Αὐτὸ ποὺ κάνει κανεὶς στὴν πραγματικότητα μὲ τὴ νηστεία εἶναι νὰ παραιτεῖται ἀπὸ τὴν ἐξουσία ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς πάνω στὰ ζῶα, ἀπὸ τὸ δικαίωμά του νὰ τὰ τρώει γιὰ νὰ συντηρεῖται.
Δὲν εἶναι ὁ Θεὸς αὐτὸς ποὺ ζητάει τὴ νηστεία ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, προκειμένου νὰ δοκιμάσει τὴν ἐγκράτειά τους καὶ νὰ τοὺς ἀνταμείψει ἀνάλογα, ἀλλὰ εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἐπιθυμοῦν νηστεύοντας νὰ δηλώσουν στὸν Θεὸ ὅτι παραιτοῦνται ἀπὸ κάποια δικαιώματά τους, ὡς ἐλάχιστο δεῖγμα μετάνοιας γιὰ ὅσες φορὲς καταχράστηκαν τὴν ἐξουσία ποὺ τοὺς ἔδωσε.
Μία τέτοια δήλωση προϋποθέτει ἄνθρωπο ἀξιοπρεπή, ποὺ σέβεται τὸν ἑαυτό του καὶ ἀναλαμβάνει μὲ γενναιότητα τὶς εὐθύνες του γιὰ τὰ σφάλματά του. Αὐτὴν τὴν ἀξιοπρέπεια καὶ γενναιότητα ζητάει ὁ Χριστὸς ἀπὸ τοὺς μαθητές του ὅταν τοὺς λέει: «Ὅταν νηστεύετε, νὰ μὴν ἐμφανίζεστε σκυθρωποὶ σὰν τοὺς ὑποκριτές, ποὺ ἀλλοιώνουν τὴν ὄψη τους γιὰ νὰ δείξουν στοὺς ἀνθρώπους πὼς νηστεύουν… Ἐσύ, ἀντίθετα, ὅταν νηστεύεις, περιποιήσου τὰ μαλλιά σου καὶ νίψε τὸ πρόσωπό σου, γιὰ νὰ μὴ δείξεις στοὺς ἀνθρώπους πὼς νηστεύεις» (Ματθ. 6, 16-18).
Αν ἡ νηστεία δὲν ἔχει αὐτὴν τὴν ἔννοια, τῆς ἀξιοπρεποῦς παραίτησης, τότε καταντάει πάλι μία κατάχρηση ἐξουσίας, ἀφοῦ χρησιμοποιεῖ κανεὶς τὴ δύναμη τῆς ἐγκράτειας γιὰ νὰ ξεγελάσει εἴτε τοὺς συνανθρώπους του παριστάνοντας τὸν εὐσεβὴ εἴτε, ἀκόμη χειρότερα, τὸν Θεό, ὁπότε ἡ νηστεία εἶναι καὶ πάλι ἁμαρτία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου