ΤΟ ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΣΑΣ

 

Ἡ  ΓΛΥΚΟΘΕΟΛΑΛΟΣ Μητέρα Παναγία,μας ἐβεβαίωσε προφητικὰ , πρὶν 2000 χρόνια σχεδόν, πὼς  : «ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί·»  (Λουκ.α΄,48)

Καὶ πράγματι, δὲν διάβηκε χρόνος καὶ τόπος, σὲ κάθε γενιὰ, ποὺ νὰ μὴν ἀνυμνήθηκε , δοξολογήθηκε, μακαρίστηκε λυρικά καὶ τιμήθηκε ἀπεριόριστα ὡς ἀνωτέρα ἀκόμη καὶ αὐτῶν τῶν Ἀρχαγγελικῶν ὑποστάσεων, ἡ Πανάχραντος Δέσποινα ἠμῶν Θεοτόκος.

Ὡς ἐκ τούτου ἀμέτρητοι, ὡς τὰ ἄστρα τοῦ στερεώματος,οἱ ὕμνοι καὶ οἱ στεναγμοὶ  εὐχαριστίας καὶ δεήσεως  πρὸς τὸ φωτεινόμορφο πρόσωπό  Της.

Μέσα λοιπὸν εἰς τὸ πλῆθος τῶν λειτουργικῶν κειμένων τῆς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας, ποὺ ἀνέθωραν ὑπὸ τῆς Ἁγιοπνευματικῆς αὔρας, βρίσκεται το «ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ» τό συγγραφέν ὐπό τοῦ Μοναχοῦ Ἀγαπίου Λάνδου τοῦ Κρητός (ἐν Βενετία 1643)καὶ ύστερα τὸ λατρεμένο προσευχητάριον τῶν φιλακόλουθων τό  «ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ» τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου(ἐν Βενετία 1796).

Ἐπίσης προσφάτως «ΝΕΟΝ ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ»συνέγραψε ο  Μακαριστὸς και λογιώτατος ὑμνογράφος Γέροντας Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης.

Θεοτοκάριον  ὅμως πρὸς τὴν Παναγία τὴνΠορταΐτισσα δὲν εἶχε ἐκδοθεῖ ἀκόμη.Μόνον 8 κανόνες, ἀνὰ ἦχον, ποὺ ἐμπεριέχονται στὸ τέλος τοῦ Θεοτοκαρίου ἀπὸ τὶς  ἐκδόσεις ἔκδ. «Ρηγοπούλου.»

Ὁ Πόθος καὶ ζῆλος μας  λοιπόν ὥστε νὰ ὑπάρξει καὶ τὸ Θεοτοκάριον τῆς πανενδόξου Παναγίαςτῆς Πορταϊτίσσης,  μας ὁδήγησε στὴν ἀναζήτηση καὶ σκαπάνη  ἐντὸς  τῶν λειτουργικῶν  κείμενων ἀπὸ τὰ ὁποία ἐρανισθήκαμε διαφόρους ὕμνους καὶ κανόνες τῆς Παναγίας μας  καὶ τοὺς  κατατάξαμε κατὰ σειρὰν εἰρμολογικὴ καὶ κατ’ ἦχον ,διαμορφώνοντας οὕτως 56  ὀμοιόδομους καὶ ποικοιλόηχους κανόνες . Κάποια δε τροπάρια ἐξ’αὐτῶν τα μεταποιήσαμε σὲ ἀναφορὰ  ἀνάλογη πρὸς τὴν ΚυρίαΠορταΐτισσα.

Ἡ ἐπέμβαση ὅμως ὑπῆρξε μονάχα ἁπλὴ καὶ ὀνομαστικὴ, ἀποφεύγοντας νὰ παρέμβουμε στὴν Δογματικὸ  περιεχόμενο καὶ Θεολογικὸ εἱρμὸ τῶν κειμένων.Π.χ.  στὸ τροπάριον :

«Μυριώνυμε Κόρη,ἡ γεννήσασα Λόγον τὸν ἀνὑμνούμεν ον…»  ἀντικαταστήσαμε τὸ «Μυριώνυμε» μὲ τὸ «Πορταΐτισσα», ἀναγράφοντας δηλαδή : «Πορταΐτισσα Κόρη, ἡ γεννήσασα Λόγον τὸν ἀνὑμνούμεν ον…» καὶ οὕτω καθεξῆς.(*)

Ἐπίσης μὲ τὴν προσπάθεια αὐτὴ δίνεται  ἡ δυνατότητα καὶ γιὰ τὴν ἀνάδειξη πολλῶν τροπαρίων –κανόνων , ἄνω τῶν 1800 σὲ ἀριθμό, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους δυστυχῶς μας εἶναι ἄγνωστοι ἢ ψάλλονται  σπανίως ἢ καθόλου ἀπὸ τοὺς Ἱεροψάλτες τῶν ἐνοριῶν λόγω τοῦ πλήθους καὶ πλούτου καὶ ἄλλων παραλλήλων λειτουργικῶν κειμένων καὶ ἀναγκῶν.

 

Φίλτατοι Θεοτοκόφιλοι ἀδελφοί μας Χριστιανοί, ἐλπίζουμε τὸ ἀνὰ  χείρας ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ ΤΗΣ ΠΟΡΤΑΪΤΙΣΗΣ   , τὸ ἐπιμεληθὲν μὲν  ἀπὸ ἁμαρτωλὰ  χέρια ἀλλὰ ἀναφερόμενον στὴν Ἠλιοστάλακτο καὶ Πάναγνο  Θεοκυήτωρ, νὰ ἀποτελέσει ἕνα ἀκόμη ἄνθος στὸ  Εἰκονοστάσι τῆς γαληνομόρφου  Μητέρας μας , μία ἀκόμη σταγόνα στὸν ὠκεανὸ τῆς ὕμνησης καὶ λατρείας ἁπασῶν τῶν γενεῶν πρὸς τὸ πάναγνον πρόσωπό Της καὶ παράλληλα ἀφορμὴ γιὰ περισσότερη ,θερμὴ καὶ κατανυκτικὴ  προσευχὴ ,καθὼς καὶ γιὰ πνευματικὴ ὠφέλεια τῶν δεομένων Χριστιανῶν, ἀφοῦ καὶ μόνο μία ἁπλὴ μελέτη τῶν συγκεκριμένων τροπαρίων πλουτίζει σὲ πνευματικὲς γνώσεις καὶ θησαυρὸ οὐρανίων ἐννοιῶν  κάθε πιστό.

Τέλος, χρέος ἀναγκαῖον ἐστίν, ὅπως εὐχαριστήσουμε θερμὰ τὸν Πανοσολογιότατον Καθηγούμενο ,Ἱερομόναχον Ναθαναὴλ καὶ ὅλη τὴν ἀγαπητὴ συνοδεία τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων τοῦ Ἁγίου Ὅρους γιὰ τὴν βοήθεια καὶ πνευματικὴ στήριξη ποὺ τόσα χρόνια δείχνουν πρὸς ἐμᾶς καὶ ὅλους τους προσκυνητὲς τῆς Παναχράντου  Προστάτιδος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ ἁπάσης της οἰκουμένης, Κυρίας Πορταϊτίσσης.

Εὐχόμαστε ἡ Μητροπάρθενος Παναγία νὰ μᾶς ἔχει πάντοτε στὴν γλυκυτάτη ἀγκάλη τῆς προσάγοντάς μας  ἀσφαλῶς πρὸς τὸν Υἱόν της καὶ Υἱὸν Τοῦ Θεοῦ,τὸν Κύριον ἠμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.

Ἱερεὺς π.Διονύσιος Ταμπάκης

Ἱερὸς Ναὸς ΠΑΝΑΓΙΑΣ ,παλαιοῦ Ναυπλίου.