ΖΑΓΟΡΙ: Ανακαινίζεται παλαιά Μονή μέσα στο φαράγγι του Βίκου

Του π. Ηλία Μάκου

Μεταφέροντας τα υλικά με μουλάρια, ανακαινίζεται από την Περιφέρεια Ηπείρου η Μονή της Παναγίας μέσα στην χαράδρα του Βίκου.

Ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που πρόκειται για καθολικό παλαιού Μοναστηριού, από το οποίο δεν σώζεται τίποτε άλλο, ένα θρησκευτικό μνημείο μέσα στη φύση, αναζωογονείται και  ανορθώνεται από τη φθορά του χρόνου και στερεώνονται οι τοιχογραφίες του.

Ένας μικρός ναός στο πανέμορφο, όλες τις εποχές του χρόνου, φαράγγι του Βίκου, σ’ ένα πλάτωμα στις όχθες του Βοϊδομάτη.

Σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή, την οποία δεν συναντά κανείς ως συνήθως στον κυρίως ναό, αλλά στο Ιερό Βήμα (μεταξύ της Πρόθεσης και της Αγίας Τράπεζας), η ανέγερση της εκκλησίας τοποθετείται το 1738.

Και το 1773 η αγιογράφηση από το Σουδενιώτη αγιογράφο ιερέα Ιωάννη και τους γιους του, που ακολουθούν τις «λαϊκές» πτυχές ζωγραφικής, που κυριαρχούσαν την εποχή εκείνη στην Ήπειρο

Υπάρχουν τρεις ζώνες εικονογράφησης: Στην πρώτη απεικονίζονται σκηνές από το Χριστολογικό κύκλο, στη δεύτερη ο άγιοι σε μετάλλια (όχι ολόκληρο το σώμα τους) και στην τρίτη άγιοι ολόσωμοι.

Το ξυλόγλυπτο τέμπλο, εξαιρετικής κατασκευής, δημιουργήθηκε το 1761 (υπάρχει σχετική επιγραφή).

Να σημειωθεί ότι διασώθηκε μία φορητή εικόνα του Χριστού Παντοκράτορα, εικονογραφημένη, όπως αναφέρεται στην επιγραφή το 1694.

Οι πεζοπόροι προς τη Μονή, προσεγγίζεται από το Βίκο και το Πάπιγκο, απολαμβάνουν ένα μαγευτικό θέαμα. Ο Βοϊδομάτης με τα διάφανα νερά του, τα δένδρα, που λες πως αόρατο χέρι τα φύτεψε αρμονικά, συνθέτουν μια υπέροχη εικόνα, που κάνει τους ταξιδιώτες να ψιθυρίσουν αυθόρμητα τα λόγια του ψαλμωδού:

Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε…

Φτάνοντας στο ναό και εισερχόμενος κανείς σ’ αυτόν η έκταση μεγαλώνει και δεν μπορεί να εκφρασθεί, παρά μόνο με τη φράση: Η οδός και η αλήθεια και η ζωή.

Η εκκλησία αυτή μέσα στη χαράδρα φέρνει στο νου μια άλλη χαράδρα, την χαράδρα του κόσμου. Σ’ αυτή όλοι οι κουρασμένοι οδοιπόροι αναζητούν επίμονα τρία αγαθά: Την οδό της ευτυχίας, την αλήθεια και τη ζωή.

Στην αναζήτηση της ευτυχίας, υπάρχουν πολλοί παράδρομοι, που μας παγιδεύουν και προσπαθώντας του κάκου να βρούμε την ευτυχία, χανόμαστε μέσα στην απέραντη χαράδρα του πόνου.

Άλλοι ψάχνουμε απελπισμένα να βρούμε την αλήθεια στη χαράδρα του ψεύδους. Η αλήθεια, που ζητάμε δεν είναι παρά μόνο ένα χιμαιρικό όνειρο, που μόλις το αγγίζουμε γίνεται καπνός.

Όλοι ποθούμε τη ζωή, αλλά την αναζητούμε σε εφήμερα πράγματα, όπου συναντάμε συνήθως την αποσύνθεση και την απώλεια.

Από το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στη χαράδρα του Βίκου παίρνουμε ένα σοφό μάθημα για τη ζωή.

Οι διαβάτες, που πορεύονται μέσα στην Εκκλησία, ακολουθούν μια φυσική πορεία και δεν διακινδυνεύουν να περιπλανηθούν στην αβεβαιότητα, να μπλέξουν σε άγνωστα μονοπάτια.

Ακολουθούν την πορεία προς το Χριστό, που μπορεί να είναι στενή και αγκαθοστρωμένη, μα τα αγκάθια μεταβάλλονται σε τριαντάφυλλα και κάνουν το διάβα μας ευφρόσυνο και το φτάσιμό μας βέβαιο.

Όποιος βρεθεί στο ναό της Παναγίας στη χαράδρα του Βίκου, σαν μουσική συμφωνία θα ακούει το παρήγορο κι ελπιδοφόρο μήνυμα του Ιησού: Εγώ ειμί η αλήθεια, η οδός και η ζωή.