Πριν λίγες μέρες κηδεύτηκε ο πάτερ
Kosta Pllumbi από το Ελμπασάν, ένας από τους παλιούς κληρικούς της
Αλβανίας, που προερχόταν από ορθόδοξη οικογένεια των κρυπτοχριστανών της
Σπαθίας, με μεγάλη προσφορά στην Ορθοδοξία.
Καλό παράδεισο!
Παραπέμπω σε αποσπάσματα από το βιβλίο του π. Ελευθέριου Καρακίτσιου με τίτλο "Ορθόδοξοι Ιερείς και Διάκονοι που επέζησαν του άθεου καθεστώτος στην Αλβανία (1945-1990)" :
"Είμεθα στην Νεζάν της Σπαθίας του νομού Ελμπασάν στις 9-12-1994.
Συζητούμε για την ζωή του με τον πατέρα Κωνσταντίνο Πελούμπι.
-Παπά Κώστα πείτε μας για την οικογένεια σας, για την ζωή σας, πότε γεννηθήκατε και πότε γίνατε ιερεύς;
-Έχω γεννηθεί στις 18 Αυγούστου 1923 σε
φτωχή οικογένεια. Η μητέρα μου με άφησε ορφανό 2 χρονών. Ασχολήθηκα με
την κτηνοτροφία, ήμουνα τσοπάνος στα πρόβατα από μικρός. Ζούσα με τ'
αδέρφια μου και ασχολούμαστε με την γεωργία. Από μικρός είχα μέσα μου
την πίστη την Ορθόδοξο που κληρονόμησα από τον πατέρα κρυφά. Μικρό παιδί
που βοσκούσα τα πρόβατα με τους συνομήλικους παίζαμε και εγώ έκανα τον
παπά και στεφάνωνα εκείνους. Αγαπούσα το λειτούργημα του παπά.
Όταν έγινα 18 χρονών έφυγα αντάρτης στο
βουνό έως ότου έφυγαν οι Γερμανοί, έκανα κοντά τέσσερα χρόνια. Την 1η
Ιανουαρίου 1947 τελείωσα και ασχολούμαι μετά με την γεωργία. Ημουν
πτωχός αλλά τίμιος. Παντρεύτηκα το 1952 και μετά από δυο χρόνια πήγα να
γίνω ιερεύς. Ρώτησα τον πατέρα Σπύρο του Ελμπασάν να πηγαίνω στο
σεμινάριο για ιερεύς.
Μετά πήγα στον παπά Πέτρο ο οποίος με
δέχθηκε ευχαρίστως και μου είπε ''παρόλο που η Σπαθία έχει μόνον έναν
παπά, τον Ναούμ Κορυτσάρη θα σε κάνουμε κι εσένα''. Έκανα ένα χρόνο
σεμινάριο και έγινα παπάς στα 1954. Υπηρέτησα στα χωριά του νομού
Ελμπασάν όπως Κούκεν, Σέϊζεν, Τρεψενίστ και Κρουεζιάρ, περίπου 6 χρόνια.
Το 1959 ήλθα εδώ στη Νεζάν όπου διακόνησα την εκκλησία του Χριστού μας
ως το 1967 που απαγόρεψε την θρησκεία ο Χότζας.
-Τον καιρό που υπηρετούσατε ιερεύς τι νιώθατε;
-Αισθανόμουν καλά, η θρησκεία ήταν
ζωντανή. Όλος ο κόσμος την αγαπούσε και τον καιρό της Τουρκοκρατίας
προσπάθησαν να μας αλλαξοπιστήσουν με το ζόρι. Οι παππούδες μας για να
αποφύγουν τις θανατώσεις άλλαξαν τα ονόματα όχι όμως και την πίστη που
την κράτησαν κρυφά. Παράδειγμα ο πατέρας μου λεγόταν Ιακώβ ενώ στην κρατική εξουσία φαινόταν Λούλε.
Ολοι οι κάτοικοι είχαν διπλά ονόματα, φανερό το μωαμεθανικό και κρυφό
το χριστιανικό. [...] Μια φορά στο χωριό έχουν έλθει Ιταλίδες αδελφές
της καθολικής θρησκείας και με είχαν φωνάξει και εμένα να τους
συναντήσω, αλλά όταν είδα που δεν ήταν Ορθόδοξες από την Ελλάδα,
απομακρύνθηκα.
Γυρίζοντας με ρώτησαν και μου είπαν
''γιατί γύρισες πάτερ και δεν κάθισες στα εγκαίνια της καθολικής
εκκλησίας;'', Όχι τους είπα. Εμείς δεν έχουμε δουλειά με τους καθολικούς
της Ιταλίας. Νόμιζα ότι είχαν έρθει οι αδελφές από την Ελλάδα.
Όταν με άκουσαν μου είπαν: ''Ε! που
είναι η Εκκλησία σας; Γιατί δεν βοηθούν από την Ελλάδα να έχετε κι εσείς
εκκλησία στο χωριό;'' Θύμωσα και ξεκίνησα και πήγα στα Τίρανα, έκανα
αίτηση και περιμένουμε να γίνει κάτι. [...]
Έχω περάσει καλά με τον λαό, έχω κάνει
πολλά βαπτίσια, κηδείες, δεν έχω πάρει χρήματα μόνον όσο μου 'δίναν,
ποτέ δεν ήμουν φιλοχρήματος, αυτό θα ήθελα να το προσέξουν οι ιερείς οι
νέοι. Αυτή η συνέντευξη με χαροποίησε, θέλω να γίνει το βιβλίο και να
βλέπω και τα φτωχά μου λόγια. Σας ευχαριστώ, ο Κύριος ο Χριστός, Παύλε*,
να σ' έχει ευλογημένο."
*Η συνέντευξη δόθηκε για λογαριασμό
του πατέρα Ελ. Καρακίτσιου στον πατέρα Παύλο Δημάση, στα αλβανικά και
την έχει μαγνητοφωνημένη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου