Ο αγαπημένος Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι,
σαν σήμερα γεννήθηκε το 1840. Ως ένας από τους πιο γνωστούς και
χιλιοπαιγμένους μουσουργούς της ρωσικής σχολής, ο υπέροχος Τσαϊκόφσκι
ήρθε στον κόσμο για να τον γεμίσει με υπέροχες μελωδίες. Πολυγραφότατος
και ακούραστος, ο Τσαϊκόφσκι έγραψε όπερες, μπαλέτα, χορωδιακά,
συμφωνίες, κονσέρτα, κουαρτέτα και αναρίθμητα κομμάτια για πιάνο,
μένοντας στην Ιστορία για την πλούσια και συγκινησιακά φορτισμένη
μουσική του.
Οι άλλοτε δυνατές, άλλοτε ευαίσθητες και συχνά μελαγχολικές μελωδίες του τον έχουν κάνει αναγνωρίσιμο στα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης, μένοντας στην ιστορία της μουσικής ως ένας από τους διασημότερους συνθέτες όλων των εποχών. Ποιος δεν έχει απολαύσει εξάλλου τις μελωδίες της «Λίμνη των Κύκνων», της «Ωραίας Κοιμωμένης» αλλά και του «Καρυοθραύστη»;
Όπως έχει πει: "Η μουσική είναι ένας αληθινός φίλος, είναι το καταφύγιο και η παρηγοριά, είναι ένας λόγος για τον οποίο αξίζει να ζεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ακόμη και οι μεγαλύτερες μουσικές μεγαλοφυίες έχουν εργαστεί μερικές φορές χωρίς έμπνευση. Αυτός ο επισκέπτης (έμπνευση) δεν έρχεται στην πρώτη πρόσκληση. Πρέπει πάντα να δουλεύουμε. Ένας καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του δεν πρέπει ποτέ να σταματάει την δουλειά με την σκέψη ότι δεν έχει έμπνευση. Αν περιμένουμε πότε θα έρθει, χωρίς να προσπαθήσουμε να την συναντήσουμε στα μισά του δρόμου, μπορούμε εύκολα να γίνουμε αποτυχημένοι. Πρέπει να είμαστε υπομονετικοί και να πιστέψουμε ότι η έμπνευση θα έρθει σε εκείνους που μπορούν να ακούσουν την ψυχή τους. Μα για να συμβεί αυτό, πρέπει να δουλεύεις συνεχώς με την ψυχή. Κάθομαι κάθε μέρα μετά τις 9 το πρωί στο πιάνο και ξεκινάω να παίζω περιμένοντας τις μούσες να έρθουν. Θέλω να είμαι πανέτοιμος και περιμένω με αγωνία αυτό το ραντεβού. Και όταν τελικά έρχονται η καρδιά χτυπάει δυνατά. Όπου δεν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει και μουσική. Η μουσική ηρεμεί, φωτίζει, καθαρίζει τις ψυχές μας. Έχει τη δύναμη να εξηγεί χιλιάδες συναισθήματα που νιώθουμε και δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με λέξεις. Γιατί όπου τα λόγια στερεύουν, αρχίζει η μουσική.."
Μουσική - στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Τραγούδι: Ελένη Τσαλιγοπούλου
Έχω ένα μυστικό,
έναν μικρό σταυρό στο σώμα μου
κι έναν εσπερινό στα λόγια μου.
Έχω και μια πληγή,
μια ανοιχτή ευχή στο χέρι μου
να πίνεις κάθε αυγή, αστέρι μου.
Αλλάζει κάθε που βραδιάζει
τ’ όνειρο μου μοιάζει να `ναι ποταμός.
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι
τ’ όνειρο του Άδη είν’ ο ουρανός.
Έχω ένα φυλαχτό,
ένα μικρό θεό στον ύπνο μου
κι έναν αυγερινό στον κήπο μου.
Και κάθε Κυριακή
μες στη μικρή μου αυλή χάνομαι,
γεννιέμαι απ’ την αρχή κι αισθάνομαι.
Αλλάζει κάθε που βραδιάζει
τ’ όνειρο μου μοιάζει να `ναι ποταμός.
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι
τ’ όνειρο του Άδη είν’ ο ουρανός.
Οι άλλοτε δυνατές, άλλοτε ευαίσθητες και συχνά μελαγχολικές μελωδίες του τον έχουν κάνει αναγνωρίσιμο στα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης, μένοντας στην ιστορία της μουσικής ως ένας από τους διασημότερους συνθέτες όλων των εποχών. Ποιος δεν έχει απολαύσει εξάλλου τις μελωδίες της «Λίμνη των Κύκνων», της «Ωραίας Κοιμωμένης» αλλά και του «Καρυοθραύστη»;
Όπως έχει πει: "Η μουσική είναι ένας αληθινός φίλος, είναι το καταφύγιο και η παρηγοριά, είναι ένας λόγος για τον οποίο αξίζει να ζεις.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ακόμη και οι μεγαλύτερες μουσικές μεγαλοφυίες έχουν εργαστεί μερικές φορές χωρίς έμπνευση. Αυτός ο επισκέπτης (έμπνευση) δεν έρχεται στην πρώτη πρόσκληση. Πρέπει πάντα να δουλεύουμε. Ένας καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του δεν πρέπει ποτέ να σταματάει την δουλειά με την σκέψη ότι δεν έχει έμπνευση. Αν περιμένουμε πότε θα έρθει, χωρίς να προσπαθήσουμε να την συναντήσουμε στα μισά του δρόμου, μπορούμε εύκολα να γίνουμε αποτυχημένοι. Πρέπει να είμαστε υπομονετικοί και να πιστέψουμε ότι η έμπνευση θα έρθει σε εκείνους που μπορούν να ακούσουν την ψυχή τους. Μα για να συμβεί αυτό, πρέπει να δουλεύεις συνεχώς με την ψυχή. Κάθομαι κάθε μέρα μετά τις 9 το πρωί στο πιάνο και ξεκινάω να παίζω περιμένοντας τις μούσες να έρθουν. Θέλω να είμαι πανέτοιμος και περιμένω με αγωνία αυτό το ραντεβού. Και όταν τελικά έρχονται η καρδιά χτυπάει δυνατά. Όπου δεν υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει και μουσική. Η μουσική ηρεμεί, φωτίζει, καθαρίζει τις ψυχές μας. Έχει τη δύναμη να εξηγεί χιλιάδες συναισθήματα που νιώθουμε και δεν μπορούμε να εξηγήσουμε με λέξεις. Γιατί όπου τα λόγια στερεύουν, αρχίζει η μουσική.."
Μουσική - στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Τραγούδι: Ελένη Τσαλιγοπούλου
Έχω ένα μυστικό,
έναν μικρό σταυρό στο σώμα μου
κι έναν εσπερινό στα λόγια μου.
Έχω και μια πληγή,
μια ανοιχτή ευχή στο χέρι μου
να πίνεις κάθε αυγή, αστέρι μου.
Αλλάζει κάθε που βραδιάζει
τ’ όνειρο μου μοιάζει να `ναι ποταμός.
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι
τ’ όνειρο του Άδη είν’ ο ουρανός.
Έχω ένα φυλαχτό,
ένα μικρό θεό στον ύπνο μου
κι έναν αυγερινό στον κήπο μου.
Και κάθε Κυριακή
μες στη μικρή μου αυλή χάνομαι,
γεννιέμαι απ’ την αρχή κι αισθάνομαι.
Αλλάζει κάθε που βραδιάζει
τ’ όνειρο μου μοιάζει να `ναι ποταμός.
Σκοτάδι του έρωτα σημάδι
τ’ όνειρο του Άδη είν’ ο ουρανός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου