«Στην Ιαπωνία, οι μαθητές δεν εξετάζονται σε κανένα μάθημα μέχρι τα 10 τους χρόνια διότι πιστεύουν ότι τα πρώτα χρόνια του σχολείου δεν πρέπει να ξοδεύονται σε γνώσεις αλλά για να πλάσουν τον χαρακτήρα των παιδιών. Διδάσκονται το πως να είναι ευγενικοί στους άλλους και στα ζώα, το να μοιράζονται, και το πως να είναι δίκαιοι και συμπονετικοί. Όταν τελειώσει η τελευταία ώρα, οι μαθητές θα χωριστούν σε ομάδες και θα αρχίσουν το καθάρισμα του σχολείου: τάξεις, κυλικείο, εστιατόριο, μέχρι και τουαλέτες.
Οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται στην ίδια θέση στην κοινωνική ιεραρχία με τους γιατρούς, αν όχι υψηλότερα. Αυτό βέβαια οφείλεται στην απίστευτα σκληρή εκπαίδευση που πρέπει να έχει κάποιος πριν μπει στην τάξη – μια εκπαίδευση που δε σταματά ποτέ. Όταν ένας μαθητής κάνει μια αταξία εκτός σχολείου, η κοινωνία στρέφεται στους δασκάλους του οι οποίοι αναλαμβάνουν το 100% της ευθύνης. Είσαι ο καθρέφτης του σχολείου και όχι του σπιτιού σου»
6 σχόλια:
Μιά χώρα, που δεν εκμηδένισε το παρελθόν και τίς παραδόσεις της
ώς προϋπόθεση για να
βαδίσει στον "σύγχρονο" κόσμο
κι έτσι δεν χάθηκε
ο κοινός νούς...
(Ώς τώρα ...)
Καλά όλα αυτά Αλλά ΘΕΟ δεν γνωρίζουν...στα ξόανα πιστεύουν κ την τεχνολογία.Τελος πάντων από τους Κινέζους τους συμπαθώ ποιο πολύ . Αλλά κ μεις οι Νεοέλληνες που γνωρίζουμε ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΘΕΟ πιστεύουμε;;;
Εμείς, όντες κάποτε το φώς τής οικουμένης ...
και διατηρώντας ο λαός μας
την πίστη του,
στο μεγαλύτερο μέρος του
-μέχρι δυό γενιές πρίν-
κ α θ α ρ ή και ε ι λ ι κ ρ ι ν ή
παρόλες τίς προσπάθειες τών εμπόρων τών εθνών να μάς αλλοτροιώσουν,
τύχαμε "ιδιαίτερης προσοχής"...
και συσρηματικής επανεκπαίδευσης
με ύ π ο υ λ ο και υπόγειο τρόπο
ιδιαίτερα στην μεταπολεμική εποχή
ώστε να λατρέψουμε τελικά το χρυσό και τ'αργύρια ενός επίγειου
φανταχτερού κι ανούσιου
επίγειου παραδείσου...
μόνιμα επισκιασμένου από το άγχος
τού αύριο
το άγχος μιάς επιβίωσης
α τ ο μ ι κ η ς... ξέχωρα...
και συχνά ενάντια στον αδερφό μας,
τον πλησιον μας...
και καταντήσαμε ετσι, σιγά σιγά, αυτό που είμαστε σήμερα...
...
Κι όμως τουλάχιστον μιά μαγιά θα διασωθεί, όπως γίνεται παντα με το Λαό τού Θεού...
Άς μάς χαρίζει ο Θεος μας μετάνοια
κι όλα τ'άλλα
θα πάρουν τον δρόμο τους...!
Μπορεί οι μαθητές στην Ιαπωνία να μην κάνουν κοπάνες από το σχολείο, να μην αργούν να πάνε στα μαθήματα, να μην αγνοούν ποτέ όσα τους διδάσκει ο καθηγητής τους την ώρα του μαθήματος, μπορεί το ιαπωνικό εκπαιδευτικό σύστημα να κατατάσσεται στα δέκα καλύτερα παγκοσμίως από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (WEF) και την Παγκόσμια Έκθεση Ανταγωνιστικότητας, ωστόσο μεταξύ του 1972 και του 2013, αυτοκτόνησαν 18.084 παιδιά.
Μπορεί να μην δίνουν εξετάσεις μέχρι κάποια ηλικία αλλά η περίοδος προετοιμασίας για το πανεπιστήμιο είναι η χειρότερη παγκοσμίως. Ας μην βλέπουμε μόνο τα καλά. Η πίεση που ασκείται σε αυτά τα παιδιά από την αρχή, ασχέτως εξετάσεων, έρχεται με την εκμάθηση της υπακοής και του σεβασμού, που τελικά σε πολύ μεγάλη μερίδα παιδιων προκαλεί ψυχολογικά προβλήματα.
Δεν είναι όλα τέλεια, δεν είναι όλα μαύρα. Αλλά ας τα βλέπουμε συνολικά και όχι αποσπασματικά.
Έμεις οι Έλληνες ως ορθόδοξος λαός, ορθόδοξοι γονείς δεν κοιτάμε πως να μάθουμε τα παιδιά μας το ορθόδοξα φρόνημα, ξενοκοιτάμε. Η ορθοδοξία μας είναι το κλειδί και οι άγιοι μας η πόρτες
Μην αυτοκατακρίνεσαι ...
Σε μας τον Ορθόδοξο Χριστιανικό Ελληνικό λαό φρόντισαν οι Στοές, τα υπόγεια, ρετιρέ και σαλόνια να ξεχάσουμε το ορθόδοξο φρόνημα όπως κ τα παιδιά μας...
Μεγάλα κ υψηλά τριγύρω μας έκτισαν τείχη...
Κ δεν μπορούσαμε να ακούσουμε ποτέ τον κρότο των κτιστών....
Δημοσίευση σχολίου