Το πρώτο ανάγνωσμα του Εσπερινού των Αγίων Πατέρων, από το βιβλίο της Γενεσεως, αναφέρεται στην νίκη του Αβραάμ σε μάχη με κάποιους εισβολείς. Μαζί του συμπαρατάχθηκαν 318 εκλεκτοί μαχητές οι οποίοι ανήκαν στο σπίτι και την φατρία του. Έπειτα έκανε την εμφάνισή του ο βασιλιάς της ( Ιερού)Σαλήμ, ο Μελχισεδέκ. Αυτός ήταν ιερέας του Υψίστου και πρόσφερε θυσία άρτου και οίνου. Σαφώς ο αριθμός των μαχητών παραπέμπει στους αρχετυπικούς Πατέρες της Νικαίας και η θυσία του βασιλιά ιερέα ( εικόνα του Χριστού) προεικονίζει την Θεία Ευχαριστία.
" Ἀκούσας Ἄβραμ, ὅτι ᾐχμαλώτευται Λὼτ ὁ ἀδελφιδοῦς αὐτοῦ, ἠρίθμησε τοὺς ἰδίους οἰκογενεῖς αὐτοῦ, τριακοσίους δέκα καὶ ὀκτώ, καὶ κατεδίωξεν ὀπίσω αὐτῶν...καὶ Μελχισεδέκ, βασιλεὺς Σαλήμ, ἐξήνεγκεν ἄρτους καὶ οἶνον, ἦν δὲ Ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, καὶ εὐλόγησε τὸν Ἄβραμ, καὶ εἶπεν· Εὐλογημένος Ἄβραμ τῷ Θεῷ τῷ Ὑψίστῳ, ὃς ἔκτισε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν".
Η θεολογία και τα δόγματα των Πατέρων, οι οποίοι εκπροσωπούνται συνεκδοχικώς από τους πρώτους Πατέρες της Νικαίας, δεν είναι αποτέλεσμα διανοητικό και καρπός κοσμικής σοφίας. Ούτε ιδεολογήματα και επινοήσεις.Ξερα φιλοσοφικά σχήματα. Συνδέονται με την Θεια Ευχαριστία και αναβλύζουν από την μυστηριακή Ζωή. Οι Πατέρες ήταν ευχαριστηριακοί άνθρωποι, ναοί του Πνεύματος. Ήταν ιερουργοί των Μυστηρίων, ιερουργοί και των δογμάτων. Αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα. Ιερουργούσαν τα μυστήρια, ιερουργούσαν και την σαφήνεια των δογμάτων. Καθε πράξη τους σφραγίζεται με την τέλεση της Θείας Λειτουργίας.
Συναγάγετε αὐτῷ τοὺς ὁσίους αὐτοῦ τοὺς διατιθεμένους τὴν διαθήκην αὐτοῦ ἐπὶ θυσίαις( ψαλμ. μθ 5)
Η θεολογία αποκαλύπτεται μέσα στην μυστηριακή ζωή. Το Σώμα και το Αιμα του Κυρίου στηρίζει την Πίστη. Αυτή είναι η γεννήτρια της Αλήθειας και ο συνεκτικός δεσμός της Πατερικής Θεολογίας ολων των εποχών: η Θεία Λειτουργία.
π.π.
