Βλέπω κάτι καθηγητάδες Νομικής να παίζουν τους ινστρούχτορες της υγειονομικής δικτατορίας.
Να γεμίζουν με τα διανοητικά τους σκύβαλα τον υγειοπροπαγανδιστικό Τύπο, ημερήσιο και κυριακάτικο.
Να έχουν μετατραπεί σε μανάβηδες της βελόνας.
Να γράφουν εκθέσεις ιδεών, συγκεντρώνοντας αυτάρεσκα εύηχες λέξεις, κύμβαλα αλαλάζοντα, με κενό ή ανάποδο περιεχόμενο.
Είναι οι καθηγητάδες που φροντίζουν την εννοιολογική βιτρίνα ενός ψιμυθιωμένου κράτους Δικαίου, στην οποία παρατάσσουν τα ελκυστικά μπιχλιμπίδια της δικαιοσύνης, της ισότητας, της κοινωνικής ειρήνης, της αναλογικότητας και της αξίας του ανθρώπου, ενώ στο βάθος του νομικού καταστήματος κρύβονται οι σκελετοί της δημοκρατίας βουτηγμένοι στη φορμόλη του υγειοναζισμού.
Βλέπω, όμως, και κάποιους άλλους καθηγητάδες Νομικής που, ενώ διακρίνουν πεντακάθαρα τον ανασκολοπισμό του Συνταγματικού και του Ποινικού Δικαίου, προτιμούν να γυαλίζουν καθημερινά την παραπλανητική τζαμαρία, δόκανο για την κουτσή Μαρία, και να ξεσκονίζουν συστηματικά τα δικαιοκρατικά ξόανα.
Είναι αυτοί που, κολλημένοι στέρεα στις αραχνιασμένες καρέκλες τους, προτιμούν να απολαμβάνουν χρήμα και εξουσία, χαϊδεύοντας τα αφτιά των δύσμοιρων φοιτητών, οι οποίοι κατακλύζουν διψασμένοι τα αμφιθέατρα για να διδαχθούν την επιστημονική αλήθεια, αλλά τελικώς εκπαιδεύονται στην τέχνη της απάτης, παρακολουθώντας μια παράσταση που, σύμφωνα με το θεατρικό πρόγραμμα σπουδών, ανεβαίνει από δύο κατηγορίες νομικών απατεώνων:
Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι ενεργητικοί απατεώνες, που ξοδεύουν άφθονο μελάνι και σάλιο για να επικολλούν τα δικτατορικά γραμματόσημα πάνω στους φακέλους του ιατροφασιστικού καθεστώτος.
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι παθητικοί απατεώνες, που ξοδεύουν τη σιωπή τους, σφραγίζοντας διά παραλείψεως τα υγειοναζιστικά γραμματόσημα.
Άραγε ποιοι είναι χειρότεροι θεατρίνοι και επικινδυνωδέστεροι νομικοί απατεώνες; Όποιοι βιάζουν ομαδικώς και κατ' εξακολούθησιν τη νομική επιστήμη ή όποιοι δεν βγάζουν κιχ ενόσω εξευτελίζεται η χιλιοτρυπημένη καλλονή από τους ομαδικούς βιαστές της;
Λέει ο Ελύτης [*] αλλά αδιαφορεί ο κάθε αλήτης:
«Βλέπω τη βαρβαρότητα να ’ρχεται μεταμφιεσμένη κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις».
«Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του».
«Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θ' αντέξουν για πολύ».
«Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη».
«Ότι οι λεγόμενοι “πραχτικοί άνθρωποι” –κατά πλειονότητα αστοί– μας κοροϊδεύουν, είναι χαρακτηριστικό. Εκείνοι βλέπουν το τίποτα. Εμείς το παν».
«Πού βρίσκεται η αλήθεια, θα φανεί μια μέρα, όταν δεν θα ’μαστε πια εδώ».
«Θα είναι όμως, εάν αξίζει, το έργο κάποιου απ’ όλους εμάς. Και αυτό θα σώσει την τιμή όλων μας – και της εποχής μας».
Τον λόγο του ποιητή συμπληρώνει θαυμάσια το ακόλουθο σύνθημα, γραμμένο σε κάποιον τοίχο της δαιμονόπληκτης Ελλάδας:
«Το άλλο μισό της βαρβαρότητας είναι να την ανέχεσαι».
[*] «Καινούργια βαρβαρότητα απειλεί να μας κουκουλώσει», εις: Συν τοις άλλοις, εκδ. Ύψιλον, Αθήνα 2011, σελ. 150 (από συνέντευξη στον Γ. Πηλιχό, ΤΑ ΝΕΑ, 26.11.1976).
Κωνσταντίνος Βαθιώτης
1 σχόλιο:
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!
Δημοσίευση σχολίου