Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2024

Μάνος Χατζιδάκις «Γυμνάσματα»

 Μπορεί να είναι εικόνα 1 άτομο

Φοβήθηκα τη μνήμη
και την σκότωσα
Όμως εκείνη έζησε
Τραυματισμένη
Δύσμορφη
Τυραννική
Και μου θυμίζει επίμονα
Κάθε φορά που γράφω
Πως είμ’ εγώ
Κι όχι ένας άλλος

Labels:

4 σχόλια:

Θαλασσινός είπε...

"Λένε πως για να πετύχεις στην Ελλάδα θα πρέπει να είσαι ή κομμουνιστης ή ομοφυλόφιλος.
Εγώ πάντως δεν είμαι κομμουνιστής…'
Μάνος Χατζηδάκης

Γι αυτό προσπαθούσε να σκότωνε την μνήμη του, γιατί νόμιζε πως θα σκοτώσει την συνείδηση, να μην τον ελέγχει για το πάθος του, να μην του θυμίζει τον επαναπατρισμό του, εξόριστος από τον παράδεισο.

Αυτό τό εκκωφαντικό σπάραγμα από συνείδηση,
που επ-έζησε τραυματισμένη, δύσμορφη, (μη αναγνωρίσιμη από προς εκείνον), τραυματισμενη από το πάθος του, τυραννική από την εμμονή της να τον φωνάζει ο Χριστός, γιατί είναι ο αληθινός του εαυτός το πληγωμένο κατ Εικόνα,

Μα πόσο φόβος, μα πόσο αγωνία, παρατηρώ το ίδιο εκκωφαντικό σπάραγμα από συνείδηση, ίδιος και απαράλλαχτος τού Καβάφειου σπαραγμού,
"αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. – Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. –
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τά βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει". -

23 Δεκεμβρίου 2024 στις 12:38 μ.μ.
ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ είπε...

μην προτρεχουμε να ερμηνευουμε τις ψυχες αυτες οι ετοιμες ρετσετες δεν ταιριαζουν σε ελευθερους ανθρωπους ενος απροκαλυπτα απροοπτου Θεου .αβησος το.πως ενεργει η πνοη του Θεου .

23 Δεκεμβρίου 2024 στις 1:12 μ.μ.
ἐμπεσῶν εἰς λάκκον τις είπε...

... πάντως, όπως και νάχει...

ο ορκισμένος αστός, Μάνος Χατζιδάκης
(και... ολοκληρωτικά... "διαφωτισμένος" ),

καθώς μαρτυρείται από το περιβάλλον του,

παρακολουθούσε με... πάθος και ανελλιπώς...
τίς ακολουθίες τών παθών...

...

23 Δεκεμβρίου 2024 στις 1:28 μ.μ.
Θαλασσινός είπε...

Είναι διάφορο, - οχι αδιάφορο, - το πόση ανάγκη έχει η ψυχή αυτή, έργο της Χάριτος και αυτό, και πόσο δρόμο κάνει ο Θεός για να την συναντήσει. Αδιαμφισβήτητα, το βλέπω από τον εαυτόν μου, κάθε άνθρωπος στην αδίστακτη μέγγενη του πάθους, είναι σκλαβωμένος και διψά την Λευτεριά του, όμως δεν παραβιάζεται και το αυτεξούσιο, οπωσδήποτε ο Χριστός σταυρώθηκε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη θυσία και ούτε θα υπάρξει στην ιστορία της ανθρωπότητας, όσο για τις ρετσέτες τέρατα, πολλές φορές αρνήθηκαν την πτώση τους, για αλλά φτιάχτηκαν και για άλλα τελικά δόθηκαν, και ως βάλσαμο φάρμακο για τις ψυχές, και οι μεζούρινες κραυγές των ποιητών, μέσα από την ποίηση, όχι από την οίηση.

Ας μην ξεχνάμε,
«Η ποίηση, έλεγε ο Αναγνωστάκης, δεν είναι ο τρόπος να μιλήσουμε, αλλά ο καλύτερος τοίχος για να κρύψουμε το πρόσωπο μας».

Υπάρχει και η ποίηση τού Λειβαδίτη που ήθελε να βγάλει τα σωθικά του, για να πλένονται στην μπετονιέρα της κοινωνικής κατακραυγής, έτσι ήθελε να κεραυνοβολεί την εσωτερική οίηση από τις ζητοκραυγές των επιβαινόντων στο άρμα της ποίησής του.

Δεν αμφισβητώ την κάθε ποιητική κραυγή πως έχει σκοπό ύπαρξης, δεν μπορώ όμως και να την παραβλέψω ούτε να μείνω ατάραχος και άφωνος γιατί κάποιες κραυγές ιδιαίτερων ανθρώπων είναι εκκωφαντικες, έχουν την ίδια χροιά με την δική σου, σε αυτό το άρμα του πάθους όπως και το δικό μου πάθος που ζητάει λύτρωση η ψυχή, και όπως ο Αδάμ και η Εύα γνώρισε Τον Χριστό από την φωνή του την γνώριμη από τον παράδεισο και έδωσαν τα χέρια τους για να βγούνε απο την άβυσσο, έτσι και ο κάθε αμαρτωλός του πάθους υποχείριο γνωρίζει ως γνώριμες βαθιά δικές του, αυτές τις φωνές.
Μην περιφρονειται τις δημόσιες κραυγές ιδιαίτερα της ποίησης, κρύβουν πολύ περισσότερα από αυτά που λένε, στην ουσία σου λένε δεν μπορώ να σου πω άλλα, αλλά έλα μπες στην ψυχή μου, δες πως είμαι, μην με κατακρινεις, προσπάθησε να με νιώσεις, τις νευρώσεις που μας ταλανίζουν και αυτή είναι η μεγσλυτρη ελεημοσύνη.

23 Δεκεμβρίου 2024 στις 1:49 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)