξεβολέψουμε
απ' τις συνήθειές μας...
τα τηλεέθιμά μας...
τα κινηματοήθη μας...
και... τα ραδιοχούγια μας
(που διδαχτήκαμε, με το τρατζιστοράκι κολλημένο στο αυτί μας, με μανία... )
τόσα και τόσα χρονια πιά και μας εγίνανε ... "έξις, δευτέρα φυσις"...
οπότε,
εσύ βαρύνεσαι... για τις συνέπειες τών πράξεών μας...
...
και... πού 'σαι...
επειδή βαρέθηκα ετούτη τη δουλειά πιά
να προσπαθώ κάτι καλό να γράψω για τον Ευτερπνίδη μας,
κι όλο στο... τάχα κήρυγμα γυρίζει η κουβέντα μου...
τι λές... ;
έχω καμμιάν...
ελπίδα...;
(τέτοιες ημέρες που οπως λεν ... γιορτάζει...;)
Δημοσίευση σχολίου