Ψῆφος στούς ἐκτός Ἑλλάδος Ἕλληνες ἤ στούς ἀλλοδαπούς;

Καί μάλιστα ἰσότιμος;
Μέ ποιό κριτήριον; Μέ τό καραμανλικό; Μέ τό μΠατΣοΚικό; Ἤ μέ τό ἀριστερο-ἐθνομηδενιστικό;
Μέ ποιό ἀπό ὅλα; Σέ ποιές ἡλικίες; Θά ψηφίζουν καί αὐτοί πού μόλις ἔφυγαν καί αὐτοί πού οὐδέποτε πάτησαν τά χώματά μας;
Μήπως ἀγνοοῦμε πώς οἱ περισσότεροι συμπατριῶτες μας (ἰδίως στὶς Η.Π.Α. καί, ἀπολύτως δικαιολογημένα*), εἶναι ἀπροκάλυπτα (στὴν πλειοψηφία τους) προσηλωμένοι σέ συγκεκριμένες κομματικές ὑστερίες, τάχα μου δεξιόστροφες;

Νὰ ψηφίσουν οἱ συμπατριῶτες μας, διότι τὸ δικαιοῦνται, λέει. Ἀλλά τί σημαίνει «δικαιοῦνται» ἐάν διαβιοῦν σέ μίαν ἄλλην κοινωνία, μακράν τῆς ἑλληνικῆς καθημερινότητος, ὅπου ἐκ τοῦ μακρόθεν πληροφορῶνται (κι ἐάν) κάποια ἐκ τῶν ἐδῶ γεγονότων;
Ποιός μπορεῖ νά γνωρίζῃ καλλίτερα τά τῆς κοινωνίας του, ἐάν καθημερινῶς δέν τήν «τρώῃ στήν μάπα»;
Ποιός δικαιοῦται νά ἐκφέρῃ λόγο γιά τό ποιός θά κυβερνήση ἕναν τόπο πλήν τοῦ διαβιοῦντος σέ αὐτόν τόν τόπο;
Πῶς λοιπόν συζητᾶμε γιά δικαίωμα λόγου καί ἀπόψεως σέ κάποιον πού παραμένει μακράν τῶν ἐδῶ τεκταινομένων; ἐάν ὁ ἴδιος δέν διαβιῇ ἐντός τῶν προβλημάτων, γιά νά ἔχῃ ἰδίαν ἄποψιν καί, σὲ ἕναν (κάποιον) βαθμό, ὀρθή πληροφορία;
Πῶς γίνεται νά ἐργάζεσαι, νά διαβιῇς καί νά δρᾲς σέ μίαν κοινωνία τοῦ ἐξωτερικοῦ, ἀλλά νά ζητᾷς νά ἔχῃς λόγο γιά τήν κοινωνία τῆς Ἑλλάδος, ὅπου καί στὴν πραγματικότητα (εἴτε διότι ἔφυγες εἴτε διότι οὐδέποτε …«ἔτυχε» νὰ βιώσῃς ἐκεῖ) δέν δικαιοῦσαι λόγου;
Γιατί πρέπει νά ψηφίζουν οἱ ἐκτός Ἑλλάδος τήν στιγμή πού δέν ἀντέχουν τήν Ἑλλάδα καί τίς πολιτικές της;
Πῶς μπορεῖ κάποιος νά κρίνῃ ὀρθά γιά τό ποῦ θά καταθέση τήν ψῆφο του, ἀγνοώντας τό ὑπό ποῖες συνθῆκες οἱ ἰθαγενεῖς διαβιοῦν;
Καί, καταληκτικῶς, γιατί νά νομιμοποιηθῇ περαιτέρῳ τό παράνομον, ἀνθελλήνιστον καί μισάνθρωπον κρατίδιον τοῦ σαπροφυτικοῦ Ἑλλαδοκαφριστάν, ἀπό τούς μή διαβιοῦντες στήν χώρα Ἕλληνες, ἐφ΄ ὅσον οἱ ἐντός τῶν συνόρων διαβιοῦντες, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς ἀποχῆς τους ἐκ τῶν ἐκλογῶν, ἐπιδιώκουν νά τό καταργήσουν πλήρως;
(Ἤ μήπως θεωροῦμε πώς τά σημίτεια νομομαγειρεύματα νομιμοποιοῦν τήν ἄρνησιν προσμετρήσεως τῆς ἀποχῆς καί τῶν λευκῶν;)

Ψῆφος στούς ἐμμίσθους ἰσλαμοταλιμπάν, πού γιά πενῆντα εὐρώπουλα τήν ῥίχνουν ὅπου ἡ Μ.Κ.Ο. ἤ ὁ «προστάτης»-νταβατζής τους ἤ ὁ ἰμάμης τους θά τούς ὑποδείξη;
Μέ ποιό κριτήριον; Μέ τό ποιός πληρώνει καλλίτερα; Ἤ μήπως λόγῳ γνώσεως τῶν ἐδῶ πολιτικοκοινωνικῶν καί οἰκονομικῶν δεδομένων; Μήπως, μέσῳ …ἐπιφοιτήσεως, γνωρίζουν ἄριστα τήν γλῶσσα καί ἐνημερώνονται ὀρθῶς; Ἤ μήπως τούς εἶναι ἀδιάφορος ἡ γλῶσσα καί ἁπλῶς ἐκτελοῦν ἐντολές, ὡς χρήσιμοι χειροκροτητές πού θά ἐξαργυρώσουν τά χειροκροτήματά τους, μέ μερικά ἀκόμη ἐπιδόματα;
Μήπως γνωρίζουν ὅλοι αὐτοί τά πραγματικά συμφέροντά τους; Ἤ μήπως ἔμαθαν τά πραγματικά πολιτικοκομματικά δεδομένα τῆς χώρας; Μήπως πρόκειται νά τά μάθουν ἤ μήπως εἶναι ἐδῶ γιά νά δροῦν ἐναντίον μας, νομιμοποιώντας καί παρατείνοντας τίς ἤδη παράνομες καί ἀνήθικες καί ὑπάνθρωπες ὑπογραφές τῶν (φερομένων ὡς) κυβερνώντων μας;;
Μήπως ἔφθασαν ἔως ἐδῶ γιά νά μᾶς …σώσουν; Ἤ μήπως ἔφθασαν ἔως ἐδῶ γιά νά μᾶς ἀποτελειώσουν;
Καλοὶ  καὶ  σπουδαῖοι ὡς μελλοντικοὶ ψηφοφόροι, ἀλλὰ ὄχι γιὰ ἐμᾶς, παρὰ μόνον γιὰ ὅλο αὐτὸ τὸ ἀνθελλήνιστο μόρφωμα. Ἀπολύτως …χρήσιμοι κι αὐτοί, ὅπως καὶ  κάθε μάζα, ὄχλος, χειραγωγούμενη ὁμάς.
Ὄχι καλά μου… ὥρα νὰ τελειώνουμε μὲ αὐτὰ τὰ παραμύθια καί, ἰδίως, ὥρα γιὰ νὰ κατανοήσουμε ἐπὶ τέλους τὸ τὶ ἀκριβῶς σημαίνει ἡ φῆφος.
Διότι ἡ ψῆφος θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἐργαλεῖο τῶν ψηφοφόρων κι ὄχι ἐργαλεῖον τῶν κοσμο-εξουσιαστῶν, ποὺ στρέφεται κατὰ τῶν ψηφοφόρων.
Ἡ ψῆφος ἔπρεπε νὰ μοιράζεται μὲ γνώμονα τὸ κοινὸ καλὸ καὶ οὐδέποτε τὶς ἐμμονές μας ἢ τὰ προσωπικὰ φίλτρα μας.
Ἡ ψῆφος μας θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ὅπλο μας, γιὰ νὰ αὐξήσουμε τοὺς βαθμοὺς ἐλευθερίας μας καὶ οὐδέποτε μέσον γιὰ νὰ ἀπομειωθοῦν οἱ βαθμοὶ ἐλευθερίας μας.
Ἡ ψῆφος θὰ ὄφειλε νὰ ἀπεξαρτηθῇ ἀπὸ κομματικὲς γραμμὲς καὶ «ἐθνοσωτηρίους» ἡγέτες, κάτι πού, ἀκόμη τοὐλάχιστον, ὄχι μόνον δὲν ἰσχύει, ἀλλὰ θὰ μᾶς ταλανίζῃ γιὰ καιρὸ ἡ κομματοκρατία.
Καί, ὁπωσδήποτε, ἡ ψῆφος μας ἔπρεπε νὰ ὑπάρχῃ ὅταν κι ἐφ΄ ὅσον θὰ γνωρίζαμε πλήρως, σὲ βάθος καὶ ἐπακριβῶς καὶ τὸ ποιοὶ εἶναι οἱ ὑποψήφιοι, μὰ κυρίως τὸ γιατὶ ἔγιναν ὑποψήφιοι. Νὰ γνωρίζουμε τὸ παρελθόν τους, τὶς οἰκογενειακές τους καταβολές, τὰ περιουσιακά τους στοιχεία, γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ κρίνουμε τὸ ἐὰν μᾶς κάνουν οἱ ὄχι, πέραν κι ἔξω ἀπὸ ταμπέλες ἰδεοληψίας, κομμάτων ἢ συμφερόντων.
Ὅμως ἐμεῖς δὲν ψηφίζουμε ἔτσι κι αὐτὸ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὶς λάθος ἐπιλογὲς τῆς πλειοψηφίας, οἱ ὁποίες, ὁσονούπω, ὑποβοηθῶνται ἐκ παραλλήλου καὶ πολὺ …διακριτικά, ἀπὸ παντὸς εἴδους προπαγάνδες καί, φυσικά, ἀπὸ τὴν ἑκάστοτε «singular»… Πάντα γιὰ τὸ …καλό μας!!!
Ἡ ψῆφος γιὰ νὰ ἔχῃ ἀξία καὶ νὰ μὴν εἶναι μέσον ἐκβιασμοῦ ἢ ἀποτέλεσμα προπαγάνδας πρέπει νὰ ἀφορᾶ μόνον σὲ πολῖτες συνειδητοποιημένους καὶ οὐδέποτε σὲ κομματόσκυλα, ἐκβιαζομένους, ἐξαπατημένους, παραπληροφορημένους ἢ ἐξαγορασμένους ψηφοφόρους.
Ἡ ψῆφος εἶναι ὑπόθεσις (καὶ μόνον) αὐτῶν ποὺ διαβιοῦν σὲ κάθε τοπικὴ κοινωνία, γιὰ θέματα ποὺ ἀφοροῦν ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον τὴν κάθε τοπικὴ κοινωνία, τὰ ὁποία ἅπαντες οἱ ψηφοφόροι θὰ κατέχουν ἄριστα καὶ σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα. Ἑξασκώντας τὴν ψῆφο τους, συνειδητοποιημένοι, ἄριστα καὶ σὲ βάθος γνῶστες πολῖτες, θὰ ἀσκοῦν ἔλεγχο καὶ θὰ ὑποδεικνύουν τὸ ποιὸς (κι ἐάν) θὰ λάβη τὴν ἐξουσία, στὸ ποιὸς θὰ διαχειρίζεται τὰ οἰκονομικὰ τοῦ τόπου καὶ στὸ ποιὸς θὰ μεριμνᾶ γιὰ τὴν διασφάλισιν τῶν συνόρων καὶ στὴν ἀντιμετώπισιν τῶν ἐθνικῶν κινδύνων.
Βλέπετε νά ἔχουμε ἐμεῖς τέτοιες προϋποθέσεις; Ἤ μήπως μαζανθρωποιημένα καταθέτουμε τήν ψῆφο «ἀσκώντας τό νόμιμό μας δικαίωμα καί τήν ὑποχρέωσίν** μας» κατά πῶς …φυσᾶ ὁ ἄνεμος τῆς προπαγάνδας καί τῶν ἐμμονῶν μας;
Ἡ ψῆφος δὲν μπορεῖ, γιὰ πολὺ ἀκόμη, νὰ χρησιμοποιεῖται πρὸ κειμένου νὰ ἐκβιάζῃ καταστάσεις, γιὰ νὰ θησαύρίζουν τὰ μὲν σαπροφυτικὰ τοκογλυφικὰ πολυεθνικὰ μορφώματα εἰς βάρος τῶν δέ, ἐνᾦ στὴν πραγματικότητα, πίσω ἀπὸ τὶς ἀμέτρητές τους ἀτασθαλείες νὰ ἀποκρύβεται ἡ δική μας χειραγώγησις καὶ δουλοποίησις.
Ἡ ψῆφος δὲν γίνεται νὰ εἶναι ἀποτέλεσμα στενῶν καὶ κοντοφθάλμων προσκαίρων ἀπολαβῶν, ἀλλὰ ὀφείλει νὰ διέπεται, ἡ κάθε ἐπιλογή, μὲ κριτήρια τέτοια ποὺ νὰ ὑπερασπίζονται ἐθνικὰ δικαιώματα, μὰ καὶ ὑποχρεώσεις, ἐνᾦ θὰ τεκμηριώνεται ἄριστα καὶ ἄνευ ἀμφιβολιῶν ἡ κάθε ἐπιλογή.
Ἡ ψῆφος ὀφείλει καὶ πρέπει νὰ εἶναι τέτοια, ποὺ νὰ μὴν ἐπιδέχεται προσηλυτισμούς, προπαγάνδες ἢ ἄλλου εἴδους ἀλλοιώσεις.
Ἡ ψῆφος ὅπως εἶναι σήμερα εἶναι σκουπίδι καί, ἐπὶ τέλους, ὡς σκουπίδι πρέπει νὰ καταλήξῃ στὴν χωματερή.

πηγή


Σημειώσεις
Ἕνα ἁπλὸ παράδειγμα τοῦ τὶ σημαίνει ψῆφος, μᾶς δίδει ἡ Ἐλβετία, ὅπου γιὰ κάθε τοπικὸ ζήτημα, ἢ κατὰ περίπτωσιν κι ἐθνικό, ζήτημα, ἅπαντες οἱ πολῖτες ποὺ ἀφορᾶ στὶς ζωές τους τὸ ἐρώτημα, καλοῦνται νὰ ψηφίσουν. Ὅμως, ἡ σημαντικὴ λεπτομέρεια, ποὺ κάνει καὶ τὴν διαφορά, ἔγγειται στὸ γεγονὸς τῆς τοπικότητος, ὅπου καὶ ἡ ἐνημέρωσις εἶναι πολυεπίπεδος καὶ (σὲ καλὸν βαθμό) πλήρης, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον παρέχεται τὸ δικαίωμα σὲ κάθε ψηφοφόρο νὰ ἐνημερωθῇ περαιτέρω ἐὰν τὸ ἐπιθυμῇ, νὰ ἐρευνήσῃ καὶ νὰ ἐπιλέξῃ κάτι, βασιζόμενος σὲ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα κριτήρια καὶ πληροφορίες. Δὲν εἶναι τὸ καλλίτερον σύστημα, ἀλλὰ εἶναι μία ἐνδιαφέρουσα ἐκδοχή του, ὅπου σαφῶς καὶ κάποια αὐστηρότερα μέτρα προστατεύουν τοὺς ψηφοφόρους.

Θὰ ἀναρωτηθεῖτε ἴσως… Μά καλά; Τί εἶναι αὐτά πού ἰσχυρίζομαι; Εἶναι δυνατόν νά εἴμαστε ὅλοι μας ἀνίκανοι καί ἀνίδεοι γιά νά διαχειρισθοῦμε μίαν ψῆφο;
Καί, καταληκτικῶς, γίνεται νά περνᾶμε ὅλοι οἱ ψηφοφόροι ἀπό …ἐξετάσεις γιά τό ἐάν μποροῦμε νά ἀσκοῦμε τό ὑποχρεωτικό δικαίωμα τῆς ψήφου;
Ὄχι φυσικὰ δὲν γίνεται κάτι τέτοιο.
Ἡ ἐνδιαφέρουσα λεπτομέρεια ὅμως, ποὺ ἀγνοοῦμε ὅλοι μας, εἶναι πὼς ἐπὶ τέλους ἄλλο εἶναι τὸ πρόβλημά μας. Οὐδέποτε ἦταν ἡ ψῆφος, ποὺ χρησιμοποιεῖτο (καὶ χρησιμοποιεῖται) ὡς καροτάκι, ἀλλὰ τὸ ἴδιο τὸ πολίτευμα. Ἐὰν δὲν ἀντιληφθοῦμε τὸ αὐτονόητον, τότε εἶναι ἀδύνατον νὰ διακρίνουμε καὶ τὸ ποῦ ἀκριβῶς πάσχουμε.

* Γιατί ἀπολύτως δικαιολογημένα; Μά, διότι, οἱ Ἕλληνες τῆς Ἀμερικῆς, τοὐλάχιστον οἱ παλαιώτεροι, ποὺ κατέφυγαν ἐκεῖ τὸν περασμένο καὶ τὸν προ-περασμένο αἰῶνα, ἔχουν τόσα πολλὰ ὑποστῆ ἀπὸ τὸ ἑλλαδοκαφριστικὸ δημοκρατικὸ καὶ σοσιαληστρικὸ μόρφωμα, ποὺ ναὶ μὲν μισοῦν (στὴν πλειοψηφία τους) κάθε σοσιαλιστικὸ πρακτοράκι, ἀλλὰ ἀδυνατοῦν ἀφ΄ ἑτέρου νὰ κατανοήσουν πὼς τὰ φερόμενα ὡς «δεξιά» κόμματα, οὐδόλως διαφέρουν ἀπὸ τὰ ἀπεχθῆ, γιὰ αὐτούς, σοσιαλιστικὰ μαγαζάκια.
** Ὀξύμωρα, ἀπολύτως παράλογα καὶ  ἀπὸ μόνα τους ἀντικρουόμενα λεκτικὰ σχήματα. Ἄκου «ὑποχρέωσις» καὶ «δικαίωμα». Πῶς γίνεται νά ἰσχύουν ταὐτοχρόνως δύο ἄσχετα καί ἀλληλο-ἀναιρούμενα μέταξύ τους λεκτικά σχήματα; Ὑποχρέωσις, γιὰ παράδειγμα, εἶναι ἡ στράτευσις, ἡ ὑπεράσπισις τῶν ἐθνικῶν συνόρων, ἡ διαπαιδαγώγησις τῶν παίδων… Δικαίωμα εἶναι τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἡ ἴση ἐκ τοῦ νόμου ἀντιμετώπισις, ἡ ἀδιάβλητος δικαιοσύνη… Ἀπαντώντας στὸ …ὀξύμωρο τῆς ἀσυμβατότητος αὐτῆς, ἀπαντοῦμε αὐτομάτως στὸ γιατὶ  ἡ ψῆφος εἶναι ὑποχρέωσις, μὰ καὶ δικαίωμα. Ἡ ἔννοια τοῦ δικαιώματος εἶναι καταχρηστική, παραπλανητικὴ καὶ καθησυχαστική, ἐφ΄ ὅσον δὲν ὑφίστανται οἱ ἀναγκαῖες προϋποθέσεις, σὲ ἕνα ἄνομον, ἀνήθικον καὶ μισάνθρωπον κρατίδιον. Ἡ ἔννοια τῆς ὑποχρεώσεως ὅμως εἶναι ἀπολύτως συμβατή, διότι μᾶς θέλουν ὅλους συνεργοὺς στὸ εἰς βάρος μας ἔγκλημα. Βλέπετε στὴν δημοκρατία δὲν ὑπάρχουν ἀδιέξοδα, ἐφ΄ ὅσον οὐδείς, ὡς ἄτομον, θὰ ἀναλάβη γιὰ τὸ ὁ,τιδήποτε κάποιαν εὐθύνη, ἐφ΄ ὅσον ἡ εὐθύνη εἶναι κοινή, γιὰ ὅλους τοὺς ψηφοφόρους, καὶ τοὺς διαφωνοῦντες καὶ τοὺς συνφωνοῦντες.