Η σοφία είναι ανεξάντλητος θησαυρός

Διαβάζετε το Ψαλτήρι, το Ευαγγέλιο, την Παλαιά Διαθήκη. Είναι πλούτος, αφού εκεί στηρίχθηκαν όλοι τους. Είναι η πηγή, είναι η βάσις. Ποτέ δεν χορταίνεται. «Ως γλυκέα τω λάρυγγί μου τα λόγια σου, υπέρ μέλι τω στόματι μου». Δεν λέει σαν μέλι, αλλά υπέρ μέλι τω στόματι μου, για να δείξει την εξαιρετικά μεγάλη γλυκύτητα που έχουν τα λόγια του Θεού. Να διαβάζετε και, όταν βρίσκετε κάτι καλό, να μου το λέτε κι εμένα. Κάντε μια ελεημοσύνη σ’ εμένα τον διψασμένο και πεινασμένο!

Ελάτε, τώρα, πάρτε τις Παροιμίες. Ανοίξτε και διαβάστε μου.

-«Η σοφία ωκοδόμησεν εαυτή οίκον και υπήρεισε στύλους επτά, εσφαξε τα εαυτής θύματα, εκέρασεν εις κρατήρα τον εαυτής οίνον, και ητοιμάσατο την εαυτής τράπεζαν. απέστειλε τούς εαυτής δούλους, συγκαλούσα μετά υψηλού κηρύγματος επί κρατήρα λέγουσα. ος εστιν άφρων, εκκλινάτω πρός με, και τοις ενδεέσι φρενών είπεν, Έλθετε, φάγετε των εμων άρτων, και πίετε οίνον, όν εκέρασα υμίν». (Παροιμ. 9: 1-15)

-Θησαυρό ηύραμε! Σοφία είναι ο Χριστός. Εδώ μιλάει ξεκάθαρα για την Εκκλησία, για τα επτά μυστήρια και κυρίως για το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Εγώ τα έχω χωνεμένα και τα βγάζω τώρα, έτσι μου ‘ρχονται από μέσα μου. Αλλά πως θα αγαπήσομε τη σοφία, για να μας αγαπήσει κι εκείνη; Πως θα αναπτυχθεί αυτή η σχέση, όταν ζει κανείς ακόμη με τα πάθη; Και ο απόστολος Παύλος στην αρχή, πριν να τον πλημμυρίσει η χάρις, έλεγε: «Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος, τις με ρυσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου; ». Αλλά μετά, που ζούσε μέσα του τον Χριστό, συνεχώς έλεγε: «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοι Χριστός. Και συνέχομαι δε εκ των δυο, την επιθυμίαν έχων εις το αναλύσαι και συν Χριστώ είναι, πολλώ μάλλον κρείσσον….».…

Στο βιβλίο των Παροιμιών παρουσιάζεται όλο το μεγαλείο, η πηγή και οι δωρεές της σοφίας. Συγκεκριμένα στο όγδοο κεφάλαιο. Διαβάστε μου.

«Συ την σοφίαν κηρύξεις, ίνα φρόνησίς σοι υπακούση· επί γαρ των υψηλών άκρων εστιν, ανά μέσον δε των τρίβων έστηκε· παρά γαρ πύλαις δυναστών παρεδρεύει, εν δε εισόδοις υμνείται. Υμάς, ω άνθρωποι, παρακαλώ και προΐεμαι εμήν φωνήν υιοίς ανθρώπων·». (Παροιμ.η´ 1-4 )

-Προσέχετε εδώ το «προΐεμαι».

– «Λάβετε παιδείαν και μη αργύριον, και γνώσιν υπέρ χρυσίον δεδοκιμασμένον· 11 κρείσσων γαρ σοφία λίθων πολυτελών, παν δε τίμιον ουκ άξιον αυτής εστιν. 12 εγώ η σοφία κατεσκήνωσα βουλήν, και γνώσιν και έννοιαν εγώ επεκαλεσάμην. 13 φόβος Κυρίου μισεί αδικίαν, ύβριν τε και υπερηφανίαν και οδούς πονηρών· μεμίσηκα δε εγώ διεστραμμένας οδούς κακών. 14 εμή βουλή και ασφάλεια, εμή φρόνησις, εμή δε ισχύς· 15 δι᾿ εμού βασιλείς βασιλεύουσι και οι δυνάσται γράφουσι δικαιοσύνην· 16 δι᾿ εμού μεγιστάνες μεγαλύνονται, και τύραννοι δι᾿ εμού κρατούσι γης. 17 εγώ τους εμέ φιλούντας αγαπώ, οι δε εμέ ζητούντες ευρήσουσι χάριν. 18 πλούτος και δόξα εμοί υπάρχει και κτήσις πολλών και δικαιοσύνη. 19 βέλτιον εμέ καρπίζεσθαι υπέρ χρυσίον και λίθον τίμιον, τα δε εμά γεννήματα κρείσσω αργυρίου εκλεκτού. 20 εν οδοίς δικαιοσύνης περιπατώ και ανά μέσον τρίβων δικαιοσύνης αναστρέφομαι, 21 ίνα μερίσω τοις εμέ αγαπώσιν ύπαρξιν και τους θησαυρούς αυτών εμπλήσω αγαθών. εάν αναγγείλω υμίν τα καθ᾿ ημέραν γινόμενα, μνημονεύσω τα εξ αιώνος αριθμήσαι. 22 Κύριος έκτισέ με αρχήν οδών αυτού εις έργα αυτού, 23 προ του αιώνος εθεμελίωσέ με εν αρχή, προ του την γην ποιήσαι 24 και προ του τας αβύσους ποιήσαι, προ του προελθείν τας πηγάς των υδάτων, 25 προ του όρη εδρασθήναι, προ δε πάντων βουνών γεννά με. 26 Κύριος εποίησε χώρας και αοικήτους και άκρα οικούμενα της υπ᾿ ουρανόν. 27 ηνίκα ητοίμαζε τον ουρανόν, συμπαρήμην αυτώ, και ότε αφώριζε τον εαυτού θρόνον επ᾿ ανέμων· 28 ηνίκα ισχυρά εποίει τα άνω νέφη, και ως ασφαλείς ετίθει πηγάς της υπ᾿ ουρανόν 29 και ισχυρά εποίει τα θεμέλια της γης, 30 ήμην παρ᾿ αυτώ αρμόζουσα».’

Είδατε που ονομάζει τον Ιησού Χριστό Σοφίαν του Θεού; Σοφία, λοιπόν, είναι ο Υιός και Λόγος του Θεού. Και όλα τα γνωρίσματα της σοφίας είναι και γνωρίσματα του Υιού του Θεού. Ο Χριστός είναι η Σοφία. Το βλέπουμε αυτό και στον απόστολο Παύλο. Λέει. Ο Χριστός είναι «σοφία από Θεού και δύναμις».

Διαβάστε μου από την αγαπημένη μου, την Σοφία Σολομώντος. Διαβάστε μου τον ύμνο προς την σοφία.

-«Ταύτην εφίλησα και εξεζήτησα εκ νεότητός μου και εζήτησα νύμφην αγαγέσθαι εμαυτώ και εραστής εγενόμην του κάλλους αυτής… 4 μύστις γαρ εστι της του Θεού επιστήμης και αιρετίς των έργων αυτού… 7και ει δικαιοσύνην αγαπά τις, οι πόνοι ταύτης εισίν αρεταί· σωφροσύνην γαρ και φρόνησιν εκδιδάσκει, δικαιοσύνην και ανδρείαν, ων χρησιμώτερον ουδέν εστιν εν βίω ανθρώποις. 8 ει δε και πολυπειρίαν ποθεί τις, οίδε τα αρχαία και τα μέλλοντα εικάζειν, επίσταται στροφάς λόγων και λύσεις αινιγμάτων, σημεία και τέρατα προγινώσκει και εκβάσεις καιρών και χρόνων. 9 έκρινα τοίνυν ταύτην αγαγέσθαι προς συμβίωσιν, ειδώς ότι έσται μοι σύμβουλος αγαθών και παραίνεσις φροντίδων και λύπης… 16 εισελθών εις τον οίκόν μου προσαναπαύσομαι αυτή· ου γαρ έχει πικρίαν η συναναστροφή αυτής, ουδέ οδύνην η συμβίωσις αυτής, αλλά ευφροσύνην και χαράν. 17 ταύτα λογισάμενος εν εμαυτώ και φροντίσας εν καρδία μου ότι εστιν αθανασία εν συγγενεία σοφίας… περιήειν ζητών όπως λάβω αυτήν εις εμαυτόν. (Σοφία Σολ. 8 : 2,4,7-9,16-17 )

-Λέει η αγαπημένη μου:

«Ανεκλιπής γαρ θησαυρός εστιν ανθρώποις, ον οι χρησάμενοι προς Θεόν εστείλαντο φιλίαν διά τας εκ παιδείας δωρεάς συσταθέντες». (Σοφία Σολ. 7:14) ……
Η σοφία είναι ανεξάντλητος θησαυρός. Αυτόν τον πλούτο της θείας χάριτος τον απέκτησε ο Σολομών, διότι νέος, είκοσι ετών, δεν εζήτησε από τον Θεό τίποτα άλλο, παρά τη σοφία. Αυτός που γνώρισε τη σοφία από μικρή ηλικία είναι ευτυχισμένος. Δεν θα κοπιάσει αργότερα να τη βρει, γιατί θα ‘ναι κοντά του. «Ο ορθρίσας προς αυτήν ου κοπιάσει, πάρεδρον γαρ ευρήσει των πυλών αυτού». Αυτό ταιριάζει με κάτι άλλο του Δαυίδ: « Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία… και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου… και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξον με. ». ( ψαλμ. 142:10 και 50:12,14)

Αυτή η εκζήτησις του Σολομώντος φαίνεται καθαρά στο ένατο κεφάλαιο. Διαβάστε μου, είναι σημαντικό.

-«Θεέ των πατέρων και Κύριε του ελέους ο ποιήσας τα πάντα εν λόγω σου 2 και τη σοφία σου κατεσκεύσασας άνθρωπον, ίνα δεσπόζη των υπό σου γενομένων κτισμάτων.. 4 δος μοι την των σων θρόνων πάρεδρον σοφίαν και μη με αποδοκιμάσης εκ παίδων σου…. 6 καν γαρ τις η τέλειος εν υιοίς ανθρώπων, της από σου σοφίας απούσης, εις ουδέν λογισθήσεται… 9 και μετά σου η σοφία η ειδυία τα έργα σου και παρούσα, ότε εποίεις τον κόσμον, και επισταμένη τι αρεστόν εν οφθαλμοίς σου και τι ευθές εν εντολαίς σου. 10 εξαπόστειλον αυτήν εξ αγίων ουρανών και από θρόνου δόξης σου πέμψον αυτήν, ίνα συμπαρούσά μοι κοπιάση και γνω τι ευάρεστόν εστι παρά σοι. 11 οίδε γαρ εκείνη πάντα και συνίει και οδηγήσει με εν ταίς πράξεσί μου σωφρόνως και φυλάξει με εν τη δόξη αυτής·.. 13 τις γαρ άνθρωπος γνώσεται βουλήν Θεού; η τις ενθυμηθήσεται τι θέλει ο Κύριος;… 17 βουλήν δε σου τις έγων, ει μη συ έδωκας σοφίαν και έπεμψας το άγιόν σου πνεύμα από υψίστων; 18 και ούτως διωρθώθησαν αι τρίβοι των επί γης, και τα αρεστά σου εδιδάχθησαν άνθρωποι, 19 και τη σοφία εσώθησαν». (Σοφία Σολ. 6)

-Είδατε τι λέγει στο στίχο 17; «Βουλήν δε σου τις έγων, ει μη συ έδωκας σοφίαν και έπεμψας το άγιόν σου πνεύμα από υψίστων; ». Το εννοείτε; Ελάτε τώρα να δούμε τα παράλληλα και στον απόστολο Παύλο. Τι γράφει στους Κορινθιους;

-«Που σοφός; Που γραμματεύς; που συζητητής του αιώνος τούτου; ουχί εμώρανεν ο Θεός την σοφίαν του κόσμου τούτου; 21 επειδή γαρ εν τη σοφία του Θεού ουκ έγνω ο κόσμος διά της σοφίας τον Θεόν, ευδόκησεν ο Θεός διά της μωρίας του κηρύγματος σώσαι τους πιστεύοντας. 22 επειδή και Ιουδαίοι σημείον αιτούσι και Ελληνες σοφίαν ζητούσιν, 23 ημείς δε κηρύσσομεν Χριστόν εσταυρωμένον, Ιουδαίοις μεν σκάνδαλον, Ελλησι δε μωρίαν, 24 αυτοίς δε τοις κλητοίς, Ιουδαίοις τε και Ελλησι, Χριστόν Θεού δύναμιν και Θεού σοφίαν· 25 ότι το μωρόν του Θεού σοφώτερον των ανθρώπων εστί, και το ασθενές του Θεού ισχυρότερον των ανθρώπων εστί. ». (Κορινθ. Α΄, α΄20–25)

Είδατε την ομοιότητα που έχουν αυτά τα δυο κείμενα; Είναι γραμμένα σε δυο τόσο διαφορετικές εποχές, αλλά ο λόγος του Θεού μένει αυτός εις τον αιώνα. Το έκτο κεφάλαιο είναι αριστούργημα. Μιλάει για τα γνωρίσματα της σοφίας και για το πόσο εύκολα μπορούμε να την αποκτήσουμε.

– «Λαμπρά και αμάραντός εστιν η σοφία και ευχερώς θεωρείται υπό των αγαπώντων αυτήν και ευρίσκεται υπό των ζητούντων αυτήν, · 13 φθάνει τους επιθυμούντας προγνωσθήναι. 14 ο ορθρίσας προς αυτήν ου κοπιάσει, πάρεδρον γαρ ευρήσει των πυλών αυτού… 16 ότι τους αξίους αυτής αύτη περιέρχεται ζητούσα και εν ταίς τρίβοις φαντάζεται αυτοίς ευμενώς και εν πάση επινοία υπαντά αυτοίς». (Σοφία Σολ. 6:12, 16)

-‘«Ου κοπιάσει» δηλαδή ‘’ακόπως εν επιγνώσει’’. ‘’Λαμπρά και αμάραντος’’ ακτινοβολεί και ουδέποτε μαραίνεται. ‘’Ευχερώς’’, είναι πολύ εύκολο να την αποκτήσεις, αρκεί να υπάρχει ειλικρινής επιθυμία, ‘’φθάνει τους επιθυμούντας προγνωσθηναι’’. Ναι, τους χαιρετάει η σοφία, παρουσιάζεται στον δρόμο τους και οι επιθυμούντες αυτήν την αγκαλιάζουν κι αυτή τους γεμίζει με τη χάρι της.

– «3 Εάν γαρ την σοφίαν επικαλέση και τη συνέσει δως φωνήν σου, την δε αίσθησιν ζητήσης μεγάλη τη φωνή, 4 και εάν ζητήσης αυτήν ως αργύριον και ως θησαυρούς εξερευνήσης αυτήν, 5 τότε συνήσεις φόβον Κυρίου και επίγνωσιν Θεού ευρήσεις. 6 ότι Κύριος δίδωσι σοφίαν, και από προσώπου αυτού γνώσις και σύνεσις· ».

-Είδατε; Εάν, λοιπόν, ζητήσεις «μεγάλη τη φωνή» την επίγνωση του Θεού, θα σου τη δώσει ο Θεός. Κι όταν λέει «μεγάλη τη φωνή», θέλει να πει μεγαλοφώνως, δυνατά, αλλά εννοεί εσωτερική φωνή. Όπως συνέβη με τον Μωυσή, που, πιεζόμενος από τους Ισραηλίτες κατά την έξοδό τους από την Αίγυπτο, φώναζε δυνατά τον Κύριο, αλλά νοερώς, εσωτερικά. Και τότε ο Κύριος, του μίλησε και του είπε: «Τι βοας προς με; ».

Καταλάβατε; Η επίγνωσις του Θεού δίδεται από τον Κύριο. Λες το: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με» και, όταν έλθει ένας λογισμός, πρέπει να φωνάξεις: «Κύριε Ιησού Χριστέ…» για να υπερφαλαγγίσεις τον άλλο, τον κακό.

Θα σας πω κάτι, για να το καταλάβετε πιο καλά. Κάθεστε δίπλα σε μια λίμνη ήρεμη. Πετάτε μια πετριτσα, κάνει κύματα. Στη συνέχεια πετάτε μιαν άλλη, πιο μεγάλη, τα κύματα γίνονται πιο μεγάλα και καλύπτουν, υπερφαλαγγίζουν τα μικρά. «Νόει α λέγω;»

Όλες τις μεγάλες αλήθειες θα τις γνωρίσετε μελετώντας την Αγία Γραφή και τους πατέρες. Εκεί κρύβεται όλη η σοφία. Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει τη Γραφή, παρά μόνον εκείνος που ξέρει όλη τη Γραφή. Έτσι θα είσαστε και έτοιμοι να δίδετε λόγον παντί τω αιτούντι.

Τω απείρω ελέει σου, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς, Αμήν.